Fot. Laurence Sterne Trust Staff
W kwietniu 2016 roku Instytut Grotowskiego zaprasza na kolejne seminarium praktyczne w ramach BodyConstitution. Trzon BodyConstitution tworzą grupy działające przy Instytucie Grotowskiego. Zespoły te zajmują się wybranymi technikami/tradycjami ruchu bądź na bazie źródłowych technik ruchowych stworzyły swoje własne metody treningu aktora.
Jako wydarzenie towarzyszące seminarium praktycznemu odbędzie się dyskusja BodyPedia. Udział wezmą:Mestre Cobra Mansa,
Sathyanarayanan Govindan Kutty Nair, Iwona Olszowska, Piotr Masztalerz. Prowadzenie: Jarosław Fret i Małgorzata Jabłońska.
Przepisując manuskrypty, średniowieczni kopiści wypisywali niejednokrotnie na marginesach tekstów lub pomiędzy wierszami wyjaśnienia trudniejszych terminów i uwagi dotyczące tekstu – glosa. Z czasem było ich tak wiele, że zaczęły stanowić wartość samą w sobie, były więc zbierane i wydawane osobno w postaci glosariusza – słownika, który nierzadko usamodzielniał się od dzieła, któremu początkowo towarzyszył. Dziś glosariusze stanowią wielojęzyczne zbiory terminów z danej dziedziny ułatwiające prace translatorskie.
Dyskusja odbędzie się w języku angielskim z tłumaczeniem na język polski.
Wstęp wolny!
Jarosław Fret jest założycielem i liderem Teatru ZAR, reżyserem, aktorem, dyrektorem Instytutu Grotowskiego, wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego Filii we Wrocławiu, przewodniczącym Rady Kuratorów i kuratorem ds. teatru Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. W latach 1999–2002 zrealizował szereg wypraw do Gruzji, Armenii i Iranu, prowadząc poszukiwania w obrębie najstarszych form muzyki chrześcijańskich kościołów wschodnich. W kolejnych latach wspólnie z członkami Teatru ZAR organizował wyprawy badawcze na grecką górę Atos, Sardynię i Korsykę, do Armenii, Turcji i Izraela. Reżyser czterech spektakli zespołu. Tryptyk Ewangelie dzieciństwa był pokazywany m.in. w Chicago, Los Angeles, San Francisco, Atenach, Belgradzie, Edynburgu, Florencji, Madrycie, Paryżu, Sybinie oraz Kairze, Nowym Delhi i Seulu. W listopadzie 2013 roku ukończył pracę nad spektaklem Armine, Sister, dedykowanym historii, kulturze i ludobójstwu Ormian, do którego oprócz reżyserii opracował oryginalną dramaturgię muzyczną i specjalną architekturę. Wykłada i prowadzi warsztaty w Polsce i za granicą. Uhonorowany przyznawanym przez magazyn „Los Angeles Times” tytułem Best New Music Theater (2009) i Wrocławską Nagrodą Teatralną za tryptyk Ewangelie dzieciństwa (2010). Spektakl Cesarskie cięcie. Próby o samobójstwie w jego reżyserii zdobył Total Theatre Award w kategorii Physical/Visual Theatre oraz Herald Angel Award podczas Festiwalu Fringe w Edynburgu w 2012 roku. Pomysłodawca i koordynator licznych projektów realizowanych w Polsce i za granicą w ramach działalności Instytutu Grotowskiego, m.in. Roku Grotowskiego UNESCO 2009, programu „Masters in Residence”, Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Świat miejscem prawdy”, a także Olimpiady Teatralnej we Wrocławiu. Dzięki jego staraniom w 2010 roku została otwarta nowa siedziba Instytutu Grotowskiego, Studio Na Grobli.
Małgorzata Jabłońska jest teatrologiem, doktorantką na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zajmuje się historią i problematyką treningu aktorskiego oraz opartymi o działania cielesne strategiami niewerbalnej komunikacji w teatrze i życiu społecznym. Jej artykuły wydane zostały m.in. w tomie Lektury dramatyczności. Eseje z dramatologii i Gazecie Teatralnej „Didaskalia”. Zorganizowała międzynarodową konferencję Praktyki teatralne Wsiewołoda Meyerholda (Wrocław, 2013). Jest jednym z członków-założycieli Stowarzyszenia Teatralnego CHOREA. Od 2007 roku prowadzi warsztaty w domenie practice as research m.in. na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego i w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Współpracowała m.in. z Teatrem Próg i Studiem Matejka.
Mestre Cobra Mansa (Cinézio Peçanha) jest mistrzem stylu capoeira angola od roku 1986. Odegrał ważną rolę w procesie rewitalizacji tego stylu. Założyciel Międzynarodowej Fundacji Stylu Capoeira Angola (Fundaçao Internacional de Capoeira de Angola) w Waszyngtonie (1996). Producent, konsultant i aktor w filmach dokumentalnych poświęconych sztuce walki capoeira. Współreżyserował film Gry ciała. Capoeira i jej rodowód (2014). Doktorant wieloinstytucjonalnego, multidyscyplinarnego programu (DMMDC) na Uniwersytecie Federalnym Stanu Bahia (UFBA) w Salvadorze w Brazylii.
Sathyanarayanan Govindan Kutty Nair jest mistrzem (Gurukkal), sekretarzem i liderem zespołu prezentacyjnego CVN Kalari Sangham w Trivandrum (Kerala, Indie). Funkcje te odziedziczył po swoim ojcu – Gurukkalu Sri. C V Govindanie Kuttym Nairze w styczniu 2006 roku. Jest także mistrzem i lekarzem w Klinice Kalari Chikilsa działającej przy CVN Kalari. Zaczął uprawiać kalarippajattu w wieku 10 lat pod okiem swojego ojca, który był synem Sri. C.V. Narayanana Naira, wielkiego propagatora kalarippajattu, który wskrzesił wymierającą tradycję tej sztuki w latach 50. XX wieku. Sathyanarayanan był zwycięzcą Stanowych Mistrzostw Kalarippajattu w latach 1981 i 1982, od 1980 roku wielokrotnie prezentował kalarippajattu podczas krajowych i międzynarodowych wydarzeń (m.in. w Hong Kongu, Chinach, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Japonii, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie). Jako pedagog prowadzi warsztaty kalarippajattu na uniwersytetach w Indiach i zagranicą, a także współpracuje przy licznych projektach z badaczami, aktorami, tancerzami, artystami filmowymi i teatralnymi (m.in. Peterem Brookiem i Phillipem Zarrillim).
Iwona Olszowska jest tancerką, choreografką oraz nauczycielką tańca współczesnego, świadomości ciała, kontakt improwizacji oraz improwizacji jako performance i Somatic Movement Educator według metody Body Mind Centering. Była kierownikiem artystycznym Eksperymentalnego Studia Tańca. Doświadczenie zdobywała w centrach tańca w Nowym Jorku oraz na uniwersytetach w Waszyngtonie, Alabamie i Calgary, na warsztatach Śląskiego Teatru Tańca i Centrum Animacji Kultury. Uczy w krakowskiej Hurtowni Ruchu, na Akademiach Muzycznych w Łodzi i Krakowie oraz w Warsaw Dance Department. Tworzyła spektakle i choreografie dla zespołu EST, Polskiego Teatru Tańca, Teatru Rozmaitości, Narodowego Starego Teatru i Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Występowała w USA, Kanadzie, Finlandii, Rosji, Anglii, Norwegii, Izraelu i Mołdawii. Tańczy solowo (ostatnio również w przestrzeniach alternatywnych) i wykonuje improwizacje strukturalne m.in. lecture performance oraz site specific. Tworzy Obszar Tańca w Teatrze Barakah
Piotr Masztalerz jest z wykształcenia historykiem, z zamiłowania i zawodu nauczycielem aikido. Swoją przygodę z aikido rozpoczął w 1988 roku. Od tamtej pory jego nauczycielami byli: Daniel Brunner (Szwajcaria), Minoru Kanetsuka (Wielka Brytania), Gabriel Valibouse (Francja), Juba Nour (USA). Przez rok był uczniem Kazuo Chiby w San Diego. Posiada stopień mistrzowski 6 dan shidoin. Prowadzi Wrocław Aikikai Dojo, pod jego okiem kształciło się tysiące adeptów sztuki walki w Polsce. Prowadził także zajęcia na Politechnice Wrocławskiej, Uniwersytecie Wrocławskim, w Zespole Szkół Akademickich Politechniki Wrocławskiej we Wrocławiu oraz w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego. Prowadzi zajęcia także za granicą, m.in. we Francji, w Wielkiej Brytanii, Kenii oraz Chile.
Więcej informacji: www.wroclawaikikai.pl
***
W programie BodyConstitution udział biorą: Studio Kalari (liderzy Sankar Lal Sivasankaran Nair i Justyna Rodzińska-Nair), Studio Dwóch Ścieżek (liderzy Przemysław Błaszczak i Jakub Gontarski), Teatr ZAR (lider Jarosław Fret), Studio Matejka (lider Matej Matejka) oraz Grupa Jubilo (liderzy Diego Pileggi, Agnieszka Bresler i Joshua Doerksen).
Seminarium praktyczne jest częścią projektu „BodyConstitution: międzykulturowy dialog o treningu aktora – cykl sesji warsztatowych, akademii i seminariów z udziałem studentów szkół teatralnych z Polski i Norwegii”, realizowanego w ramach programu „Promowanie różnorodności kulturowej i artystycznej w ramach dziedzictwa kulturowego Europy w ramach Mechanizmu Finansowania EOG 2009–2014”.
Projekt finansowany z funduszy EOG, pochodzących z Islandii, Lichtensteinu i Norwegii, oraz środków krajowych.
Parnerzy:
