Na zdjęciu: DJ Wika. Fot. materiały organizatorów.
W styczniowym numerze miesięcznika „Teatr” w dziale „Przegląd” Karolina Wycisk relacjonuje XXIX Het Theaterfestival, który odbył się we wrześniu ubiegłego roku w Brukseli. Program festiwalu tworzyły zróżnicowane prezentacje prac flamandzkich choreografów (tj. pracujących w tym regionie), należących do różnych pokoleń. Od wybitnych spektaklu uznanych twórczyń tańca, jak Meg Stuart (Meg Stuart & Damaged Goods: osobiste, solowe Hunter w wykonaniu samej choreografki) i Anne Teresy de Keersmaeker (grupowa i symultanicznie rozgrywana wystawa-performans Work/Travail/Arbeid w przestrzeni centrum sztuki współczesnej Wiels), aż po legendę fizycznego tańca, Ultimę Vez (międzypokoleniowy projekt Tornar). Wśród spektakli młodych twórców autorka szczególnie wyróżnia prace grupy Voetvol pod kierunkiem Lisbeth Gruwez (znanej m.in. ze współpracy z Janem Fabrem, Robbert&Frank/Frank&Robbert/Campo i Báry Sigfúsdóttir/Curtain Call Productions.
Natomiast w „Ruchu Muzycznym” w bloku tekstów poświęconych szekspirowskim inscenizacjom i inspiracjom w teatrze muzycznym, dwa teksty poświęcone zostały baletowi. Z okazji przypadającej w 2016 roku 400. rocznicy śmierci Szekspira, Jacek Marczyński przypomina najważniejsze w historii baletu inscenizacje, autorstwa George’a Balanchine’a, Fredericka Ashtona, czy Jeana-Christophe’a Maillota, szczególne miejsce rezerwując dla Snu nocy letniej Johna Neumeiera i Poskromienia złośnicy Johna Cranko, a także polskich reinterpretacji szekspirowskiej klasyki (Conrad Drzewiecki, Krzysztof Pastor i Izadora Weiss). W kolejnym artykule Katarzyn Gardzina-Kubała recenzuje jeden z – jak je sama nazywa – żywych zabytków w dziedzinie baletu – Poskromienie złośnicy Cranko, tym razem w w wykonaniu Polskiego Baletu Narodowego. Kolejne premiera polskiego zespołu odbędzie się w kwietniu i będzie to Burza Krzysztofa Pastora.
