Warszawa/Scena Tańca Studio 2016/II: „Dances with Camera” – prezentacje konkursowych filmów tanecznych

Wersja do druku

Udostępnij

W ramach drugiej odsłony Sceny Tańca Studio 2016 odbędą się pokazy filmów krótkometrażowych z konkursu Dances with Camera.

Dances with Camera to międzynarodowy konkurs krótkometrażowych filmów, których wspólnym językiem jest taniec, ruch, szeroko pojęta fizyczna ekspresja. Dances with Camera jest częścią festiwalu filmów krótkometrażowych Short Waves Festival już od trzech lat, prezentując wyselekcjonowane filmy tańca z całego świata. Selekcjonerką konkursu Dances with Camera jest Regina Lissowska-Postaremczak, z którą spotkanie po pokazie poprowadzi Jadwiga Majewska.

Film tańca, screendance, videodance – to nie tylko taniec tworzony dla kamery; to artystyczna forma, w której splatają się różne gatunki filmu, sztuk wizualnych i mediów; formy tradycyjne i eksperymentalne; fabularne opowieści i całkowicie abstrakcyjne obrazy.

Program dzień 1:

Son du serpent, reż.Tami Ravid, Holandia, 2015, 11’5”

Mężczyzna gorączkowo poszukuje swojej żony, która zniknęła bez śladu. Jego wędrówka, po części w nadprzyrodzonej rzeczywistości, rozwija się jak film drogi. Przez cały czas nie słabnie jego tęsknota za żoną. Mężczyzna rozdarty między nowoczesnym i tradycyjnym afrykańskim życiem, zastanawia się, czy utracił ukochaną w niewidzialnym świecie.

Honeymoon, reż. Marta Renzi, USA, 2015, 6’8”

Przewrotny poradnik na miesiąc miodowy. Egzotyczny i erotyczny, zabawny i prowokujący, inspirowany Kamasutrą duet odsłania wiele, ale nigdy nie bierze siebie zbyt poważnie.

5 minut (5 minutes), reż. Aleksandra Wysocka, Polska, 2015, 7’40”

Baletnica pracuje dniami i nocami, by zabłysnąć jako pierwsza solistka w Dziadku do orzechów. Czy sprosta temu wyzwaniu? „Nie siła, lecz wytrwałość czyni wielkie dzieła”, te słowa Samuela Johnsona mogą opisać przygotowanie baletnicy do występu w Dziadku do orzechów. Jest solistką. Chwila na scenie to jej moment, by zabłysnąć. Czy podoła temu? Pomimo pięknych kostiumów i scenicznej chwały, czy to spełnienie jej snu?

Kontakt (Contact), reż. Jana Magdalena Keuchel, Niemcy, 2015, 8’50”

Pozornie proste doświadczenia, dzielone z obcymi, rozbudza głęboko skrywaną potrzebę.

Su misura (Tailored), reż. Augenblick, Włochy, 2014, 1’20”

Rytmiczne ruchy krawieckiego rzemiosła zmieniają się w krótki taniec, wiedziony pożądaniem i wspomnieniem. Krawiec, jego żona, dzień jak każdy inny. Przychodzi ona. Nagle błąd, spojrzenie… jeszcze jedno słowo i dotknięcie łokcia. Rytmiczne gesty krawieckiego rzemiosła zmieniają się teraz w taniec. Miara na strój przybiera formę ruchu skrojonego z krawiecką dokładnością. Przebłysk pożądania, wyłaniający się zza linii gór i znikający już po minucie, jest jak szpilka. To efekt krótkiej choreografii, tańca pamięci.

Lay Me Low, reż. Marlene Millar, Kanada, 2015, 8’00”

Lay me Low otwiera wspólną przestrzeń doświadczenia w żałobie poprzez zjednoczenie ludzi w ruchu. Pojedyncze głosy splatają się w jedną pieśń, rytm kroków łączy się we wspólnym marszu. Lay me Low to tradycyjna pieśń wykonywana przez 10 tancerzy, muzyków i śpiewaków. Trafia prosto w serce, komunikując uniwersalne uczucia związane ze stratą, a jednocześnie, paradoksalnie, wyzwala poczucie intymności.

Więcej informacji:

http://shortwaves.pl

https://www.facebook.com/festiwalshortwaves/

Organizatorem Short Waves Festival jest Fundacja Edukacji Artystycznej AdArte www.adarte.pl

W materiałach promocyjnych wykorzystano fotografię autorstwa Karola Wysmyka (https://www.facebook.com/nie.zaslaniaj).

Logo Dances with Camera (miniaturka) Shortwaves Festival 2016 (miniaturka)