Teatr Tańca Zawirowania „Tańcząc Boską komedię”. Fot. B. Zalewski
Tańcząc Boską komedię w choreografii Elwiry Piorun to ambitna próba zmierzenia się z dziełem Dantego, który w XIV wieku wykreował swoją wizję świata pozaziemskiego. Była ona na tyle wyrazista, że przetrwała pokolenia i wciąż oddziałuje na współczesnych. W przedstawieniu nie chodzi o to, żeby opowiedzieć wszystkie wątki zawarte w poemacie, gdyż to nie jest możliwe w godzinnym spektaklu, ale żeby choć trochę zbliżyć się do niektórych poruszanych w nim tematów. Tak jak Boska komedia opisywała świat średniowiecza z całym jego bogactwem idei i ostrzegała przed moralnym osądem w zaświatach, tak tancerze próbują zastanowić się nad współczesnym światem, w którym pandemia stawia pod znakiem zapytania ustalone zasady i reguły.
Rzecz dzieje się nie w świecie pozaziemskim ani w dawnych czasach, ale tu i teraz. Punktem wyjścia jest refleksja, że, przechodząc przez życie, można zetknąć się ze swoim Piekłem, Czyśćcem i Niebem. Tańcząc Boską komedię to bardziej impresja dotykająca poszczególnych tematów niż próba ich dogłębnego poznania. To raczej wyzwanie dla choreografa i tancerzy, żeby spróbować zamienić skomplikowany język poezji Dantego, nasycony rozbuchanymi obrazami plastycznymi na język tańca, przedstawiający równie sugestywny obraz świata, który można chłonąć za pomocą wszystkich zmysłów i przy jego pomocy pobudzić refleksję nad współczesnym życiem i jego konsekwencjami. To próba wprowadzenia minimum porządku w świat chaosu i nadmiaru, który nas otacza.
Choreografia: Elwira Piorun
Dramaturgia: Aleksandra Kostrzewa
Tancerze: Liwia Bargiel, Magdalena Wójcik/Aleksandra Krajewska, Michał Przybyła, Michał Adam Góral
Współpraca twórcza: Gieorgij Puchalski
Spektakl zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
