Warszawa/ Program performatywny wystawy „Inne tańce”: Joanna Leśnierowska „blur”

Wersja do druku

Udostępnij

Niewyraźne płaszczyzny, zamazane kontury, mgliste wizerunki, bezkształtne motywy, nieokreślone stany między wyobrażeniem a rozpadem, chaotyczne akumulacje, nieustanny nadmiar ważnych i nieważnych detali, rozproszone wizje. To hasła wywoławcze choreografii Joanny Leśnierowskiej blur wykonywanej przez Aleksandrę Borys. Czy ruch tancerki musi być precyzyjny i ostry? Czy trzeba domykać znaczenia? W sztukach wizualnych i fotografii efekt rozmycia jest bardzo popularny od czasu słynnych obrazów Gerharda Richtera, który ich fotorealizm zaburzał, pozbawiając je ostrości. Nieostrość zaś wywołuje zazwyczaj u widza chęć zmrużenia oczu.

***

Gest celowego rozmazywania obrazu (ang. blur) jest obecny w tradycji europejskiego malarstwa już od czasów Leonarada da Vinci i jego techniki zmiękczania konturów (sfumato). Jednak to dopiero wraz z praktyką Gerharda Richtera (który od końca lat 60. XX wieku pozbawiał swe fotorealistyczne obrazy ostrości) rozmyte powierzchnie i kształty stały się jednym z centralnych motywów zarówno malarstwa figuratywnego, jak i abstrakcyjnego oraz współczesnej fotografii (i post-fotografii). Artyści rozmazują obrazy intencjonalnie i na wiele różnych sposobów, aplikując różnorodne koncepty i strategie. Niewyraźne płaszczyzny, zamazane kontury, mgliste wizerunki, bezkształtne motywy, nieokreślone stany między w(yob)rażeniem a rozpadem, chaotyczne akumulacje, nieustanny nadmiar jednocześnie ważnych i nie-ważnych detali, rozproszone wizje i znaczenia oraz zagadnienia koloru i kompozycji wysunięte na plan pierwszy – z wszystkim tym w pamięci wchodzimy na scenę by eksplorować możliwość „rozmazania” w kontekście ciała i choreografii.

W przygotowaniach do spektaklu wzięli udział artyści wielu dziedzin. Wspólnie poszukiwaliśmy sposobów tłumaczenia idei „rozmaz(yw)ania” na wszystkie poziomy spektaklu. „Rozmazanie” rozumieliśmy na dwa sposoby: dosłownie – jako pozbawienie ostrości/kształtu/formy (lub niemożność utrzymania jednej formy); i metaforycznie – jako wizualną i fizyczną reprezentację mentalnej i emocjonalnej kondycji, w której pozbawieni zostajemy wcześniej rozpoznanych i powszechnie akceptowanych punktów odniesienia oraz bezustannie –zarówno w makro, jak i mikro skali – doświadczamy sfragmentaryzowanej rzeczywistości pełnej skrawków obrazów i dźwięków, szczątków informacji, odprysków idei i ideologii.

Praca nad blur stanowi kolejną odsłonę zainicjowanych w 2014 roku ćwiczeń w patrzeniu – praktyki postrzegania i myślenia (poruszonymi) obrazami, która, czerpiąc inspiracje i strategie ze współczesnego malarstwa i (post)fotografii, egzaminuje możliwość restytucji spojrzenia w kontekście sztuk performatywnych.

Pomysł, kompozycja: Joanna Leśnierowska

Wykonanie: Aleksandra Borys

Scenografia, kostium: Michiel Keuper

Światło: Joanna Leśnierowska (przy współpracy koncepcyjnej Jana Maertensa)

Dźwięk i realizacja techniczna: Łukasz Kędzierski

Trening głosu: Katarzyna Sitarz

Oprawa graficzna: Michał Łuczak

Produkcja: Joanna Leśnierowska

Koprodukcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk

***

Bilet normalny: 25 zł

Bilet ulgowy: 15 zł