Film „Tancerka” o Loïe Fuller wkrótce na polskich ekranach

Z przyjemnością informujemy, że 23 grudnia 2016 na ekrany polskich kin wejdzie film Tancerka w reżyserii Stéphanie Di Giusto (dystrybucja w Polsce: Solopan). Film oparty jest na historii życia i działalności artystycznej jednej z wybitnych pionierek tańca współczesnego (pre-modern) – Loïe Fuller (1862-1928), która stała się ikoną tamtych czasów. Ta amerykańska tancerka równie oryginalnie wykorzystywała w swojej pracy scenicznej oświetlenie i kostium. Dla naszych czytelników przygotowaliśmy dwuosobowe zaproszenia na przedpremierowe pokazy w dóch warszawskich kinach: Kinie Elektronik (15 grudnia godz. 19.00) oraz Kinie Luna (20 grudnia godz. 19.30). Prosimy o odpowiedź na pytanie, jak nazywano stworzony przez nią taniec. Odpowiedzi prosimy przesyłać na adres: julia.hoczyk@taniecpolska.pl

O filmie:

Kiedy Marie-Louise Fuller przyszła na świat na amerykańskiej prowincji, absolutnie nic nie wskazywało na to, że ta dziewczynka w przyszłości zostanie gwiazdą Opery Paryskiej i europejskich kabaretów czasu Belle Epoque. Ukryta za metrami jedwabiu, z ramionami przedłużonymi o długie drewniane drążki, Loïe co wieczór elektryzowała publiczność tańcem, który nazwano serpentynowym.

Fuller szybko stała się ikoną epoki, symbolem pokolenia. Jej zawoalowane ruchy sceniczne, okraszone grą świateł, miały przemożny wpływ na sztuki plastyczne i nie tylko. Do stóp tancerki padali bracia Lumière, Toulouse-Lautrec, Auguste Rodin. Wysiłek fizyczny grożący niejedną kontuzją, permanentny blask świateł szkodliwych dla oczu – nic nie było w stanie powstrzymać tancerki w bezustannym dążeniu do perfekcji.

Dopiero spotkanie z młodziutką, niezwykle uzdolnioną Isadorą Duncan doprowadziło do upadku legendy…

Obejrzyj zwiastun

Od reżyserki:

Wszystko zaczęło się, kiedy wpadły mi w ręce czarno-białe fotografie z tancerką ukrytą za wirującymi woalkami, z podpisem na odwrocie „Loïe Fuller. Ikona Belle Epoque”. Bardzo byłam ciekaw historii kobiety skrytej za połaciami tkanin. Zafascynowało mnie, że zrobiła wielką karierę, pozostając w zasadzie w ukryciu. Uderzyło mnie, że choć swoim „serpentynowym tańcem” Fuller dosłownie zrewolucjonizowała sztukę sceniczną schyłku XIX wieku, dziś już nikt lub prawie nikt tej pionierki nie pamięta.

Walka tej dziewczyny, wychowanej w gospodarstwie rolnym amerykańskiego Środkowego Zachodu, o uznanie artystyczne zdała mi się szczególnie inspirująca. Ona nie była atrakcyjna fizycznie, jej uroda daleko odbiegała od kanonu obowiązującego w tamtych czasach. Fuller miała mocną budowę wiejskiej dziewczyny, czuła się jak więźniarka we własnym ciele. Mimo to instynktownie wynalazła ruchy, które rozsławiły ją na cały świat. Na scenie na nowo odkryła swoje ciało, wyzwoliła się, w pewnym sensie – ponownie narodziła.

Zależało mi, aby w filmie uchwycić tę wewnętrzną walkę, pokazać jak Fuller ucieka w sztukę, na scenie pozbywa się zahamowań, przekuwa swój niepokój w energię, w eksplozję życia. W tej postaci jest nietuzinkowa mieszanka wytrzymałości, siły woli i kruchości.

Stéphanie Di Giusto

Z recenzji:

Sekwencje taneczne zapierają dech w piersiach i rzucają na kolana.
Ben Croll, The Wrap

Film wizualnie prezentuje się pięknie, a Soko oddaje całą gamę emocji swojej bohaterki.

Brogen Hayes, Movies.ie

Porywający portret artysty „od środka”.

Zhuo-Ning Su, The Film Stage

Energiczna i poruszająca oda do kreatywności i wytrwałości.

Joseph Owen, The Upcoming

Oszałamiająco piękne kostiumy  i muzyka Maxa Richtera i Nicka Cave’a , czynią ten projekt bardzo udanym.

Leslie Felperin, The Hollywood Reporter

Inteligentny i przemyślany film biograficzny.

Tim Grierson, Screen Daily

NAGRODY I FESTIWALE

2016 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes, Złota Kamera, Queerowa Palma, nagroda sekcji Un Certain Regard (nominacje)

2016 – Międzynarodowy Festiwal Filmów Romantycznych w Cabourg, Grand Prix (nominacja)

2016 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Champs-Élysées

2016 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Monachium

2016 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Nowej Zelandii

2016 – Międzynarodowy Festiwal Filmów Frankofońskich w Angoulême

Stéphanie Di Giusto jest paryską fotografką, scenografką, projektantką – i świeżo upieczoną reżyserką. Studiowała sztukę i design w prestiżowej École Nationale Supérieure des Arts Décoratifs. Następnie rozpoczęła pracę w dziale reklamy korporacji Orange. Tworzyła scenografie do programów telewizyjnych, realizowała teledyski dla takich gwiazd, jak Elsa Lunghini, Camille, NYPC czy Brigitte Fontaine. Współpracowała również z Vanessą Bruno, realizując instalacje wideo i krótkie filmy na potrzeby promocji kolekcji projektantki. The Dancer to debiut pełnometrażowy Di Gustiu, do którego również współtworzyła scenariusz.

Filmografia:

2016 The Dancer / La danseuse

Twórcy filmu:

Scenariusz: Stéphanie Di Giusto, Sarah Thibau

Zdjęcia: Benoît Debie

Montaż: Géraldine Mangenot

Scenografia: Carlos Conti, Lise Péault

Kostiumy: Anaïs Romand

Producenci: Alain Attal, Artemio Benki,
Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne,
Vincent Maraval, Delphine Tomson

Obsada:

Soko: Loïe Fuller

Gaspard Ulliel: Louis

Mélanie Thierry: Gabrielle

Lily-Rose Depp: Isadora Duncan

François Damiens: marszand      

Louis-Do de Lencquesaing: Armand

Amanda Plummer: Lily

Denis Ménochet: Ruben