Marta Ziółek vel Mc Ratlady „Nawiedzenia i ekstazy na placu”
Nawiedzenia i ekstazy na placu to dwudniowy performans, w czasie którego plac przy warszawskim Zodiaku stanie się miejscem „zastrzeżonym dla wolności gry”. Marta Ziółek jako Mc Ratlady poprowadzi przechodniów przez uliczne ruchy i nawiedzenia, sytuacjonistyczny taniec wyobraźni. W transowym tripie towarzyszyć jej będzie DJ-ka Zoi Michailova i projektant Tomasz Armada. W wydarzeniu wspomogą ją również inni miejscy rozbójnicy.
Wydarzenie jest częścią programu performatywnego dla warszawskich placów realizowanego przez Fundację Puszka w ramach trzyletniego projektu badawczego „Place Warszawy (do odzyskania)“ – www.placewarszawy.pl. Program towarzyszy wystawie Place. Instrukcja użycia w ZODIAKU Warszawskim Pawilonie Architektury (29 czerwca–22 września 2019).
„Nudzimy się w mieście, nie ma już świątyni słońca. Dzieci funkcjonalizmu, którym oferuje się wybór między miłością, a zsypem na śmieci, pokornie wybierają to drugie”.*
Gilles Ivain w „Zarysie nowej urbanistyki” proponuje miejską rewolucję – miasto służące bezustannemu dryfowaniu, miasto z wyobraźni i marzeń.
Marta Ziółek o wydarzeniu:
Jestem warszawianką. To miasto to moje i nie moje miejsca.
Plac przy Zodiaku jest częścią mojej osobistej historii, historii miejskiego dryfowania. W okolicach tego placu często spotykałam różnych miejskich rozbójników. Z czasów nastoletnich kojarzę to jako miejsce hangoutu ludzi zawieszonych w czasie.
Ludzi, którzy nie marnowali czasu, ale go zabijali.
Plac to miejsce, które mijamy, ale może też być przestrzenią spotkania, tu i teraz oraz tego, które dopiero może się wydarzyć, jak również przestrzenią ryzyka i gry.
Performans: Marta Ziółek vel Mc Ratlady
Muzyka: DJ Zoi Michailova
Kostiumy: Armada Tomasz
Baletnica: Emilka Cholewicka
Wystawa Place. Instrukcja użycia w ZODIAKU Warszawskim Pawilonie Architektury:
Kuratorki: Ola Litorowicz, Agnieszka Sural
Partnerzy: Fundacja Bęc Zmiana, Fundacja Witryna
Projekt jest współfinansowany przez m.st. Warszawę
Składamy największe podziękowania YogaLaboratorium, Teatrowi Studio i Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski za udostępnienie przestrzeni do prób.
Marta Ziółek – choreografka, reżyserka i performerka. Studiowała na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim, jak również choreografię w School for New Dance Development (SNDO) w Amsterdamie. W swojej pracy skupia się badaniu nowych form ekspresji i ucieleśnień; operuje językiem nowych technologii i popkultury; interesują ją nowe rytuały, zagadnienie autoinscenizacji i performatyka tożsamości. Bada granice pomiędzy teatrem, sztukami wizualnymi, performansem, filmem, a choreografią, których obszary konsekwentnie poszerza w swoich projektach. Jest autorką spektakli: Black on Black, Zrób Siebie, Pixoprzyje oraz projektu Pamela, który zmienia swoją formułę w zależności od miejsca i okoliczności prezentacji. Magazyn „Teatr” uznał Zrób Siebie za jedno najlepszych przedstawień tanecznych w 2016 roku. Pracę tę wyróżniono także nagrodą za reżyserię na Festiwalu Interpretacje w Katowicach. Współpracowała z Sharon Lockhart, tworząc choreografię do jej filmu na wystawie w Pawilonie Polskim na 57. Międzynarodowej Wystawie Sztuki – La Biennale di Venezia. Jest także autorką choreografii dla Netflixa do serialu Altered Carbon oraz do licznych spektakli teatralnych, m.in.: Ewelina płacze w reż. Anny Karasińskiej w TR Warszawa, Magnolii w reż. Krzysztofa Skoniecznego w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu, Nic w Teatrze Starym w Krakowie w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego oraz Jak być kochaną w reż. Leny Frankiewicz w Teatrze Narodowym. Współpracowała z Gosią Wdowik przy Gniewie w Teatrze Powszechnym, Dziewczynkach w Teatrze Studio oraz Piłkarzach w TR Warszawa, jak również z Krzysztofem Skoniecznym przy serialu Ślepnąc od świateł oraz z Łukaszem Rondudą przy filmie Serce miłości.
Zoi Michailova – DJ-ka występująca pod pseudonimem Facheroia. Poza działalnością klubową komponuje muzykę do spektakli i performansów, np. Krym w reż. Very Popovej i Gosi Trajkowskiej, Pompa Funebris w reż. Kasi Pol i Dawida Żakowskiego, Fałda: Research z choreografią Wojciecha Grudzińskiego i Marty Ziółek oraz do cyklu pokazów Performans międzygatunkowy. Współtworzyła pierwszą edycję performatywno-muzycznego programu To Be Real w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Przy tworzeniu muzycznych sekwencji eksponuje w dużej mierze alienacje i eteryczność. Fundamentem do tego są jej własne nagrania terenowe i głosowe.
Tomasz Armada – artysta wizualny i projektant, były członek grupy artystycznej Dom Mody Limanka. W swoich pracach szuka krytycznego potencjału w modzie, zaciera granice pomiędzy wzorcami płciowymi, estetycznymi i podziałem na sztukę niską i wysoką. Sprzeciwia się modzie dyktowanej przez Zachód i powielanej przez rodzimych naśladowców, inspirując się lokalną estetyką, strojami ludowymi czy historycznymi jak ubiór sarmacki. Ukazuje polską modę w egzotycznym i przerysowanym wydaniu, gra ze stereotypami, homofobicznymi i ksenofobicznymi lękami. Własnoręcznie wykonuje upcyklingowane ubiory, będące lokalnymi odpowiednikami haute couture – obfitującymi w eksperymentalne konstrukcje, autorskie nadruki, własnoręcznie wykonane tkaniny i dzianiny.
*Cytaty pochodzą z „Przewodnika dla dryfujących. Antologii sytuacjonistycznych tekstów o mieście”, wybór i przekład Mateusza Kwaterko i Pawła Krzaczkowskiego, wyd. Fundacja Bęc Zmiana
