Agata Maszkiewicz "Taki pejzaż", fot. materiały organizatora
W ramach programu Krajobraz. Minifest. Komuna//Warszawa zaprasza na spektakl Agaty Maszkiewicz, Vincenta Tirmarche i Christophe’a Demarthe Taki pejzaż. Spektakl powstał w cyklu Komuna Warszawa / Rezydencje 2019: Krajobraz. Kuratorką cyklu jest Weronika Szczawińska
O spektaklu:
Nowa przestrzeń. Białe ściany, skrzypiąca, drewniana podłoga.
Agata, Vincent i Christophe w nowej przestrzeni. Białe ściany, skrzypiąca, drewniana podłoga. Okna bez zasłon. Agata, Vincent i Christophe, skrzypiąca, drewniana podłoga. Okna bez zasłon. Dwie kolumny.
W rogu czarny podest. (2 tygodnie. Zima.) Agata pod czarnym podestem na kółkach, Vincent świeci lampą, Christophe słucha. Natalia patrzy. Hanna siada pod ścianą, Leon staje za Joanną. Olga leży przy Zbyszku. Agnieszka zasłania widok Mateuszowi. Marek dotyka Waldka. Piotr podchodzi bliżej, Agata znika. Jan nie zna pani Abdoulaye. Piotr unika Tomka. Pani Danuta wychodzi. Taki pejzaż we wnętrzach Komuny Warszawa.
Pomysł, wykonanie: Agata Maszkiewicz, Vincent Tirmarche, Christophe Demarthe
Tekst: Vincent Tirmarche, Agata Maszkiewicz
Muzyka: Christophe Demarthe
Kostiumy: Natalia Mleczak
Agata Maszkiewicz (ur. 1981) – choreografka i performerka. Absolwentka Institute of Dance Arts w Linzu oraz ex.er.ce. w Centrum Choreograficznym w Montpellier. Stypendystka Dance Web 2006. Uczestniczka europejskich programów Modul Dance (2012) oraz Identity.move! (2013/2014). Od 2017 roku zrzeszona artystka teatru l’Avant Scene w Cognac. Regularnie pracuje z Art Stations Foundation w Poznaniu. Obok własnej pracy choreograficznej (m.in. Polska, Don Kiewicz & Sancho Waniec, Pojedynek) tworzy z innymi artystami, m.in. z kolektywem Superamas, Weroniką Szczawińską i Agnieszką Jakimiak. Jej prace były pokazywane na wielu festiwalach w Polsce oraz w Europie.
Bilety w cenie 30-40 zł do kupienia online.
Komuna// Warszawa Krajobraz. MiniFest. to przegląd spektakli powstałych w ramach programu HUB KULTURY. REZYDENCJE 2019. Pokazane zostaną 3 premierowe spektakle – efekt dwumiesięcznych rezydencji wybranych w ramach open call projektów Dobrawy Borkały, Wojtka Grudzińskiego i Klaudii Hartung-Wójciak, a także spektakle Agaty Maszkiewicz oraz kuratorki projektu w 2019 roku, Weroniki Szczawińskiej.
***
Komuna Warszawa rezydencje 2019: KRAJOBRAZ
kuratorka: Weronika Szczawińska
Rok 2019 jest w Komunie Warszawa rokiem KRAJOBRAZU.
Rokiem landscape i landschaft, i paysage. Rokiem krajobrazu jako możliwego gatunku teatralnego, krajobrazu performatywnego i performowanego. Rokiem multidyscyplinarnych krajobrazów, które w przestrzeniach Komuny powołają zaproszeni artyści i artystki.
Wyobraź sobie swój krajobraz.
Czy Twój krajobraz jest naturalny, czy też wcale nie? Czy jesteś w nim? Czy raczej na niego patrzysz? Doświadczasz czy opisujesz? A może myślisz o tym jeszcze zupełnie inaczej?
„Krajobraz” może kojarzyć się z wieloma dziedzinami: zarówno z naukami humanistycznymi, społecznymi, sztuką, jak też z naukami przyrodniczymi. Celem tak sformułowanego idiomu jest więc zainspirowanie twórców szeroko pojętych sztuk performatywnych do stworzenia prac multidyscyplinarnych, przekraczających granice wąsko zdefiniowanych dyscyplin, prac opartych na nieoczywistych współpracach i skojarzeniach. Idea „krajobrazu” została zarysowana szeroko – tak aby nie narzucać twórczyniom i twórcom żadnej perspektywy, ale zasugerować zarazem kilka podstawowych punktów wyjścia. Słowo „krajobraz” i jego idea mogą odnosić się do czegoś istniejącego (lub postrzeganego), lecz także do jego reprezentacji. Stąd praca nad performensem „krajobrazowym” zakłada twórcze negocjacje pomiędzy doświadczeniem a reprezentacją (oraz namysł nad regułami reprezentacji). Krajobraz to także coś postrzeganego, praca nad nim obejmuje więc również namysł nad współczesnymi reżimami widzialności i niewidzialności. Zadajemy też pytanie o „naturalność” krajobrazu, wpisując się w istotne rozmowy dotyczące sztuki w dobie antropocenu. Idea „krajobrazu” odwołuje się także do nurtu refleksji teoretycznej ujmującego przestrzeń teatru (czy też szerzej: sztuk performatywnych) jako swoistej landscape art. Inspirujemy się sztukami wizualnymi, które już dawno podjęły dyskusję nad ideą krajobrazu. Celem roku kuratorskiego ma być powstanie prac, które przedstawią widowni mapę krajobrazów współczesności, zrealizowanych w różnych paradygmatach, przy użyciu rozmaitych mediów i estetyk.
