Fot. Shoichi Ono.
Wernisaż wystawy fotografii Kazuo Ohno, jednego z twórców tańca butoh oraz spotkanie na temat butoh i jego obecności w Polsce.
W dyskusji wezmą udział:
Julia Hoczyk (teatrolożka, krytyczka i teoretyczka tańca, redaktorka),
Katarzyna Pastuszak (tancerka, teatrolożka, doktor nauk humanistycznych),
Iga Rutkowska (japonistka i antropolożka kultury, adiunkt w Zakładzie Japonistyki Katedry Orientalistyki UAM) oraz
Anita Zdrojewska (japonistka, prezeska fundacji Pompka – wydawcy książki Świat butoh Kazuo Ohno).
prowadzenie: Dariusz Kosiński.
Okazją do spotkania jest ukazanie się polskiej edycji książki Kazuo i Yoshito Ohno Świat butoh Kazuo Ohno.
Wielu fotografów robiło zdjęcia Kazuo Ohno. Udało im się uchwycić i utrwalić na kliszy obraz jego ciała; fotografia nie może pokazać tego, co w nim ukryte. A jednak, jeśli jego ciało – pełne trudów życia i śmierci – ukrywa się w tańcu, który jest przejawem jego duszy, to – być może – tym, co widać na zdjęciu jest sam duch Kazuo Ohno. (ze wstępu Yoshito Ohno do albumu Hidden Body, The World of Kazuo Ohno)
Podstawą do powstania książki „Świat butoh Kazuo Ohno” były niezwykłe zdjęcia Kazuo Ohno, wokół których toczy się opowieść syna o ojcu. Książka zawiera spisane z nagrań wypowiedzi mistrza prowadzącego zajęcia z uczniami. Kazuo Ohno, to drugi obok Tatsumiego Hijikaty, twórca współczesnego japońskiego tańca butoh. Określenie „taniec butoh” nie jest do końca precyzyjne, bo butoh to nie tylko i nie tyle specyficzny styl tańca, współczesny gatunek performatywny czy określony typ treningu, ale specyficzna całościowa postawa, łącząca specyficzny sposób pracy, estetykę, dramaturgię, filozofię. Powstałe przez połączenie tradycji i inspiracji z Wschodu i Zachodu, zarazem wciąż otwarte na inwencje twórców, stanowi swoiste odbicie złożoności współczesnej kultury globalnej, a jednocześnie pozwala na wyjście poza jej ograniczenia. (prof. Dariusz Kosiński)
Książka „Świat butoh Kazuo Ohno” powstała we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach „Programu wydawniczego 2014”.
Wstęp wolny.
Wystawę można oglądać do końca listopada.
Kazuo Ohno – performer butoh, urodził się w 1906 roku na wyspie Hokkaido. Ukończył Akademię Wychowania Fizycznego i Gimnastyki, współpracował z pionierami japońskiego tańca współczesnego. Po wojnie pracował nad własnym tańcem i w 1949 roku zaprezentował Pierwszy Recital Współczesnego Tańca Kazuo Ohno w Tokio. W 1977 odbyła się premiera jego spektaklu solo La Argentina Sho [Hymn do Argentyny], dedykowanego słynnej hiszpańskiej tancerce Antonii Mercé. W 1980 roku po raz pierwszy zaprezentował La Argentinę poza Japonią, na XI. Międzynarodowym Festiwalu w Nancy. Następnie prezentował spektakle m.in. w Nowym Jorku, Strasburgu, Londynie, Stuttgarcie, Paryżu i Sztokholmie. Najbardziej rozpoznawalne spektakle Kazuo Ohno to właśnie La Argentina a także Moja matka, Morze Martwe, Nenufary. W 1994 roku gościł w Warszawie na I Międzynarodowych Spotkaniach Sztuki Akcji „Rozdroże”. Do późnych lat życia tańczył (ostatni raz pojawił się publicznie w styczniu 2007 roku) i prowadził zajęcia w założonym przy domu w Hodogaya, Kazuo Ohno Dance Studio. Zmarł 1 czerwca 2010 roku w wieku 104 lat. Jego dzieło kontynuuje do dziś towarzyszący mu w wielu spektaklach syn – Yoshito Ohno.
Yoshito Ohno – urodził się w 1938 roku. Po raz pierwszy towarzyszył ojcu w scenicznej adaptacji powieści Ernesta Hemingwaya Stary człowiek i morze w 1959 roku. W latach sześćdziesiątych grał w performansach i happeningach Tatsumiego Hijikaty. Reżyserował spektakle ojca, m.in. Nenufary (1987) i Kwiat, ptaki, wiatr, księżyc (1990). W połowie lat dziewięćdziesiątych, rozpoczął karierę solową tańcząc m.in. Ostatni portret Doriana Graya zainspirowany nowelą Oskara Wilde’a. Prowadzi zajęcia oraz warsztaty butoh w Japonii (w Kazuo Ohno Dance Studio) i innych krajach świata.
