Z materiałów XII Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Mimu
Spektakl jest inspirowany dziełem literackim i artystycznym Brunona Schulza. W dialogu muzyki z ruchem tworzona jest alegoria tajemnicy upadającego świata, fałszywej mitologii, nagiego ciała, fetyszu i śmierci. Nie jest to klasyczna adaptacja sceniczna opowiadań Brunona Schulza, lecz autorska interpretacja, która odsłania nieprzewidziany rozmiar katastrofy.
„Bruno Schulz jest dla mnie jednym z największych heretyków modernistycznej literatury światowej. Kiedy byłem pierwszy raz w Krakowie i czytałem Brunona Schulza w oryginale, pomyślałem o herezji jako narzędziu, które pozwala uchwycić ukryte kontury rzeczywistości. Ale co znaczy herezja dzisiaj? I czemu zaprzecza? Jan Patočka w książce Eseje heretyckie w filozofii historii przypuszcza, że ciemność i katastrofa są siłą napędową historii.Tak samo i my jesteśmy zmuszeni do postrzegania katastrofy jako integralnej części naszego czasu. A cóż może być katastrofą wiekszą niż to, że człowiek przestanie istnieć.Być może jedynie to, że człowiek stanie się martwą lalką, manekinem przezentującym ubrania na sprzedaż”– mówi Petr Boháč.
Reżyseria, dramaturgia: Petr Boháč
Obsada: MiřenkaČechová, Markéta Vacovská, Jindřiška Křivánková, Cécile Da Costa,Bartłomiej Ostapczuk, Paweł Kulesza
Muzycy: Epoque Quartet – Vít Petrášek, David Pokorný,
Vladimír Klánský, Vladimír Kroupa
Muzyka: Jan Kučera
Reżyseria świateł: Andrzej Król, Martin Špetlík
Scenografia: Barbara Wojtkowiak, Petra Vlachynská
Kostiumy: Michaela Hořejší
Produkcja: Aneta Kafková.
Wsparcie: Miasto Praga, Ministerstwo Kultury w Czechach, Międzynarodowy Fundusz Wyszehradzki, Pałac Akropolis/Praga, Teatr Na Woli im. Taduesza Łomnickiego.
