Wrocław/Twórcza dyspozycja: Anna Piotrowska, Joanna Chitruszko „PRZY PRZY” i Maciej Sado „Diffracted”

Wersja do druku

Udostępnij

W ramach wrocławskiego projektu Twórcza dyspozycja kurator Adam Kamiński zaprasza na prezentacje dwóch spektakli: PRZY PRZY Anny Piotrowskiej i Joanny Chitruszko oraz performatywne solo Macieja Sado o roboczym tytule Diffracted (premiera).

Pierwszy duet Piotrowskiej i Chitruszko Zmian(AA) pogody, czyli histeryczna nie-historia, był rozważaniem na temat histerii macicy odwołującym się do rozmów Hipokratesa z Platonem. Drugim spotkaniem jest przedstawienie Przy Przy, czyli hedonistyczna uprzykrzona historia przyjemności. Tutaj Piotrowska przygląda się doktrynie hedonizmu, głoszonej przez greckiego filozofa Arystypa z Cyreny, czyli odkrywaniem przestrzeni pomiędzy przyjemnością a przykrością.

Przyjemność różni się od przyjemności tylko tym, że jedna od drugiej jest przyjemniejsza.

Przyjemność to stan przelotny, trwa dopóty, dopóki działa bodziec, a szczęście jest sumą tych częściowych przyjemności.

Przyjemność jest stanem pozytywnym, więc nie polega tylko na braku cierpienia.

Przyjemność i przykrość to rodzaj ruchu, aktywności.

Jakie tworzą się napięcia w wyniku przebytej drogi od przyjemności do przykrości? Czy są to dwa odległe brzegi tego samego oceanu istnienia? Czy może dwie bliskie sobie kałuże (głębokie jak nasze pragnienia), w które można wdepnąć jednocześnie? Czy może jak śpiewał Freddie Mercury: Pain is so close to pleasure?. Arystypowskie założenia hedonizmu mówią, że przyjemność to stan chwilowy, który trwa w czasie, w jakim działa czynnik, sprzyjający przyjemności. Przyjemność i przykrość to swoiste stany, które są rodzajem ruchu dokonującego się w człowieku, świadczą więc o jego aktywności. Jaki jest zakres ruchowy od przyjemności po przykrość? Człowiek porusza się nieustannie pomiędzy przyjemnością a przykrością. Praca jest badaniem tych dwóch stanów, a wręcz tego co się między nimi może wydarzyć.

koncepcja, reżyseria i choreografia: Anna Piotrowska

kreacja i wykonanie: Joanna Chitruszko, Anna Piotrowska

muzyka i światło: Michał Mackiewicz

szept: Łukasz Pawłowski

tekst: Anna Piotrowska & Łukasz Pawłowski

premiera: 3 czerwca 2013, Teatr Druga Strefa w Warszawie

pokaz work in progress – kwiecień 2013: Ogólnopolski Festiwal Kalejdoskop 2013, Białystok

produkcja: eferte_Fundacja Rozwoju Tańca, Klub Dowództwa Garnizonu Warszawa

koprodukcja: Teatr Druga Strefa

przedstawienie sfinansowane ze środków Miasta Stołecznego Warszawa Dzielnicy Mokotów w ramach projektu „mufmi przedstawia”

gospodarz wydarzenia: mufmi teatr tańca

Joanna Chitruszko – wiceprezes Podlaskiego Stowarzyszenia Tańca, wiceprezes Fundacji Głos, tancerka, pedagog tańca współczesnego, organizatorka wydarzeń związanych z tańcem: Festiwalu Kalejdoskop od 2001 roku, Hip Hop Groove Festiwal w 2008 i 2009, Free Mind Festiwal w 2010 roku w Białymstoku, Festiwalu SIC! w 2010 roku w Warszawie, animator kultury, producent sesji zdjęciowych. Od roku 1995 zatańczyła w wielu nagradzanych projektach i spektaklach Teatru Tańca Projekt i Teatru Tańca Alter. Brała udział m.in. w spektaklu Leszka Mądzika, współpracowała z Teatrem Usta Usta/2xu przy realizacji spektaklu Erosion – Architektura, Obrazy. Obecnie współpracuje z Anną Piotrowską: kwadrat w szafie, Zmian(AA) pogody, Przy Przy.

Michał Mackiewicz jest artystą pracującym wielopłaszczyznowo. Swoją synestetyczną wizję sztuki konsekwentnie realizuje w formie multimedialnych środowisk. Potrafi sprawnie i swobodnie łączyć rozmaite środki ekspresji. Prowadzi poszukiwania w obszarach współczesnego malarstwa, designu, grafiki, abstrakcyjnych form przestrzennych, technik oświetleniowych i eksperymentalnej muzyki elektronicznej. Swoje doświadczenia zdobywał, przygotowując liczne wystawy, audycje, spektakle. Współpracuje z eferte_Fundacją Rozwoju Tańca Anny Piotrowskiej jako muzyk, kompozytor. Zajmuje się również iluminacją i scenografią. Prezentował swoją twórczość w Polsce, Niemczech, Norwegii, we Włoszech, na Litwie i Węgrzech.

https://soundcloud.com/lucidlines

Łukasz Pawłowski – absolwent PWST we Wrocławiu. Od 2002 do 2009 roku należał do zespołu Teatru Polskiego w Poznaniu, w którym zagrał w kilkunastu spektaklach. Jest laureatem wyróżnienia na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (2002) za rolę Własa w Letnikach Maksyma Gorkiego w reżyserii Bożeny Baranowskiej. Jest także dramatopisarzem, scenarzystą, autorem trzech piosenek dla Krzysztofa Kiljańskiego (płyta Powrót) oraz twórcą teledysków animowanych (metodą poklatkową). Ważniejsze nagrody i wyróżnienia: Pierwsza Nagroda za spektakl Uczta na XXII Alternatywnych Spotkaniach Teatralnych Klamra w Toruniu – (aktor i współscenarzysta) (2014); Pierwsza Nagroda za spektakl WTF na XI Ogólnopolskim Przeglądzie Monodramu Współczesnego w Warszawie!? – (aktor i współscenarzysta) w 2013 roku; Nagroda Klubu DKF dla filmu Wkręt na festiwalu Kameralne Lato Radom; dramat Never Ending Sorry znalazł się w II etapie Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (2013); dramat Safari Zebra wybrana w konkursie do realizacji na 33. PPA we Wrocławiu; musical gangsterski Donnie & Glide znalazł się w trzydziestce najlepszych sztuk Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (2011); dramat Inne miasto w trzydziestce Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (2009); sztuka S_P_O_N_A_D, zrealizowana podczas 29. PPA we Wrocławiu w Nurcie Off (2008); wyróżnienie i publiczne czytanie sztuki A+B=Rh- w ramach w konkursu dramaturgicznego Lustro.Obraz.Iluzja. w Łodzi. (2008).

Maciej Sado – tancerz, performer. Ukończył SNDO – School for New Dance Development w Amsterdamie. Od 2006 roku był związany ze Studium Tańca Współczesnego MTT. Tam też tańczył w spektaklu Padlina w reżyserii Jacka Gębury. Wziął udział w spektaklu El perro w reżyserii Rodrigo Garcíi, przygotowanego specjalnie dla widzów festiwalu teatralnego „Premio Europa”. Rok akademicki 2010/2011 spędził w Hiszpanii, ucząc się pod okiem takich tancerzy i choreografów, jak: Ana Buitrago, Begoña Cuquejo, Marta Alonso, Armando Marten, Ana Beatriz Perez, Eduardo Castro, Cristina Montera. Tańczył w spektaklu Mecanica de saltos (corpo) i performansie Xa que pasas w reżyserii Begoñi Cuquejo i Marty Alonso. Latem 2010 roku wziął udział we flash mobach w kampanii na rzecz segregacji śmieci na galicyjskich plażach Separa na praia. Można było go zobaczyć w choreografii Magdy Radłowskiej do Moda i muzyka oraz w spektaklu dyplomowym Wiktorii Wiktorczyk reżyserownym przez grupę Odruch Jeśli miałabym strzelać,to strzelałbym do jelenia (prezentowanym również na festiwalu IFF). Wyreżyserował i stworzył choreografię do autorskich spektakli Biedny człowiek oblany mlekiem (premiera w czerwcu 2011) i To-que (premiera w lipcu 2011 na Corpo Aterra – Primer Festival de Danza e Artes do Corpo, Ourense, Hiszpania). Brał udział w warsztatach prowadzonych m.in. przez: Merce Cunningham Dance Company, Carolyn Dorfman, Wernera Bechter, Stephanie Maher, Dawida Lorenca, Jacka Owczarka, Iwonę Olszowską, Witolda Jurewicza, Katarzynę Chmielewską, Leszka Bzdyla, Marię Stokłosę, Leodana Rodrigo Casas, Julio César Iglesias. W 2014 roku na festiwalu Mandala zaprezentował wspólnie z Juanem Pablo Camarą spektakl Was it a car or a cat I saw?. Aktualnie występuje m.in. Bombyx Mori Oli Maciejewskiej orazO O O O O O O O w choreografii Giulia D’Anny.