Ramona Nagabczyńska "Silenzio!". Fot. Maurycy Stankiewicz
Opera to oś spektaklu Ramony Nagabczyńskiej. Choreografka, aby opowiadać o kobiecych głosach, odwołuje się do opery – dziedziny sztuk performatywnych wystawianej w niemalże niezmienionej formie od wieków.
Głos kojarzony jest głównie ze sferą symboliczną, ze znaczeniami przypisywanymi dźwiękom. Zapominamy, że jest manifestacją skomplikowanych cielesnych predyspozycji. Te głosy, które wymykają się porządkowi symbolicznemu są przesuwane poza nawias, co nie oznacza, że nie istnieją, jedynie, że utraciliśmy zdolność ich słyszenia. Tradycyjne praktyki kobiecego śpiewu znalazły swój ujarzmiony przez kompozytorów operowych odpowiednik w postaci wirtuozerskich arii operowych. Tam pierwotna ekstaza głosu miesza się z wyrafinowaną propagandą krzywdzącego porządku.
Starogrecka praktyka aischrologii, polegająca na używaniu obscenicznego języka, wywodzi się z kobiecych rytuałów. Nie istnieje współczesny odpowiednik tej praktyki. Wręcz przeciwnie – wulgaryzmy i odwołania do abiektalnej strony cielesności bulwersują, gdy wychodzą z ust kobiet.
Polityczność głosu jest ustanawiana nie tylko przez znaczenia wypowiadanych słów, lecz w równej mierze dzięki zaznaczaniu cielesnej obecności partykularnych ciał.
Choreografia: Ramona Nagabczyńska
Performerki i współtwórczynie: Katarzyna Szugajew, Karolina Kraczkowska, Barbara Kinga Majewska, Ramona Nagabczyńska
Dramaturgia: Agata Siniarska
Muzyka: Lubomir Grzelak
Opracowanie partii wokalnych: Barbara Kinga Majewska
Scenografia i kostiumy: Dominika Olszowy
Współpraca przy kostiumach i scenografii: Dominika Święcicka
Reżyseria świateł: Jędrzej Jęcikowski
Krawiec: Emil Wysocki
Nauczycielka tańców barokowych: Marta Baranowska (Cracovia Danza)
Partnerzy: Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Centrum w Ruchu
Spektakl zrealizowano w ramach drugiej edycji programu choreograficznego Poszerzanie pola, realizowanego przez Nowy Teatr w Warszawie i Art Stations Foundation w Poznaniu. Kuratorką programu jest Joanna Leśnierowska.
