Wrocław/16. Międzynarodowy Festiwal Opowiadania: Agnieszka Wolny-Hamkało, Mikołaj Mikołajczyk „Dwie lub trzy rzeczy, które o niej wiem. Sonet prozą o Susan S.”

W dniu otwarcia 16. Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania we Wrocławiu Instytut im. Jerzego Grotowskiego zaprasza na premierę spektaklu Dwie lub trzy rzeczy, które o niej wiem. Sonet prozą o Susan S. w reżyserii Agnieszki Wolny-Hamkało i Mikołaja Mikołajczyka.

Monodram o Susan Sontag opowiada o głodzie badaczki, obsesyjności naukowca i fizjologii pisania. O tym, co robi z nami łaknienie i jaką cenę płaci się za sławę, także w świecie nauki. „To kara za moje łaknienie, mój głód. Nigdy nie umiałam żyć z resztek po innych” – pisała Sontag, jedna z najbardziej wpływowych intelektualistek lat 60. i 70. Pierwsza „celebrytka” współczesnej humanistyki: przestrzegała przed „wpływowymi obrazami”, a sama stawała się „wpływowym obrazem”. Jej skomplikowane życie osobiste, trudny charakter i intelektualna żarłoczność do dzisiaj budzą kontrowersje. Jedno jest pewne, dała światu najlepsze po Walterze Benjaminie eseje o fotografii. A sama dostała wszystko, co może dać tzw. szczodre życie: nienawiść i czułość, uwielbienie i strach. „Susan Sontag? Ta hucpiara”? „Gdyby zechciała poczytać, wiedziałaby, że kamp był metodą prezentacji scenicznej w angielskim wodewilu już w połowie XIX wieku”. „Zwyzywała mnie od idiotek”. „Władcza, żarłoczna, kompulsywna”, szekspirowska, ibsenowska, niezapomniana Susan S.

Tekst: Agnieszka Wolny-Hamkało

Reżyseria: Agnieszka Wolny-Hamkało, Mikołaj Mikołajczyk

Choreografia: Mikołaj Mikołajczyk

Występuje: Jolanta Olszewska

Muzyka: Tomasz Sikora

Część prób do spektaklu odbyła się w Domku Fińskim w Jazdowie i SDK w Warszawie. Za użyczenie tych miejsc dziękuję Beacie Guli i ekipie ze Wspólnego Pokoju (SDK Warszawa).

Na wszystkie wydarzenia festiwalowe odbywające się na żywo obowiązują zapisy:

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSfI3oLn1kjQBAoLWH5v5Uw4evKG3hG7ExhNu_9wHjbUK72Klw/closedform

Spektakl transmitowany na: facebook.com/opowiadanie/live/

Agnieszka Wolny-Hamkało – pisarka urodzona w 1979 roku we Wrocławiu. Opublikowała powieści: Zaćmienie (2013), 41 utonięć (2015), Moja córka komunistka (2018), Lato Adeli (2019). Wydała także tom szkiców Inicjał z offu (2013), poemat Nikt nas nie upomni (2016) oraz dziesięć książek z wierszami Mocno poszukiwana (1999), Lonty (2001), Gospel (2004), Ani mi się śni (2005), Spamy miłosne (2007), nikon i leica (2010), Borderline (2013), Występy gościnne (2014), Panama smile (2017). W 2020 ukazał się wybór jej wierszy (pod redakcją Jakuba Skurtysa): Zerwane rozmowy. 105 wierszy na inne okazje. Jest także autorką sztuk teatralnych (m.in. Dzień dobry wszyscy umrzemy, Wyzwolenie: królowe, Leśni. Apokryf) i książek dla dzieci: m.in. 12 miesięcy byliśmy szczęśliwi (a potem nam było już tylko wesoło) (2019), Gdzie jest noc (2019). Redaktorka pięciu antologii opowiadań i wyboru wierszy poetek czeskich „Sąsiadki”. Felietonistka „Przeglądu” i „Rymsa”. Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia, Nagrody Mediów Publicznych Cogito i Nagrody Polskiej Sekcji IBBY (otrzymała wyróżnienie IBBY za książkę Nikt nas nie upomni). Laureatka nagrody IBBY za Lato Adeli (książka roku 2019). Laureatka nagrody Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Stypendystka Literarisches Colloquium Berlin. Kuratorka literacka Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania. Mieszka we Wrocławiu. W październiku ukaże się jej nowa powieść Po śladach.

Jolanta Olszewska – aktorka teatralna i filmowa, maluje obrazy. Urodzona w Warszawie. Wykształcona w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Związana z Teatrem W. Horzycy w Toruniu, Teatrem Dramatycznym w Warszawie, Teatrem Ochoty, Teatrem WarSawy, Teatrem Polonia i poznańskim Teatrem Biuro Podróży. Nagrody: w 2012 nagroda aktorska na XII Festiwalu Dramaturgii Współczesnego w Zabrzu za rolę w spektaklu Kto Zabił Alonę Iwanowną w reżyserii Michała Kmiecika; w 2006 nagroda aktorska na V Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy za rolę Niemej w spektaklu Alina na zachód w reżyserii Pawła Miśkiewicza; w 2006 wyróżniona na 46. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych za rolę Niemej w spektaklu Alina na zachód; w 2006 II miejsce w plebiscycie publiczności w cyklu „Mały Teatr Latem” w Szczecinie za monodram Cesarz według Ryszarda Kapuścińskiego.

Mikołaj Mikołajczyk – tancerz, choreograf. Ukończył Państwową Szkołę Baletową w Poznaniu. Pracował we Wrocławskim Teatrze Pantomimy we Wrocławiu, Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu, Teatrze Wielkim w Poznaniu oraz Badisches Staatstheater w Karlsruhe. W Operze na Zamku w Szczecinie był kierownikiem baletu, który następnie przekształcił w autorski teatr tańca Teatr DNA – taniec zakodowany genetycznie. Współpracował z choreografami reprezentującymi różne style taneczne i sposoby myślenia oraz kreowania przestrzeni artystycznej, między innymi z Henrykiem Tomaszewskim, Matsem Ekiem, Birgitt Cullberg, Ewą Wycichowską, Teresą Kujawą, Olafem Schmidtem, Grayem Veredonem, Conradem Drzewieckim, Barbarą Gołaską, Andrzejem Glegolskim, Emilem Wesołowskim, Przemysławem Śliwą, Henrykiem Konwińskim, Markiem Różyckim, Dawidem Earlem, Waldemarem Wołk-Karaczewskim, Jerzym Makarowskim, Ivanem Bataille’em, Antalem Fodorem. Zrealizował choreografie do spektakli dramatycznych i operowych m.in. dla takich reżyserów jak Adam Hanuszkiewicz, Barbara Wachowicz, Krystyna Meissner, Maja Kleczewska, Andrzej Krakowski, Grzegorz Jarzyna, współpracował z Franciszkiem Starowieyskim, Wojciechem Kilarem, Mikołajem Góreckim, Krzysztofem Warlikowskim, Małgorzatą Dziewulską, Jerzym Kaliną i Małgorzatą Szczęśniak. Współtworzył warsztaty i festiwale tańca: Letnie Spotkania Artystyczne w Kutnie, Lądeckie Lato Baletowe w Lądku Zdroju, warsztaty tańca w Sieradzu i Szczecinie, mistrzowskie warsztaty w Narodowym Teatrze Akademickim im. Janki Kupały w Mińsku, oraz Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego, a także warsztaty w ramach programu Instytutu Muzyki i Tańca Myśl w ruchu (w Zduńskiej Woli, Krotoszynie i w Zakrzewie) oraz zajęcia z osobami z niepełnosprawnością w Środowiskowym Domu Samopomocy w Serocku oraz w ramach Lata w teatrze w Pobiedziskach. Jego najważniejsze spektakle: Kronika zapowiedzianej śmierci, Teatr Wielki w Poznaniu, Wszystko jutro czyli lalki wybawione, Teatr Dramatyczny im. Jana Kochanowskiego w Opolu, Diabełek Pawełek, Teatr Dramatyczny im. Bogusławskiego w Kaliszu, autobiograficzny Tryptyk (Waiting, Z Tobą chcę oglądać świat, Plaisir d’amour), Projekt: Tomaszewski, Mikołaj Kantor Mikołajczyk, a także zrealizowane w Zakrzewie: Teraz jest czas, Projekt: Noce i dnie, Projekt: Jezioro łabędzie, Projekt Dekalog…, Projekt Ognisty Ptak, Łomatko!, Projekt: BOLERO, Projekt Dziadek do orzechów, TURANDOT miłość ci wszystko wybaczy. W ostatnim czasie zrealizował także: Śmierć w Wenecji, czyli czego najbardziej żałują umierający, Teatr im. Węgierki w Białymstoku, Śledztwo (w ramach 45-lecia Polskiego Teatru Tańca), Lament (premiera w Białostockim Teatrze Lalek) oraz Miłość/ ЛЮБОВ Zoloti Vorota Teatr w Kijowie. Od września do grudnia 2015 roku był także szefem artystycznym Sceny Tańca Studio (wspólnie z Jadwigą Majewską), której był inicjatorem i pomysłodawcą, realizowanej przez Teatr Studio oraz Instytut Muzyki i Tańca. Został uhonorowany odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, przyznawaną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest także dwukrotnym stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2015; 2020). W sezonie 2019/2020 obchodził jubileusz 30-lecia pracy artystycznej.