Warszawa/Punkty styku. Performans i współczesność: Rebecca Schneider „Neoanimizm i nekropolityka: moment «na żywo» i dokumentacja w czasach późnego kapitalizmu” – seminarium (zamknięte)

Punkty styku. Performans i współczesność to druga część programu badawczego Muzeum Sztuki Nowoczesnej poświęconego sztukom performatywnym, przygotowywana we współpracy z André Lepeckim – profesorem Performance Studies na Uniwersytecie w Nowym Jorku (NYU). Seminarium jest kontynuacją wykładu otwartego Performans i dokumentacja i ma na celu krytyczną analizę tekstów teoretycznych, które poszerzają i problematyzują kategorię tego co „żywe” i bycia „na żywo”, w przeszłości służącą oddzieleniu dokumentacji performansu od jego właściwego dziania się.

Co inwestujemy w sztukę performansu? Dlaczego teraz? Na ile poszerzona kategoria tego, co żywe wspiera neoliberalny kapitalizm, a na ile go krytykuje?

Na seminarium obowiązują zapisy. Zgłoszenia składające się z bio (max. 300 słów) i krótkiego uzasadnienia chęci udziału w seminarium (max. 500 słów) należy kierować na adres: zapisy@artmuseum.pl z dopiskiem „PUNKTY STYKU” w temacie wiadomości. Zgłoszenia należy przesyłać do 15 kwietnia.

Rebecca Schneider: Specjalizuje się w studiach nad teatrem i performansem na przecięciu nowych mediów, literatury, fotografii, architektury, a także „performatywnością” codzienności. Wykłada historię teatru, jak również kulturoznawstwo i teorie performatywne. Jest autorką wielu książek i publikacji, w tym: The Explicit Body in Performance (Routledge, 1997) i Performing Remains: Art and War in Times of Theatrical Reenactment (Routledge 2011). Jest również współredaktorką antologii Re:Direction: A Theoretical and Practical Guide to 20th-Century Directing. Schneider zasiada w zespole redakcyjnym „TDR: The Drama Review”, publikuje w „Women and Theatre”, jest współredaktorką, wraz z Davidem Krasnerem, serii książek „Theatre: Theory/Text/Performance” wydawanej przez University of Michigan Press i doradcą serii „Performance Interventions” z Palgrave McMillin.

O programie Punkty styku: 

Celem programu jest przyjrzenie się współczesnym dyskursom analizującym szeroko pojęte sztuki performatywne – badania te w znaczący sposób stymulują dziś rozwój tego zjawiska na świecie. Performans, który poprzez swój emancypacyjny charakter staje się kluczową formą sztuki współczesnej, na świecie budzi coraz większe zainteresowanie, w Polsce jednak jest formą ciągle relatywnie mało znaną i uprawianą. Coraz bardziej odczuwany jest też brak teoretycznej refleksji i słownika pozwalających zbliżyć się do współczesnych form performatywnych, które eksperymentalnie wchodzą w obszary dialogu z teorią sztuki, nowymi mediami, filozofią, polityką i sferą społeczną. A to właśnie performans zdaje się najpełniej oddawać dynamiczny charakter sztuki współczesnej, a też szerzej pojętej współczesności. Dziejąc się zawsze „tu i teraz”, z wpisanymi w taką postawę: otwartością na nieznane, spontanicznością, nieustanym emancypowaniem się i mierzeniem z „aktualnym”, jest to medium, które w sztuce każe wybrzmieć pytaniom o jej przedmiot, materiał, język, ekonomię twórcy i widza, a także – lub przede wszystkim – o jej polityczną skuteczność. Tym samym każe nieustannie zadawać tak samo jak on sam dynamiczne pytanie o współczesność i bycie współczesnym.

Cykl Punkty styku. Performans i współczesność w MSN realizowany jest we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca.

Więcej