Warszawa / Święto Tańca Offline: Ilona Trybuła „Partytury codzienności”

O spektaklu Partytury codzienności:

A oto tylko niektóre synonimy słowa codzienność:

„[…] rutyna, banalność, powszedniość, jednostajność, typowość, pospolitość, bezbarwność. A także „rzeczy i sprawy codzienne, zwykłe; też cecha takich rzeczy i spraw.” (Słownik Języka Polskiego PWN)

Ale idąc dalej robi się ciekawiej:

„Termin „codzienność” w naukach społ. ma wiele znaczeń. N. Elias (1978) wyróżnia ich 8: 1) codzienność jako antynomia święta; 2) codzienność jako rutyna; 3) codzienność jako styl życia mas; 4) codzienność jako dzień pracy (w szczególności robotnika); 5) codzienność jako wydarzenia małej wagi, nieistotne, codzienne, potoczne; 6) codzienność jako życie prywatne; 7) codzienność jako obszar naturalnych, spontanicznych, „prawdziwych” przeżyć; 8) codzienność (świadomość potoczna) jako symbol myślenia naiwnego, ideol., fałszywego. W. Bergmann (1981) […] podkreśla fakt pominięcia przez Eliasa znaczeń związanych z fenomenologicznymi analizami problemu codzienności. Uzupełnia klasyfikację Eliasa o dodatkowe 4 znaczenia: 1) codzienność jako obszar działania i doświadczeń, fundament innych sfer życia człowieka; 2) codzienność jako świat dostępny dla każdego, w którym wszyscy mają zbliżone kompetencje działania i zasoby; 3) codzienność jako obszar, którego charakter jest każdorazowo zależny od określonej jednostki lub grupy społ.; 4) codzienność jako jedna z dziedzin rzeczywistości. Zestawienie to pokazuje jak różnorodną problematyką zajmują się badacze codzienności.”

I jeszcze dalej i jeszcze ciekawiej:

„Codzienność jest ujmowana jako świat w nastawieniu naturalnym (kategoria teoret. stworzona przez fenomenologa M. Schelera opisująca stan świadomości w świecie codziennych praktyk). [….]Codzienność jest ujmowana w sensie fenomenologicznym jako świat przeżywany i traktowana jako fundament wszystkich form aktywności celowych, włącznie z nauką.”
Encyklopedia PWN, opracowanie: Sławomir Mandes

A także codzienność to w każdej sekundzie moje „tu i teraz”.

Jest to czas, który nie wraca, więc warto go przeżyć (a nie stracić, np. czekając).

Czy naprawdę codzienność jest aż tak nieatrakcyjna?

Bardzo ją lubię i doceniam, ale bywa tez prawdziwie nieznośna i żmudna.

Z niej i w niej dzieją się rzeczy niezwykłe, „strzelają fajerwerki na pustyni”.

Partytury codzienności to trzeci spektakl w cyklu Partytury uważności. Poprzednie to Piękno jak powietrze i Wszystko co jest, wydarza się teraz.

Czas trwania: 60 minut

***

Więcej informacji o Festiwalu: link