Projekt plakatu: Adam Żebrowski.
W czwartek 29 maja 2014 Teatr Wielki – Opera Narodowa zaprasza na ostatnią w tym roku premierę Polskiego Baletu Narodowego. Będzie to balet Don Kichot w trzech aktach z librettem Mariusa Petipy według powieści Miguela de Cerantesa. Don Kichot wraca do repertuaru Autorem nowej wersji choreograficznej jest wybitny rosyjski tancerz i baletmistrz Alexei Fadeyechev. Przygotował on swoje przedstawienie w 1998 roku dla Teatru Narodowego w Tokio, a rok później przeniósł je do repertuaru moskiewskiego Teatru Bolszoj, gdzie do dziś odnosi sukcesy. Moskiewski zespół prezentował je także z powodzeniem podczas swoich występów na scenach zagranicznych. Oryginalnym akcentem warszawskiej inscenizacji będzie nowa scenografia i kostiumy Thomasa Miki, a premierę przygotował muzycznie wybitny ukraiński dyrygent Alexei Baklan we współpracy z Martą Kluczyńską, która przejmie prowadzenie, która przejmie prowadzenie orkiestry po czterech przedstawieniach.
Nowa wersja wg Alexeia Fadeyecheva tworzyć ma spójną całość, w której poszczególne sceny płynnie przechodzą jedna w drugą. Na spektakl składać będzie się pięć scen. Scena pierwsza rozgrywać się ma w rozgrzanej słońcem Barcelonie i oddawać charakterystyczną dla niej kulturę taneczną, kolejne sceny toczyć się będą w tawernie i w obozie cygańskim, a także obrazować marzenie senne Don Kichota, będące zarazem snem o pięknie czystego tańca klasycznego. Ostatnia scena – wesele głównych postaci (Kitri i Basilio) stanowić będzie kulminację przedstawienia. Przez cały spektakl przewijać się będą jednak postaci Don Kichota i Sancho Pansy. Zupełnym novum będzie sceniczna forma żelaznej rzeźby, jaką przybierze ulubiony koń Don Kichota – Rosynant.
Scenografia i kostiumy Thomasa Miki zakładają stylizację historyczną, ale i wplecenie elementów współczesnych – mają dla widzów stanowić subtelną sugestię, zamiast gotowej propozycji, czy rekonstrukcji. Ich wyróżnikiem staną się lekkość i jasność, jakich wymaga tonacja opowieści.
Partytura Ludwiga Minkusa zabrzmi w całości, z niewielkimi skrótami jedynie w wariacji III aktu. Według dyrygenta, Alexeia Baklana, partytura ta różni się znacznie od dzieł baletowych autorstwa Strawińskiego, Prokofiewa czy Czajkowskiego. Wyróżniają ją prostota i przystępność, w których wydobycie trzeba jednak włożyć szczególną pracę, dzięki czemu odpowiednio podkreślony zostanie taniec solistów.
Podczas konferencji Marta Fiedler, występująca w roli tancerki ulicznej, podkreśliła, że to zupełnie inna postać niż młodzieńcza Kitri, którą miała przyjemność kreować na początku swojej kariery; bardziej dojrzała i świadoma własnej seksualności. Aleksandra Liashenko przyznała, że niemal od zawsze marzyła o roli Kitri. Tancerki przypomniały, że baletowy Don Kichot słynie z popisowych partii, na które tancerze czekają – o ich ponadczasowości świadczy fakt, że niektóre ulegają modyfikacji, a inne trwają bez zmian. Maksim Woitiul uzupełnił jednak, że w przypadku wersji Fadeyecheva raczej starano się wydobyć to, co najważniejsze dla ukazania stylu i elegancji ruchu. Przyznał także, że od czasu Bajadery Polski Balet Narodowy nie miał do czynienia z choreografią tak złożoną technicznie.
***
Kolejne spektakle zaplanowano 30 i 31 maja oraz 6 i 7 czerwca o godz. 19.00, a także 1 i 8 czerwca o godz. 18.00.
Dla naszych czytelników mamy jedno podwójne zaproszenie na spektakl 30 maja. Osoby zainteresowane prosimy o odpowiedź na pytanie – w którym z polskich teatrów operowych została przygotowana poprzednia wersja baletowa Don Kichota i kiedy, a także kto był autorem jej choreografii? Odpowiedzi należy wysyłać na adres: julia.hoczyk@taniecpolska.pl
Więcej o Don Kichocie:
Już w 1614 roku (!) w królewskim Luwrze tańczono balet dworski Don Quichotte. Później motywy z dzieła Cervantesa zadomowiły się w balecie na stałe, owocując przez 400 lat dziesiątkami nowych opracowań. Szczególną jednak balet Mariusa Petipy z muzyką
Ludwiga Minkusa (1869), bo trwa na scenach do dzisiaj, odświeżany i przetwarzany przez kolejne pokolenia choreografów. Skąd taka jego żywotność i popularność? Malowniczy koloryt dawnej Hiszpanii, ponętne Cyganki i strojni toreadorzy, błędny rycerz z La Manchy, komiczny Sancho Panza i pokraczny Gamache zawsze mogą liczyć na powodzenie. A główni bohaterowie, Kitri i Basilio, nie mają sobie równych w repertuarze klasycznym w kategoriach wdzięku, temperamentu i wirtuozerii tanecznej. Wszystko to
tworzy porywającą rewię tańca klasycznego w hiszpańskiej stylistyce.
Balet w trzech aktach według Miguela de Cervantesa
Prapremiera, 14/12/1869, Teatr Bolszoj, Moskwa
Premiera polska: 9/04/1964, Państwowa Opera, Warszawa
Premiera tej wersji choreograficznej, 25/06/1999, Teatr Bolszoj, Moskwa
Premiera: 29/05/2014
Choreografia: Marius Petipa, Aleksandr Gorski
Nowa wersja choreograficzna: Alexei Fadeyechev
Dyrygent: Alexei Baklan (29, 30, 31/05, 1/06), Marta Kluczyńska (6, 7, 8/06)
Scenografia i kostiumy: Thomas Mika
Reżyseria świateł: Steen Bjarke
Asystenci choreografa: Ekaterina Shavliashvili, Tatyana Rastorgueva
Polski Balet Narodowy
Orkiestra Teatru Wielkiego – Opery Narodowej
Uczniowie Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. R. Turczynowicza, statyści
Koprodukcja: Królewski Balet Flandryjski w Antwerpii
Obsada:
Kitri – Dulcynea: Yuka Ebihara, Aleksandra Liashenko, Maria Żuk
Basilio: Paweł Koncewoj, Maksim Woitiul, Vladimir Yaroshenko
Don Kichot: Sergey Basalaev, Michał Chróścielewski, Łukasz Tużnik
Sancho Panza: Bartosz Anczykowski, Paweł Koncewoj, Kurusz Wojeński
Gamache: Carlos Martín Pérez, Sebastian Solecki, Kurusz Wojeński
Juanita: Yuka Ebihara, Palina Rusetskaya, Aneta Zbrzeźniak
Piccilia: Marta Fiedler, Agnieszka Pietyra, Emilia Stachurska
Espada: Viktor Banka, Robin Kent, Vladimir Yaroshenko
