"Tanzanweisungen"
It won’t be like this forever, czyli to nie będzie trwać wiecznie – taki napis widnieje na znaku, który choreograf Moritz Ostruschnjak niesie przez scenę, podczas gdy Daniel Conant wykonuje schuhplattlera przed widownią rozsadzoną zgodnie z nowymi wytycznymi dotyczącymi koronawirusa. Trzydziestominutowe solo Tanzanweisungen (Nauczanie tańca) pełne jest autorefleksyjnych oraz ironicznych odniesień, które przeciwstawiają się konkretnej definicji.
Ostruschnjak pozostaje wierny eklektycznemu stylowi swoich ostatnich produkcji i pozwala swemu soliście kompletnie bez wysiłku przechodzić od schuhplattlera do grand jeté, od pracy nóg niczym u boksera do breakdance’a, od odniesień do skakania przez skakankę. Wspólnym elementem są tutaj dźwięki: uderzanie, klaskanie, oddychanie, skakanie, odbijanie, które tworzą stały rytm wypełniający przestrzeń. Solista sprawia wrażenie spętanego, aczkolwiek niestrudzony przebija się przez zróżnicowany kanon ruchowy i przyjmuje rozmaite pozy przedstawiające opór, walkę, zwycięstwo, stylizowaną męskość, kulturę młodych, balet klasyczny, tańce towarzyskie czy różne sporty. To wszystko następuje po sobie w szybkim tempie. To absurdalna sekwencja rozbieżnych elementów, które względem siebie stanowią przerysowanie, ironię, zaprzeczenie, a jednocześnie w sposób zabawowy choć nieubłagany prowadzą w kierunku otchłani. Zgodnie z tą myślą spektakl kończy się prowokacyjnym utworem zespołu DAF, Der Mussolini, który dosłownie mówi, jak tańczyć: Tańcz jak Mussolini, tańcz jak Adolf Hitler, tańcz jak Jezus Chrystus…
O artyście:
Moritz Ostruschnjak w swoich pracach zastanawia się nad zmianami w obrębie fizycznych i społecznych doświadczeń w czasach digitalizacji i wirtualizacji. Jego dzieła to przestrzeń stworzona z hiperłączy wykorzystujących całą maszynerię mediów XXI wieku jako motyw bądź jako archiwum, dzięki czemu odzwierciedlają one procesy społeczne. Poprzez zastosowanie zasad „do wyboru, do koloru” oraz „kopiuj, wklej” wysoce heterogeniczne elementy i połączenia tworzą narrację rzeczywistości, w której granice między polityką, rozrywką i populizmem stopniowo się zacierają.
Moritz Ostruschnjak był graficiarzem, a tańcem współczesnym zainteresował się poprzez breakdance. Uczył się w Iwanson International School of Contemporary Dance w Monachium, a także u Maurice’a Béjarta w Lozannie. Pracował jako tancerz zarówno w kraju, jak i za granicą. Od 2013 roku pracuje w Monachium jako choreograf freelancer. Stworzył solowy spektakl Island of Only Oneland, a także spektakle grupowe Text Neck, Boids, Unstern czy Autoplay. Jego dzieła prezentowane były podczas Tanzwerkstatt Europa oraz Rodeo – Münchner Tanz- und Theaterfestival. Spektakl Unstern zakwalifikowany został do Tanzplattform Deutschland 2020. Dzięki spektaklowi Tanzanweisungen znalazł się w gronie artystów festiwalu Aerowaves Twenty21. Ponadto w 2020 roku za swoją pracę artystyczną otrzymał nagrodę miasta Monachium w dziedzinie tańca. Tworzył także na zlecenie wielu teatrów w Niemczech. Moritz Ostruschnjak jest członkiem grupy Tanztendenz München e.V., a od 2019 roku otrzymuje również wsparcie ze strony sieci Grand Luxe.
Choreografia: Moritz Ostruschnjak
Asystentka choreografa: Daniela Bendini
Wykonanie: Daniel Conant
Konsultacje dramaturgiczne: Carmen Kovac
Oświetlenie: Benedikt Zehm
Kostiumy: Daniela Bendini, Moritz Ostruschnjak
Kierownictwo produkcji: Hannah Melder
PR: Simone Lutz
Premiera: 7 czerwca 2020, Teatr Narodowy w Monachium
powiązane
Organizacje
Teatr Tańca Zawirowania
Warszawa
