Fot. materiały (sic!).
Cykl (sic!) four seasons w 2016 roku przebiega pod hasłem TERAZ/NOW. Majową odsłonę cyklu otworzy pokaz (bez tytułu) (2000) Tino Sehgala i Borisa Charmatza. Wspólnie z Borisem Charmatzem w spektaklu wystąpi Frank Willens.
O projektach:
(bez tytułu) z 2000 roku jest pracą teatralną Tino Sehgala stworzoną na zakończenie dyskursu z materią teatru, przed przejściem w inny obszar twórczości artystycznej. Na wiele sposobów opisuje początek relacji artysty ze sztukami wizualnymi i ich rolą w rozwijaniu społeczeństwa. Pokazuje taniec XX wieku w sposób teatralny, przenosząc praktyki choreograficzne i związane z nimi obrazy ciała w muzealny porządek estetyczny. Dzięki temu możemy zastanowić się wspólnie, jaki mógłby być świat, gdyby system wartości społeczeństwa był tworzony przez taniec i choreografię ? Co, jeśli obecność i transformacja poszczególnych działań, a jednoczesność tworzenia i dekonstrukcji tańca oraz choreografii byłyby modelem organizacji społeczeństwa?
Początkowo w spektaklu tańczył sam Tino Sehgal, potem spektakl można było zobaczyć w dwóch kolejnych wersjach interpretowanych przez Franka Willensa i Borisa Charmatza. Każdy tancerz, wędrując samotnie przed publicznością, bez muzyki i dekoracji, wnosi do dzieła swój indywidualny rys, pozwalając narodzić mu się poprzez siłę swego ciała i osobowości. Tym samym tancerze przypominają nam o podstawowej roli interpretacji. A widz czerpie ogromną radość z odkrywania tych różnic.
Po obejrzeniu spektaklu sans titre widz będzie miał spojrzenie na to, czym był taniec w XX wieku. Podczas spektaklu rzadko jest przestrzeń na oddech, trochę się śmiejemy, ale nie często, ciało tancerza jest zmienione przez ból, oczy wyrażają rozpacz, porządek świata ulega wywróceniu do góry nogami. I wtedy braknie nam słów przed portretem wieku horroru. Interpretacja po 15 latach od premiery spektaklu pozwoli na uwspółcześnienie refleksji sprzed lat poprzez kody i wpływy najnowszych prac wizualnych Tino Sehgala.
7 maja Boris Charmatz pojawi się też w Muzeum Sztuki Nowoczesnej i zaprezentuje swój performans expo zéro.
O artystach:
Tino Sehgal to brytyjsko-niemiecki artysta urodzony w Londynie w 1976 roku. Po ukończeniu studiów tanecznych oraz ekonomii politycznej rozwinął swoją działalność w dziedzinie sztuk wizualnych. Jego prace były wystawiane w muzeach na całym świecie m.in. na Biennale w Wenecji (gdzie w 2013 roku przyznano mu nagrodę „Złotego Lwa”) czy Documenta 13. Indywidualne wystawy Sehgala zorganizowano m.in. w Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku, Londyńskim Institute of Contemporary Art oraz Tate Modern. W spektaklu (bez tytułu) (2000) Tino Sehgal ożywia swoją przeszłość jako tancerz i choreograf. Po realizacji (bez tytułu) (2000) Sehgal opuścił teatr, przenosząc się do muzeów. Muzea – zamiast przedmiotów – zaczęły wystawiać ludzi, reżyserowane sytuacje, rozmowy, spotkania i w efekcie otwierać oddziały performansu, tańca i teatru. Sehgal nie zgadza się na dokumentowanie swoich prac, tłumacząc, że performans może być utrwalony „tylko w pamięci oglądającego”. Jego prace w muzeach – m.in. w holu Tate Modern, muzeum Guggenheima czy podczas ostatnich Documenta w Kassel – trwają przynajmniej sześć tygodni, czyli tyle, co przeciętna wystawa.
Boris Charmatz to okrzyknięty swego czasu enfant terrible, a następnie wschodzącą gwiazdą współczesnego konceptualnego tańca choreograf, nauczyciel, badacz tańca, autor książek i publikacji – otwarty i wszechstronny. Dzięki debiutanckiej, bardzo radykalnej, a dziś już kultowej, choreografii aatt..enen..tionon w wieku zaledwie 23 lat szturmem zdobył europejskie sceny. Jego ostatnie projekty- spektakle to Enfants – na 26 dzieci, 9 tancerzy i 3 maszyny, zrealizowany w 2011 roku na festiwalu w Awinionie na dziedzińcu pałacu papieskiego, 50 ans de danse– spektakl poświęcony twórczości Merca Cunninghama z odtworzonymi wiernie choreografiami ze zdjęć i nagrań, wykonywany przez studentów, amatorów i zawodowych tancerzy, zmieniający swą nazwę, bez zmiany treści; spektakl Levée des conflits – choreografia, która zmienia formę bez ruchu a porusza się bez zmiany kształtu. Charmatz uczestniczy regularnie w projektach improwizowanych z takimi artystami jak Saul Williams, Archie Shepp, Médéric Collignon oraz Steve Paxton. Tańczy również w spektaklach Odile Duboc, Fanny de Chaillé, Pierre Alféri and Meg Stuart. Jako profesor wizytujący Berliński Universität der Künste przyczynił się do zmiany programu nauczania uczelni. Wraz z Izabelle Launay napisał książkę Podtrzymywać: a propos współczesnego tańca. Dyrektor Narodowego Centrum Choreografii przekształconego przez niego w Musée de la danse w Bretanii, które funkcjonuje także jako ruchoma platforma wymiany myśli, doświadczeń, idei, gdzie granice tańca są wciąż przesuwane.
Frank Willens – urodzony w Kalifornii tancerz, choreograf i performer od 2003 roku mieszka i działa głównie w Berlinie, mając na koncie m.in. współpracę z Tino Sehgalem, Meg Stuart oraz Nico and the Navigators. Za solo „Bildbeschreibung” w reżyserii Laurenta Chétouane’a zdobył w 2008 roku nagrodę Best Performer na Favoriten Festival w Dortmundzie.
***
Bilety w cenie 20 zł (ulgowy) i 30 zł (normalny) do nabycia przed pokazem.
Rezerwacje pod adresem mailowym: sic@sic.warszawa.pl.
***
Projekt całorocznych prezentacji współczesnego tańca improwizowanego w różnych formach (od spektaklu po performans) – ( sic! ) four seasons, mający swoje korzenie w festiwalu improwizacji tańca [sic!] – chce regularnie prezentować wydarzenia poświęcone improwizacji tańca i towarzyszącym jej zagadnieniom.
W ramach rozpoczętej w tym roku współpracy partnerskiej z Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (sic!) four seasons zostało włączone w program działań CSW. W jego ramach zaplanowano konsekwentną, regularną i dogłębną budowę programu, w którym kluczową rolę pełni improwizacja tańca jako metoda twórcza oraz sposób uprawiania i prezentowania sztuki Kluczowym zagadnieniem prezentacji nie będą rozwiązania formalne, ale powód działania. Organizatorzy chcą prezentować sztukę improwizacji w jej najlepszym wydaniu, artystów odważnych i bezkompromisowych. Ich prace są bardzo różne, rozwiązania nieoczywiste, bo podporządkowane działaniu nieprzewidywalnemu – żywej relacji twórcy z tematem, osobą, rzeczywistością, tym, co tu i teraz. Życie i jego manifestacje w wielu odmianach oraz sama forma prezentacji stanowią wspólny obszar zainteresowań.
Jako podstawowa zasada każdej twórczości, improwizacja posiada aspekt uniwersalny, mocno związany z naszą egzystencją. Jej zasadę – działanie w czasie rzeczywistym – możemy zaś odnieść do filozofii życia samego w sobie. Oprócz najwybitniejszych, światowych twórców organizatorzy chcieliby także prezentować artystów młodych, początkujących, studentów i absolwentów wyższych szkół związanych z tańcem.
W programie zaplanowano także blok edukacyjny: warsztaty, panele, publikacje materiałów dotyczących teorii improwizacji tańca. Nowym obszarem prezentowanym i badanym przez organizatorów będzie taniec w relacji ze sztukami wizualnymi, ich wzajemne wpływy, zależności i inspiracje. Taniec jako forma, architektura przestrzeni, przekaz artysty, uchwycona rzeczywistość, stan osoby lub świata, znajduje coraz częściej wspólny język ze sztukami wizualnymi. Wspólnie chcą oddać fragment rzeczywistości lub fikcji poddany wizji i działaniu artystycznemu, nadać formę ideom i sprawom w sposób pozbawiony egzaltacji formalnej i psychologicznej, a także myślenia estetycznego. Nie chodzi o użyteczność jednej sztuki względem drugiej, raczej o sposób obecności – taniec to także sztuka wizualna.
Strona festiwalu: www.sic.warszawa.pl
Organizator: Fundacja Ciało Się
Partner: CSW, Miasto Stołeczne Warszawa
