Zdjęcie z konferencji prasowej projektu. Na zdjęciu: Katarzyna Aleksander-Kmieć, Katarzyna Kozielska, Wiesław Dudek, Anna Nowak, Magdalena Sierakowska. Fot. Agnieszka Cytacka.
Kim jest negronautka? To podróżniczka po swojej tożsamości, która konstruuje się wobec czarności. Po co przychodzi? Żeby stworzyć polską, czarną narrację, nienaznaczoną historią niewolnictwa i kolonializmu. Czy murzynkę można przestać widzieć?
Prace nad spektaklem poprzedził „casting do roli murzynki” oraz akcja crowdfundingowa.
Do udziału w castingu zostały zaproszone tylko białe osoby. Uczestników proszono między innymi o wcielenie się w „rolę murzynki”. Skojarzenia, schematy i stereotypy, pozwoliły zbudować figurę czarnej bohaterki. W castingu wzięło udział prawie 100 osób. Do dalszego udziału w projekcie wybrano dwoje performerów.
II etap to kampania crowdfundingowa Send me back to Africa. Była ona odpowiedzią na ksenofobiczne pragnienia, aby osoby czarnoskóre miały swoje terytorium, a nie żyły w Polsce. Zebrane pieniądze miały zostać przeznaczone na stworzenie organizacji, która zajmie się wysyłaniem/odsyłaniem czarnych osób mieszkających w Polsce do krajów afrykańskich. Z potrzebnych 12 tys. zł zebrano 30 zł i prawie 800 rasistowskich komentarzy pod artykułami w mediach elektronicznych, które informowały o „nietypowej zbiórce”.
Zarówno casting, jak i akcja crowdfundingowa – oparte, co oczywiste, na mechanizmach prowokacji – posłużyły jako punkt wyjścia i bogaty materiał do pracy nad spektaklem Negronautki, którego premiera odbędzie się 7 września o godz. 19.00 w Instytucie Teatralnym (kolejny pokaz 8 września o godz. 19.00). Organizatorzy chcą porozmawiać w nim o czarności inaczej niż przez pryzmat rasizmu. Nie chcą wykorzystywać czarności instrumentalnie tylko po to, by opowiadać na przykład o niewolnictwie w Stanach Zjednoczonych. Historia niewolnictwa nie jest historią czarnych Polaków. Rasizm jest tylko jedną z powierzchni tworzących opowieść o negronautkach.
Koncepcja PROJEKTU: MURZYNKA od początku była znana wszystkim realizatorom (zwłaszcza artystkom, które zaangażowały się w kampanię crowdfundingową Send me back to Africa).
Występują: Sylwia Achu, Aleksandra Bożek-Muszyńska, Bonnie Sucharska, Tomasz Szczepanek
Reżyseria i tekst: Wiktor Okwar
Dramaturgia: Gosia Wdowik
Choreografia: Ramona Nagabczyńska
Wideo: Natan Berkowicz
Scenografia i reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński/ Joanna Antoniewicz
Kostiumy: Marcin Kosakowski
Muzyka: Lubomir Grzelak
Wstęp wolny.
Rzerwacja bezpłatnych zaproszeń: bilety@instytut-teatralny.pl
***
Program „Placówka” Instytutu Teatralnego wspiera poszukiwania teatralne i skierowany jest do artystów oraz grup twórczych o różnorodnym statusie oraz charakterze. „Placówka” ma pomagać w powstawaniu przedstawień, które w sposób znaczący mogą przyczynić się do wzbogacenia polskiego życia teatralnego dzięki oryginalnym propozycjom artystycznym i tematycznym. Zgłaszać można wszystkie odmiany współczesnej sztuki scenicznej, także łączące teatr z tańcem, sztukami wizualnymi, mediami, aktywizmem społecznym, itp.
W II edycji programu, obok projektu Wiktora Okwara, zwyciężył projekt Flaga nr 5 Moniki Drożyńskiej (premierowe pokazy także we wrześniu w Instytucie).
