Gdańsk: Premiera spektaklu „Hate Haus” kolektywu Hertz Haus w ramach Zamówień choreograficznych

Ramona Nagabczyńska i Hertz Haus biorą na warsztat temat funkcjonowania w kolektywie. To co wspólne dla budowania kolektywu i pracy nad choreografią to procesualność. Zarówno kolektyw, jak i proces choreograficzny wydają się żyć własnym życiem, nabierać własnej sprawczości, w którą członkowie i współtwórcy muszą się wsłuchać i wspierać. Każdy kolektyw, tak jak każdy proces choreograficzny, to nowy język, nowe zasady funkcjonowania, nowa wrażliwość. Jednym słowem – nowy świat.

Nie będzie to spektakl o kolektywach jako takich, lecz o kolektywie jakim jest Hertz Haus. W tym celu wykorzystamy do pracy choreograficznej doświadczenia grupy, dla których znajdziemy choreograficzne odpowiedniki. Zadamy sobie pytania, które pomogą nam lepiej zrozumieć naturę tworu, które Hertz Haus współtworzą, m.in.: Czy każdy głos rzeczywiście ma taką samą wagę? Czy może istnieć terror kolektywności? Gdzie leżą granice kompromisu? Jaka jest relacja między osobistą odpowiedzialnością, a kolektywną odpowiedzialnością? Jaka jest motywacja do współtworzenia kolektywu? – mówi Ramona Nagabczyńska, choreografka.

Zarówno krytyka kapitalistyczna, jak i sprzeciw wobec starych patriarchalnych modeli produkcji kulturalnej, opartych na absolutnej władzy artysty-guru (szczególnie mocno promowanych przez polską tradycję teatralną) doprowadziły do tego, że środowiska artystyczne zaczęły gloryfikować pracę kolektywną. Jej atrakcyjność staje się tym silniejsza, im bardziej kompromituje się hierarchia, wokół której – często bezzasadnie – narosło wiele przyległych wartości typu: przemocowość, absolutyzm, brak szacunku do osobistych granic.

Jednak zarówno członkinie zespołu Hertz Haus, jak i choreografka Ramona Nagabczyńska (która od trzynastu lat kolektywnie prowadzi organizację Centrum w Ruchu) na podstawie własnych doświadczeń dochodzą do wniosku, że praca kolektywna rozwiązuje pewne problemy, ale na ich miejscu wyrastają inne. Współtworzenie kolektywu zawsze ma charakter eksperymentalny, gdyż nie posiadamy gotowych modeli, jakimi dysponuje praca oparta na systemie hierarchicznym. Każdy kolektyw wypracowuje własny system funkcjonowania, który dodatkowo musi mieć możliwość dostosowywania się do ciągle zmieniających się warunków, celów oraz potrzeb członków grupy. Praca podejmowana przez kolektyw jest zawsze jednocześnie pracą na rzecz konkretnego projektu i pracą na rzecz samostanowienia kolektywu.

Ramonę Nagabczyńską interesuje wydobycie na wierzch partykularnego głosu kolektywu Hertz Haus. Nie tylko głosów poszczególnych członkiń grupy, lecz głosu tworu, któremu nadały życie. Głosu, który jest czymś więcej lub czymś mniej niż suma poszczególnych głosów.

Twórcy:

Choreografia: Ramona Nagabczyńska
Wykonanie: Magdalena Kowala, Natalia Murawska, Joanna Woźna, Anna Zglenicka
Muzyka: Jakub Janicki
Reżyseria oświetlenia: Jędrzej Jęcikowski
Produkcja: Stowarzyszenie Córy Kultury
Producentka: Agnieszka Czichy

17 listopada, g. 19.00
Gdański Teatr Szekspirowski, ul. Wojciecha Bogusławskiego 1

Link do sprzedaży biletów: teatrszekspirowski.pl

Spektakl dofinansowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu własnego „Zamówienia choreograficzne – edycja 2024”.

Hertz Haus to zespół założony w 2018 roku przez tancerki i choreografki: Magdalene Kowale, Natalie Murawską, Joanne Woźną i Anne Zglenicką. Artystki tworzą własną estetykę, korzystając z tańca współczesnego, fizycznego, a także z improwizacji oraz działań performatywnych i dążą tym samym do stworzenia własnego języka ruchu. W 2019 roku twórczynie założyły stowarzyszenie Córy Kultury, którego misją jest przybliżanie myśli tanecznej wielu odbiorcom, tworzenie repertuaru oraz programu artystyczno-edukacyjnego.

www.hertzhaus.pl

Nagrody i wyróżnienia:

• Nagroda główna SzekspirOFF 2024 podczas 28. Festiwalu Szekspirowskiego za spektakl To bitch or not to bitch.
• Pierwsza nagroda w ogólnopolskim konkursie na najlepszy spektakl teatru niezależnego The Best Off 2022 za spektakl Unbody.