Wrocław/Sakura: Karolina Brzęk, Igor Pietraszewski „Medytacja o kobiecie z wydm. Przypominanie” – performans

O performansie:

Performans w wykonaniu Karoliny Brzęk i Igora Pietraszewskiego jest powrotem do spektaklu Witaj w moim domu. Medytacja o kobiecie z wydm, którego premiera odbyła się we wrześniu 2016 roku. Tamten spektakl łączą z prezentowanym performansem Karoliny Brzęk oraz Przemysława Błaszczaka. Kolejnym elementem wspólnym jest inspiracja powieścią Kobieta z wydm japońskiego pisarza Kōbō Abe.

Twórcy o spektaklu:

W performansie wracamy myślą do przestrzeni stworzonej w spektaklu z 2016 roku. Nadajemy realność tamtym bohaterom i tamtej historii. Po latach, pytamy o to, co z niej w nas zostało. Przyglądamy się procesowi znikania, jak gdyby naszą pamięć pokrywała drobniutka warstwa piasku, która niepostrzeżenie staje się ciężką skorupą, pod która nikną kształty, relacje czy, jak w oryginalnej opowieści, nawet najbliżsi ludzie.

Dziś przyglądamy się tej ulotności i nietrwałości, wiedząc, że zacieranie i odchodzenie jest jedyną stałą wartością naszego bycia tutaj. Obecność drugiej osoby jest już tylko dźwiękiem, powiewem, melodią fletu. Pamiętanie jest zadaniem na miarę codziennego wydobywania piasku z własnego domostwa. Piaskiem jest czas, domostwem jest pamięć. Nasze zamieszkiwanie i odkopywanie, bierze się z wiary, że wciąż jeszcze fragmenty piękna, które było tutaj kiedyś naszym udziałem, są ukryte w miejscu, którego nie chcemy opuścić, a do którego chcemy wracać.

Realizatorzy: 

Reżyseria: Przemysław Błaszczak
Ruch sceniczny i choreografia: Karolina Brzęk
Muzyka: Igor Pietraszewski
Produkcja: Fundacja Zarzewie

Data premiery: 29 kwietnia 2022
Czas trwania: 40 minut

***

O projekcie Sakura. Wrocławskie dni japońskich inspiracji

Studio Kokyu, działające od 2016 roku w Instytucie Grotowskiego, czerpie z japońskiej kultury, a zwłaszcza z tradycyjnych sztuk walki – przede wszystkim aikido – inspirację do swoich poszukiwań w domenie sztuki aktora i szeroko rozumianej praktyki teatralnej. Skupienie na tym, co ulotne i chwilowe w spotkaniu pomiędzy nim a odbiorcą, wyznacza terytorium jego praktyki. Zarówno teatr, jak i sztuki walki – obydwie domeny równoprawnie obecne w naszej codziennej pracy – dotykają tego, co nietrwałe, ulotne, momentalne; tego, co tu i teraz. Tego, co nietrwałe, a jednak ze wszech miar istotne.

Tradycja japońska jest dla Studia źródłem, inspiracją i punktem odniesienia. Wiedza zawarta w praktyce aikido – ta dotycząca psychofizyczności, uwagi, kontaktu, jak i ta na poziomie etosu – niezmiennie pozostaje głównym horyzontem jego pracy. Stąd pomysł, aby wraz z publicznością zachwycić się kwiatem Sakury. W ciągu czterech dni święta kwitnących wiśni chcemy zaprosić do źródeł, do świata naszych inspiracji. Twórcy chcieliby również podzielić się owocami pracy nie tylko swojej, ale i innych zaprzyjaźnionych grup, które na poziomie tematyki bądź wpływów praktycznych pozostają w polu oddziaływania kultury Japonii. Chcą pokazać, jak szeroki i różnorodny jest świat wpływów tego niezwykłego społeczeństwa, które, jak się wydaje, znalazło receptę na łączenie tradycji z nowoczesnością i dbałością o własną wyjątkową tożsamość. Marzeniem twórców Studia jest, aby co roku gałązka kwitnącej wiśni otwierała gościnne przestrzenie Instytutu Grotowskiego i zapraszała do wspólnego świętowania, poznawania oraz zadumy nad ulotnym pięknem chwili, którą można nazywać teatrem, sztuką lub po prostu życiem.

Więcej informacji o projekcie: link
Więcej informacji o performansie: link