Warszawa/Radykalna bliskość: Ramona Nagabczyńska „pURe”

W ramach cyklu Radykalna bliskość Nowy Teatr w warszawie zaprasza na prezentację solowego spektaklu Ramony Nagabczyńskiej pURe. Projekt realizowany jest w Nowym Teatrze od października do grudnia 2017 (kurator: Mateusz Szymanówka).

Solo Ramony Nagabczyńskiej podejmuje temat naturalności ciała, przywołując koncepcję ur-materii Tadeusza Kantora. Ur-materia to byt poprzedzający iluzję, autonomiczna pre-egzystencja samej przestrzeni teatru. Ur-materia jest kluczem, którym choreografka bada przestrzeń własnego ciała. Pytanie o to, na ile jest to przestrzeń oswojona, a na ile obca, jest pytaniem o pierwotną relację – matrycę ruchu i znaczenie tańca. Umiejscowienie ciała tancerza na punkcie styku dyskursywnej kultury i intuicyjnej natury, rzuca nowe światło na funkcje i istotę tańca. Cielesność nie jest oczywistością, lecz wymaga ponownego odczytania.

Kontekst ur-materii tasuje przynależące ciału kategorie szaleństwa, fizjologii i seksualności, wprowadza także problem pełni – a więc przekroczenia ciała. Solo pURe to cykl poddany rekompozycji, próba odpowiedzi na pytanie, czy istnieje i czym może być pierwotność dzisiaj.

Choreografia, koncepcja, wykonanie: Ramona Nagabczyńska
Muzyka: Max Richter na podstawie Czterech pór roku Antonio Vivaldiego
Reżyseria świateł: Ramona Nagabczyńska, Maciej Połynko
Produkcja: Teatr Maat
Partner: Centrum w Ruchu
Kurator programu tańca Radykalna bliskość: Mateusz Szymanówka

Bilety:

normalny 35 zł
ulgowy 25 zł
wejściówka 20 zł

Prezentacjom spektakli w ramach cyklu Radykalna bliskość towarzyszyć będą warsztaty dla publiczności  (16 grudnia godz. 17.00) oraz dyskusja, którą poprowadzi kurator projektu, Mateusz Szymanówka (17 grudnia godz. 18.00).

***

O cyklu Radykalna bliskość
październik-grudzień 2017
artystki: Ramona Nagabczyńska, Renata Piotrowska-Auffret, Marysia Stokłosa, Iza Szostak
kurator: Mateusz Szymanówka

Radykalna bliskość przygląda się temu, jak współczesna choreografia prześwietla i przetwarza przestrzenne i symboliczne relacje między nami. Czy taniec możemy rozumieć jako operację na społecznych tkankach albo próbę ponownej negocjacji terytoriów, takich jak ciało, teatr czy rzeczywistość polityczna?

Na program składać będą się prace czterech polskich choreografek: premiery National Affairs Izy Szostak i Wycieka ze mnie samo złoto Renaty Piotrowskiej-Auffret, pokaz spektaklu pURe Ramony Nagabczyńskiej i finał projektu Wychodząc od działania Marysi Stokłosy. Pokazom towarzyszyć będą warsztaty dla publiczności oraz debata z udziałem artystek i zaproszonych gości.

Prezentowane spektakle i performansy, chociaż odwołują się do zagarniętych przez ekonomię, religię czy władzę kategorii intymności, miłości, opieki czy współpracy, nie poszukują w nich autentyczności. Chodzi raczej o ćwiczenia z niesubordynacji i konfrontację z istniejącymi poglądami i zwyczajami, które kształtują codzienne praktyki bycia ciałem, bycia w świecie i bycia razem. Podawanie w wątpliwość relacji między bliskim i dalekim, własnym i cudzym albo znajomym i obcym.

W jakich społecznych rytuałach uczestniczy współczesne ciało? Jak stawiać opór narzuconym nam kulturowym kodom? Czy rewolucja może rozpętać się między mną a tobą?