XVII Międzynarodowy Festiwal Tańca Zawirowania: Michał Przybyła, Dominik Więcek „Bromance”

Podobno mężczyźni powinni pozostawać oddaleni od siebie fizycznie.

Bitcoin Evolution.

Podobno chłopcom i facetom nie wypada trzymać się za ręce.

Odradza się im delikatnego przytulania czy głaskania w miejscach publicznych.

Zakazuje całowania przy powitaniu.

Mężczyźni nie powinni okazywać emocji i pozostawać w bliskich, emocjonalnych i dotykowych kontaktach.

Podobno demonstrowanie uczuć przez mężczyzn powinno być relegowane z przestrzeni publicznej i prywatnej.

Podobno to nie przystoi.

To niemęskie.

Wyobrażenie o spektaklu Bromance pojawiło się od zainteresowania dyskursem wokół nowej koncepcji braterstwa. Idei sformułowanej przez Jane Ward i opisywanej w „Not Gay. Sex between Straight White Man”.

Spektakl jest próbą zmierzenia się ze stereotypem „prawdziwego mężczyzny” w celu ukazania wielu wariantów męskości. Co za tym idzie przekraczania granic stereotypu i ponownego definiowania tożsamości męskiej, widzianej w szerszym aspekcie i nie wykluczającej postaw odbiegających od wyuczonej normy. Szukamy odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób zostawić mężczyznom w przestrzeni publicznej nieformalne prawo do przejawów czułości czy sentymentalności, bez obawy o bycie posądzonym o śmieszność, czy słuchanie krytycznych uwag o niemęskim zachowaniu.

W czasie procesu twórczego nad spektaklem wróciliśmy do naszych doświadczeń i wspomnień. Wypreparowaliśmy z pamięci, dyskursu, obserwacji materiał ruchowy związany z dotykiem, czułością, ale także przejawami emocjonalnej bliskością obecnymi pomiędzy mężczyznami w koleżeńskich relacjach i poddaliśmy go osobliwości. Zderzaliśmy ze sobą różne sceny, które pozwoliły nam przeprowadzić diagnozę nad męskimi sposobami kreowania bliskości emocjonalnej i intymności. Performerzy skupiają się na sytuacjach, w których w obawie przez wykluczeniem i przekroczeniem granic normatywności, mężczyźni wyrzekają się pewnych gestów i zachowań. Czy nienacechowany negatywnie bromance w naszym społeczeństwie jest możliwy?

Koncepcja, reżyseria, choreografia: Michał Przybyła, Dominik Więcek

Wykonanie: Michał Przybyła, Dominik Więcek

Muzyka: Przemek Degórski

Opieka dramaturgiczna: Anna Królica

Produkcja: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA

Premiera: 5 października 2018

Michał Przybyła jest absolwentem studiów licencjackich na Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi w zakresie tańca i choreografii. Studiował na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu na kierunku Media Interaktywne i Widowiska. Jest dwukrotnym stypendystą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Ukończył program MASA organizowany przez Kibbutz Contemporary Dance Company w Izraelu oraz staż w KCDC. W 2018 roku rozpoczął projekt „Inicjatywa żywa” skierowany do tancerzy i osób niepełnosprawnych fizycznie, który przeprowadził w Pawilonie w Poznaniu oraz był choreografem spektaklu teatralnego „Ausgang” w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu, w reżyserii Mirka Kaczmarka.

Wraz z Dominikiem Więckiem założył nieformalny kolektyw twórczy Direct Message Collective i stworzył spektakl „Bromance” (koncepcja, reżyseria, choreografia i wykonanie) w ramach rezydencji „Nowa Generacja” organizowanej przez Scenę Roboczą w Poznaniu, który został laureatem II Konkursu na Najlepszy Spektakl Teatru Niezależnego „The Best OFF”, wyróżnienie podczas 54. Przeglądu Teatrów Małych Form Kontrapunkt 2019. Stworzyli również spektakl/instalację ANIMALIA w ramach programu Pawilon Otwarty w Poznaniu. Wraz z Dominikiem Więckiem jest rezydentem TanzFaktur w Köln w Niemczech w ramach programu INKUBATOR 2020 gdzie tworzą spektakl „Adaptacja”. Wspólnie zostali rezydentami Instytutu Grotowskiego we Wrocławiu na rok 2022.

W latach 2016–2020 był artystą tancerzem w Polskim Teatrze Tańca w Poznaniu, z którym brał udział m.in. w Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Tańca w Lublinie i Międzynarodowym Festiwalu Sztuki w Szanghaju w Chinach. Współpracował z takimi artystami jak: Yoshiko Waki, Rami Be’er, Jo Strømgren, Maciej Kuźmiński, Ewa Wycichowska, Jacek Przybyłowicz, Aleksandra Dziurosz, Marta Ziółek, Tomasz Bazan, Iwona Pasińska, Elwira Piorun, Marcin Liber, Tomasz Rodowicz. Dwukrotnie uczestniczył w warsztatach Vertigo Masterclass w Izraelu organizowanych przez Vertigo Dance Company, a także wziął udział w Gaga Lab organizowanych przez Batsheva Dance Company w 2018 i 2019 roku.

Od 2020 roku prowadzi swój autorski cykl rozmów z artystami sztuki tańca: Ciało doskonałe, na portalu taniecPOLSKA.pl, współpracuje z Krakowskim Teatrem Tańca, Krakowskim Centrum Choreograficznym, Teatrem Tańca Zawirowania oraz B’cause Dance Company. W październiku 2020 roku był tancerzem w The Royal Theatre of La Monnaie w operze „Die tote Stadt” w reżyserii Mariusza Trelińskiego oraz choreografii Tomasza Wygody.

W 2020 roku otrzymał stypendium twórcze Miasta Kraków oraz był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W tym samym roku został rezydentem Centrum Teatru i Tańca w Warszawie, gdzie stworzył spektakl „Symetria”, a także „Śmierć i Ofelia” w 2021 roku.

Jego praca solowa „This thing inside me is a rickety bridge of impossible crossing” zakwalifikowała się do finału konkursu 3…2…1…Taniec! podczas Krakowskiego Festiwalu Tańca 2021 oraz do Solo Dance Contest w ramach Gdańskiego Festiwalu Tańca 2021.

Jest stypendystą Instytutu Grotowskiego we Wrocławiu na rok 2022, gdzie w ramach rezydencji artystycznej prowadził będzie autorski research ruchowo-choreograficzny.

DOMINIK WIĘCEK (rocznik 92). Absolwent PWST Kraków, Wydziału Teatru Tańca, stypendysta Folkwang Universitat der Kunste w Essen. Występował m.in. w spektaklach „Ubu król, czyli Polacy” w reż. Jerzego Stuhra, „Working title: Ego” w chorografii Jeans’a van Daele’a, „Kocham tylko i wyłącznie całym sercem nie-rozłącznie Magdalenę” w choreografii Jacka Łumińskiego, „Inaria” w chor. Giorgia Maddamma. Współpracując z Krakowskim Teatrem Tańca występował w spektaklu „Nesting” w chorografii Idana Cohena, „My/wy”, „Glamour” oraz „Estra & Andro” w choreografii Eryka Makohona, był również pedagogiem grup tanecznych. Występował w spektaklu „All Yourneys” produkcji Teatru Tańca Zawirowania w choreografii Karoliny Kroczak. Był tancerzem w operze „Halka” w reżyserii Mariusza Trelińskiego i choreografii Tomasza Wygody. Z Niemiecką grupą Bodytalk (Yoshiko Wakki, Rolf Baumgart) współtworzył spektakle „Solidaritot” „Shahin Najafi & Guests”, „Still Leben”. W latach 2016–2019 tancerz Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, gdzie występował w całym repertuarze.

Dominik Więcek – tworzy autorskie spektakle i chorografie. Jego solo „Złota rybka” podczas SoloDuo International Dance Festival w Budapeszcie zostało uznane jako: Best Solo Dance Performance 2015, oraz uzyskało dodatkową nagrodę publiczności (Award of the Jury). To samo solo uzyskało nagrodę przyznaną przez Martę Ladjanszki w konkursie Choreograficznym 3…2…1… TANIEC! Organizowanym przez Krakowskie Centrum Choreograficzne – Nowohuckie Centrum Kultury w Krakowie. Z solo pt.: „Dominique”, w choreografii Macieja Kuźmińskiego, zdobył Nagrodę Publiczności oraz II miejsce przyznane przez jury na Solo Dance Contest ’15 Gdańskiego Festiwalu Tańca, pierwszą nagrodę podczas Warszawskiej Platformy Tańca, wyróżnienie od jury Tarnowie na konkursie choreograficznym Festiwalu Scena Otwarta w Tarnowie. Solo uzyskało również II-gą nagrodę na 30. Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym ’16 w Hanowerze, obydwie nagrody publiczności na 20. Festiwalu Solo-Tanz-Theatre ’16 w Stuttgarcie, 1-sza nagrodę, nagrodę krytyki oraz nagrodę im. Alexandra Izailovskiego na 21 Festiwalu Miniatur Choreograficznych w Belgradzie.

Współtworzył spektakl „Musica Posthumana”. Jest autorem chorografii do spektaklu „Ach, jakże godnie żyli!” w reżyserii Marcina Libera. Razem z Dominiką Wiak, Danielą Komęderą – Miśkiewicz oraz Moniką Witowską stworzył spektakl ’Sticky Fingers Club’. Aktualnie razem z Michałem Przybyłą tworzy Direct Message Collective, w ramach którego powstał nagradzany spektakl „Bromance” oraz „Animalia”.

Aktualnie pracuje nad projektem „Adaptacja” w ramach programu rezydencji artystycznej INKUBATOR, organizowanej przez TanzFaktur w Kolonii pod opieką mentorską w składzie: Ulrike Nestler, Christian Grammel, Emanuele Soavi, Reut Shemesh.

Organizatorzy zapraszają na spektakle odbywające się w ramach XVII edycji Międzynarodowego Festiwalu Tańca ZAWIROWANIA. Festiwal finansowany przez m.st. Warszawa. Współorganizator: Centrum Teatru i Tańca w Warszawie.

Bilety: https://ewejsciowki.pl/warszawa/teatry/teatr-tanca-zawirowania,28