Wrocław: Wykład prof. Małgorzaty Leyko pt. „Awangarda taneczna w Polsce”

O wykładzie:

Nowoczesny taniec artystyczny, który pojawił się w Europie w pierwszej dekadzie XX wieku jako kontrpropozycja wobec tańca klasycznego, był zjawiskiem nowatorskim i awangardowym. Jego zapowiedzią były zreformowane praktyki cielesne z przełomu XIX i XX wieku, nowy sposób definiowania ruchu i eksperymenty z technikami tanecznymi i środkami wyrazu scenicznego. W Polsce apogeum rozwoju tańca artystycznego przypadło na lata 1918–1939, a rodzimi twórcy – korzystając z doświadczeń zachodnioeuropejskiej sceny tańca – rozwijali własne style i oryginalne formy. Cechą szczególną polskiego tańca artystycznego było spotykanie się w jego obszarze nowatorskich tendencji w innych sztukach – literaturze (Kazimierz Wyrzykowski, Jan Lechoń), muzyce, (Karol Szymanowski, Roman Palester), malarstwie (Teresa Roszkowska, Władysław Daszewski, grupa Zdrój), teatrze (Leon Schiller, Juliusz Osterwa) i filmie (Eugeniusz Cękalski). Obok polskich tancerek, m.in.: Tacjanny Wysockiej, Ireny Prusickiej, Poli Nireńskiej, występowali także wykonawcy zagraniczni, którzy w różnych okresach związali się z polską sceną tańca: Ruth Sorel-Abramowicz, Rita Sacchetto, Georg Groke. Świetny rozwój polskiego tańca artystycznego przerwała wojna, a potem zahamowała polityka kulturalna w czasach PRL.

O badaczce:

Małgorzata Leyko – kulturoznawca i teatrolog, pracuje w Katedrze Dramatu i Teatru Uniwersytetu Łódzkiego; zajmuje się badaniami nad teatrem niemieckojęzycznym w XIX i XX wieku, teatrem żydowskim w Polsce, polsko-niemieckimi stosunkami teatralnymi, teatrem jako instytucją oraz tańcem i ruchem w teatrze. Zagadnieniom tańca poświęciła m.in. pionierskie na gruncie polskim publikacje dotyczące Oskara Schlemmera i jego poszukiwań w Bauhausie: Warsztat teatralny i scena Bauhausu [w:] W kręgu zagadnień awangardy, t. 3, red. G. Gazda i R. Kluszczyński (Łódź 1990); Przestrzeń sceniczna jako funkcja formy, barwy i ruchu. «Balet triadyczny» na tle koncepcji teatru Oskara Schlemmera [w:] W kręgu zagadnień awangardy, t. 5, red. G. Gazda i M. Leyko (Łódź 1995); I Am not a Worshiper of Dionysius [w:] Modern Theatre in Different Cultures, red. E. Udalska (Warszawa 1997); wydała antologię: O. Schlemmer, Eksperymentalna scena Bauhausu, wstęp, przeł. i oprac. M. Leyko (Gdańsk 2010). Była jednym z kuratorów wystawy Schlemmer / Kantor w Cricotece (2016/2017). W książce Teatr w krainie utopii. Monte Verità, Mathildenhöhe, Hellerau, Goetheanum, Bauhaus, (Gdańsk 2012) zajmowała się także wczesnymi poszukiwaniami R. Labana, współpracą É. Jaques-Dalcroze’a z A. Appią w Hellerau, eurytmią R. Steinera i sceną Bauhausu. W latach 2015–2020 kierowała zespołem przygotowującym Słownik tańca współczesnego.

Wstęp wolny, wymagana rezerwacja bezpłatnej wejściówki: link

Więcej o wydarzeniu: link