Fot. Karol Jarek
Instytut im. Grotowskiego zaprasza na kolejny spektakl Alexandry Kazazou. Tym razem będzie to KassandER w reżyserii Io Voulgaraki.
O spektaklu:
Mityczny bóg Apollo zakochuje się w Kasandrze, córce Priama i Hekuby, i ofiarowuje jej dar widzenia przyszłości, aby ją uwieść. Kasandra przyjmuje dar Apolla, ale odmawia pójścia z nim do łóżka. Apollo ją przeklina, sprawiając, że ludzie nigdy nie uwierzą jej wizjom. Tak wygląda to w starożytnym micie: historia miłosna, która nie miała szansy się rozwinąć. Dziś grecki dramatopisarz, Dimitris Dimitriadis, tworzy nowy mit. Tym razem Kasandra zgadza się przespać z Apollem. Jak wygląda ich spotkanie?
Bóg jest człowiekiem. Chciał poczuć się jak mężczyzna i kobieta, którzy doświadczyli mocy Boga. Ich historia jest bardzo stara. Niezmienna od wieków. Zabawna i gorzka, przepełniona radością i bólem, tragikomiczna. To historia Niemożliwego. Niemożliwy związek dwóch stworzeń, które nie mają wspólnej przyszłości, mogą więc zasmakować miłości jedynie tu i teraz. „Tu i teraz” to wszystko, co mają. Pragnienie dominacji, przejęcia kontroli, zemsty, wyznania, wysłuchania, oddania się, zapomnienia o swoich ograniczeniach, odnalezienia innych; pragnienie, by być pożądanym, strach przed stratą, strach przed zagubieniem siebie – to tylko część elementów, które składają się na ich miłość. Dzięki niej stają się własnym „zwierciadłem”, w którym dostrzegają nowe, nieznane im dotąd twarze. Odkrywają wielkie i małe prawdy i dzielą się z nami swoimi odkryciami.
Tekst spektaklu KassandER jest „rzeką” słów i emocji. Zanurzamy się w jego wodach i bawiąc się, szukamy sposobów pozwalających na ocalenie jego poezji na scenie. Równocześnie zadajemy sobie pytanie: Czy walka Kasandry z Apollem nie jest fragmentem przeszłości lub przyszłości każdego z nas?
Io Voulgaraki
Grudzień 2014
Występują: Alexandra Kazazou, Przemysław Błaszczak
Reżyseria: Io Voulgaraki
Scenografia: Magdalene Avgerinou
Światła: Karol Jarek
Czas trwania: 60 min
Spektakl powstał na podstawie Ewangelizacji Kasandry Dimitrisa Dimitriadisa w przekładzie Iliasa Vrazasa.
Po pokazie 31 stycznia odbędzie się spotkanie z Dimitrisem Dimitriadisem, autorem tekstu Ewangelizacja Kasandry, oraz Ilisem Wrazasem, tłumaczem.
Sformułowanie „po kresie…” nawiązuje do głównej idei utworu Ewangelizacja Kasandry. „Kres” wyznacza nie tylko koniec jednego sposobu zamieszkiwania świata przez człowieka, jego „uwiądu”, lecz także umożliwia radykalnie inne sposoby doświadczania świata i bycia człowiekiem. Nie jest to jedyny utwór Dimitrisa Dimitriadisa, w którym tematyzuje on ów problem. To powracający motyw w całej twórczości pisarza.
Dimitris Dimitriadis urodził się w 1944 roku w Salonikach. W latach 1963–1968 studiował na kierunkach teatralnym i filmowym w Institut National Supérieur des Arts du Spectacle et des Techniques de Diffusion (INSAS) w Brukseli. W 1968 roku w Théâtre de la Commune d’Aubervilliers w Paryżu po raz pierwszy wystawiono jego sztukę Cena buntu na czarnym rynku w reżyserii Patrice’a Chéreau. Po powrocie do Grecji, od 1971 roku, profesjonalnie zajmuje się tłumaczeniami prozy i dramatów, m.in. takich autorów jak: Kostas Axelos, Honoré de Balzac, Maurice Blanchot, Georges Bataille, Georges Courteline, Jean Genet, Witold Gombrowicz, Bernard-Marie Koltès, Gérard de Nerval, Molière, Pierre Drieu la Rochelle, Jean-Paul Sartre, William Szekspir, Tennessee Williams, a także Ajschylosa (Oresteja) i Eurypidesa (Fenicjanki, Hippolytos uwieńczony, Helena, Ifigenia w Taurydzie). W 1978 roku Dimitriadis debiutował powieścią Umieram jako kraj. W 1980 wydał zbiór poezji Katalogi I–IV. Oprócz powieści i poezji pisze dramaty, m.in.: Nowy kościół krwi (1983), Ogłuszanie zwierząt przed ubojem (2000), Zapomnienie i cztery inne monologi (2002), Ewangelizacja Kasandry (2009), Cywilizacja – kosmiczna tragedia (2013). Jego twórczość została przetłumaczona na języki: francuski, hiszpański, portugalski, niemiecki, włoski oraz rumuński. Dimitriadis uznawany jest za jednego z najwybitniejszych współczesnych dramatopisarzy greckich.
Alexandra Kazazou urodziła się we Wrocławiu. Jest pół Greczynką, pół Polką. Studiowała aktorstwo na Uniwersytecie Arystotelesa w Salonikach i pracowała jako aktorka w Północnym Teatrze Narodowym w Salonikach. Współzałożycielka grupy teatralnej Asypka w Atenach, ukończyła aktorski program magisterski organizowany przez Teatr Pieśń Kozła we współpracy z Manchester Metropolitan University School of Theatre. Obecnie należy do zespołu Studia Matejka, mającego rezydencję w Instytucie Grotowskiego, w którym przygotowała spektakl solowy Charmolypi wyreżyserowany przez Mateja Matejkę. Spektakl ten od 2012 roku prezentowała w Polsce, Belgi, Rosji, Grecji, Turcji, USA oraz Szkocji. Podczas sześcioletniego pobytu w Polsce była między innymi: aktorką grupy teatralnej Odra Ensemble, współinicjatorką projektu Jubilo oraz wykładowcą antycznej tragedii greckiej na Uniwersytecie Wrocławskim. W swoich badaniach skupia się na funkcji chóru w tragedii greckiej. Odbyła wyprawę na Kubę – w okolice bazy Guantanamo, która była dla niej ważnym doświadczeniem oraz źródłem inspiracji. Posiada dyplom z jogi ashtangi. W 2014 roku wyreżyserowała w ramach „Monosytuacji 2” w Instytucie Grotowskiego spektakl Anny Krotoskiej Linatendu; współreżyserowała z grupą Theatre Under The Tree spektakl Borders (Istambuł); stworzyła kreację Mirandy w spektaklu STORM w reżyserii Anny-Heleny McLean, liderki grupy Moon Fool (Wielka Brytania); pracowała jako asystent reżysera, Mateja Matejki, nad spektaklem Harmonia Przeciwstawień. Polska w Browarze Mieszczańskim we Wrocławiu.
Przemysław Błaszczak jest aktorem, od 1995 roku związanym z Instytutem Grotowskiego. W latach 1996–1999 pracował w Teatrze Pieśń Kozła pod kierownictwem Grzegorza Brala (udział w spektaklu Pieśń kozła – dytyramb). W latach 2002–2003 przygotował własny monodram Ecce Homo. Od 2004 roku jest aktorem Teatru ZAR. Uczestniczył w projekcie „Ewangelie dzieciństwa”. Występuje w dwóch częściach tryptyku Ewangelie dzieciństwa oraz w nowym spektaklu Teatru ZAR, Armine, Sister. Gra też w Mauzerze Heinera Müllera w reżyserii Theodorosa Terzopoulosa. Od 2005 roku uprawia japońską sztukę walki aikido pod okiem sensei Piotra Masztalerza (5 dan), w 2011 roku pobierał nauki u Juby Noura Shihana (6 dan) w Baja California (Meksyk). Obecnie bierze udział w zajęciach przygotowujących do bycia nauczycielem aikido. W 2005 roku przebywał w Japonii na zaproszenie Toshiego Tsushitoriego, trenując pod jego okiem shintaido – japoński system prowadzący do integracji ciała i głosu poprzez trening oparty na tradycyjnym japońskim karate. Jest liderem Studia Dwóch Ścieżek działającego w ramach programu badawczego BodyConstitution realizowanego w Instytucie Grotowskiego.
Io Voulgaraki urodziła się w Atenach w 1985 roku. Studiowała filologię grecką na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach oraz aktorstwo w Szkole Teatralnej Narodowego Teatru Grecji, uzyskując dyplom w 2006 roku. Po dwóch latach pracy aktorskiej w Grecji rozpoczęła naukę w Rosyjskiej Akademii Sztuk Teatralnych (GITIS) w Moskwie na Wydziale Reżyserii Teatru Dramatycznego, gdzie studiowała u prof. Leonida Efimowicza Heifetza. Uzyskała dyplom z wyróżnieniem w czerwcu 2013 roku. Jest jednym z członków-założycieli ateńskiego zespołu teatralnego PYR. Dzieli swój czas między Ateny a Moskwę. Jej dorobek reżyserski obejmuje następujące spektakle: Uczta podczas dżumy Aleksandra Puszkina (Teatr Vyrsodepseio, PYR, Ateny 2013), Olbrzym Suzanne Lebeau (Rosyjski Akademicki Teatr Młodzieży RAMT, Moskwa 2013), Zbójcy Friedricha Schillera (Festiwal w Atenach i Epidauros, PYR, Ateny 2014).
