Amareya Theatre & Guests realizuje projekt „Niepodległa bez granic. Pol(s)ka w Japonii 2021” – na żywo i on-line

Premiera performansu Anatomie odbędzie się w ramach prestiżowego wydarzenia Performing Arts Meeting in Yokohama  2021 – Fringe Programme (YPAM Fringe), a premiera Requiem dla Ajnu i Kamui (dosł. Requiem dla ludzi i wszystkich istot) w wykonaniu artystek Ajnu i polskich artystek będzie performatywnym rytuałem site-specific w przestrzeni publicznej Sapporo. Artystki tworzące nomadyczną wystawę Mówi ONNA to Joanna Borof, Beata Sosnowska, Natalia Chylińska, Karolina Jóźwiak, Kyoko Kagaya, Tsugumi Matsudaira, Kimoko Naraki, Katarzyna Pastuszak, Yoshiko Saito, Aleksandra Śliwińska, Ryoko Tahara.

Harmonogram i opisy wydarzeń w ramach projektu:

3 grudnia 2021 / on-line
godz. 18.30-21.30 (Japonia) / 8.30-10.30 (Polska)

Warsztaty (her)storytellingu dla kobiet Ajnu
Prowadzenie: Natalia Chylińska, Katarzyna Pastuszak/ Amareya Theatre & Guests

11 grudnia 2021 / on-line
godz. 19.00 (Japonia) / 11.00 (Polska)
Warsztat ruchowy: Relacja w ruchu/ciało w relacji
Prowadzenie: Aleksandra Śliwińska/ Amareya Theatre & Guests.

Warsztat prowadzony będzie w języku polskim z tłumaczeniem na język japoński na platformie Zoom. Link z dostępem wysłany zostanie dzień przed wydarzeniem.

Obowiązują zapisy: https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSf26mWC39oEfn4SvonNU2A6CvGdBJisbXJvsFJruhOvnWvyhA/viewform?usp=pp_url

Podczas warsztatu uczestnicy skupią się na improwizacji ruchowej wokół tematu relacji zachodzących między zdarzeniami wewnętrznymi, a także  między ucieleśnionym „ja” a tym, co zewnętrzne w stosunku do niego. Poszukując indywidualnych ekspresji, wykorzystają instrukcje wypracowane przez artystki Teatru Amareya oraz metody z zakresu terapii ruchem i tańcem (DMT: Dance Movement Therapy), którymi w ostatnim roku zajmuje się Aleksandra Śliwińska. Poprzez ruch i jego doświadczanie postarają się dotrzeć do indywidualnej autentyczności, przyjrzeć się kierunkom, w których podąża nasze „ja” manifestowane przez ciało oraz będą badać, co nas uruchamia.

12 grudnia 2021/ Babylon Tokyo Theatre (Tokio, Japonia)

Anatomie 『 解剖学 』
Koncept, reżyseria, wykonanie, teksty: Natalia Chylińska, Katarzyna Pastuszak
Reżyseria świateł, wideo i montaż: Piotr Nykowski.

Premiera performansu odbędzie 12 grudnia się w Babylon Tokyo Theatre (Tokio) w ramach Performing Arts Meeting in Yokohama  2021 – Fringe Programme (YPAM Fringe) w bloku premier pt. Do we have a body? (kuratorka: Marie Arishiro).

W roku 1774 wydano w Japonii Kaitai Shinsho (解体新書) – „nowy podręcznik anatomii” opracowany w języku japońskim z inicjatywy Sugity Genpaku. Za tekst źródłowy posłużyła japońskim uczonym Tabulae Anatomicae w tłumaczeniu holenderskim („Ontleedkundige Tafelen”) – publikacja autorstwa Johanna Adama Kulmusa wydana po łacinie około 1722 roku w Gdańsku.

Niemal 300 lat później, artystki z Gdańska szukają wielogłosowej anatomii, zaglądają pod powierzchnię, otwierają szczeliny i nasłuchują szmerów, pomruków, wybuchów, osunięć, wibracji. Próbują uchwycić to, co żywe, (nie)nazwane – na styku ludzkiego i nieludzkiego.

Anatomie

to przyleganie do wybuchów, które rozrywają zastany układ
to ożywianie tego, co zastygło w drodze na powierzchnię
to wpuszczanie przez szczeliny
to dotykanie skrystalizowanych w ciele osadów, pozostałości złożonych procesów akumulacji
to ćwiczenie ze spekulacji
to bliskość, która nie może nie być polityczna
to próba osadzenia się w przestrzeni, która naruszyła delikatną tkankę intymności

„Doświadczenie dotyku niezbyt dobrze przekłada się na słowa, niezręcznie wyraża. Jest doraźne i jakby takim chciało pozostać, wyślizguje się spod zastępczych znaków i umyka wtórnym przywołaniom. W każdym razie konflikt między dotknięciem a słowami jest wyraźny” (Jolanta Brach-Czaina, Błony umysłu, Warszawa 2003, s. 59)           

Premierze Anatomii towarzyszy wykład prof. Takashiego Morishity poświęcony relacji między odkryciami anatomicznymi Kulmusa i Genpaku oraz cielesnością u Tatsumiego Hijikaty – twórcy ankoku butō.

Więcej informacji: https://ypam.jp/?lang=en
Link do wydarzenia na Facebooku: https://fb.me/e/ZmuDhJPg

18 grudnia 2021 / on-line
19.00-21.30 (Japonia) / 11-13.30 (Polska)
Wernisaż nomadycznej wystawy Mówi ONNA

18.00 (Japonia) / 10.00 (Polska): otwarcie wystawy on-line
19.00 (Japonia) / 11.00 (Polska): rozmowa z artystkami transmitowana online na Facebooku i YouTube.

Prowadzenie rozmowy: Sylwia Chutnik

Artystki: Joanna Borof, Natalia Chylińska, Karolina Jóźwiak, Kyōko Kagaya, Tsugumi Matsudaira, Kimiko Naraki, Katarzyna Pastuszak, Beata Sosnowska, Yoshiko Saitō, Aleksandra Śliwińska, Ryōko Tahara

Punktem wyjścia, z którego wyłoniła się pierwsza myśl o Mówi ONNA były herstorie kobiet z mniejszości Ajnów. Onna (女性) to w języku japońskim „kobieta”. Kiedy wypowiadamy słowa „mówi onna”, myślimy o herstorii mówionej – przekazie ustnym jako korespondencji z tradycją kultury (nie tylko) Ajnów, głosie kobiet rozwibrowującym milczące do tej pory krajobrazy wspólne, o skupieniu się przy ogniu, naświetlaniu efemerycznych napięć między kobietami i ożywianiu zdarzeń dryfujących w ich ciałach.

19 grudnia 2021 / on-line
godz. 19.00 (Japonia) / 11.00 (Polska)

Requiem dla Ajnu i Kamui
Premiera rejestracji wideo spektaklu site-specific

Koncept: Teatr Amareya, prof. Hiroshi Maruyama, Menoko Mosmos (Stowarzyszenie Kobiet Ajnu)
Reżyseria: Katarzyna Pastuszak, Natalia Chylińska
Portrety kobiet Ajnu: Beata Sosnowska
Wideo i montaż: Tomoaki Fujino, Piotr Nykowski
Wykonanie: Natalia Chylińska, Kyōko Kagaya, Tsugumi Matsudaira, Kimiko Naraki, Katarzyna Pastuszak, Yoshiko Saitō, Aleksandra Śliwińska, Ryōko Tahara
Muzyka: Natalia Chylińska (śpiew biały, pieśni polskie we współczesnej aranżacji), tradycyjne pieśni Ajnów z wykorzystaniem tradycyjnych instrumentów: Kyoko Kagaya, Tsugumi Matsudaira, Kimiko Naraki, Yoshiko Saito.

Requiem dla Ajnu i Kamui to rozciągnięte w czasie interwencje performatywne site-specific układające się w kolektywny, międzykontynentalny rytuał.

Kobiety Ajnu wydobędą w swoich działaniach fragmenty historii Ainu Mosir (dosł. Kraina ludzi), wymazanej z krajobrazu za sprawą działań kolonizacyjnych podejmowanych przez Japończyków. Kobiety Ajnu podtrzymują ogień rozpalony przez przodków i wznawiają modlitwę o przywrócenie wzajemnych relacji między Ajnu (ludźmi) i Kamui (siły nadprzyrodzone, obecne w świecie otaczającym Ajnów – np. bóstwa ognia domowego, morza, rzek, gór, zasobów naturalnych etc.).

Artystki polskie uzupełnią głos kobiet ajnuskich, tworząc subtelną polifonię doświadczeń. Zbudują efemeryczną konstrukcję, która będzie stanowić centrum ich działań. Ulokują w niej osobiste ślady pamięci. Będą przyglądać się jej dematerializacji. Powstanie nowa struktura – nowa tkanka – tworzywo dla kolejnych zapisów.

Premiera rejestracji wideo zostanie zaprezentowana on-line na platformie YouTube.

***

Projekt Niepodległa bez granic: Pol(s)ka w Japonii 2021 realizowany jest we współpracy z japońskimi instytucjami i ośrodkami artystycznymi: Centre for Environmental and Minority Policy Studies (Sapporo), Yokohama International Performing Arts Meeting (Tokyo), Hokkaido-Poland Culture Association (Sapporo), Sapporo Freedom School (Sapporo), Uniwersytet Hokkaido (Sapporo), Tokyo Babylon Theatre (Tokio), Ainu Women Association (Sapporo), GAK Stacja Orunia (Gdańsk).

Dofinansowano w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017-2022, w ramach programu dotacyjnego Instytutu Adama Mickiewicza Kulturalne pomosty.

Patronat honorowy: Prezydent Miasta Gdańska, Marszałek Województwa Pomorskiego

Patroni medialni: TVP Kultura, Notes Na 6 Tygodni, Didaskalia, Kultura Enter, TORII