120. rocznica urodzin Eugeniusza Koziarskiego

Eugeniusz Koziarski urodził się 11 czerwca 1903 roku w Warszawie. Ukoń­czył warszawską szkołę baletową oraz warszawską szkołę dramatyczną.

W latach 1919–1920 tańczył na warszawskich scenach kabaretowych (Czarny Kot, Miraż). Od roku  1920 do 1922 występował za granicą, tańczył w Baletach Rosyjskich (Ballets Russes) Siergieja Diagilewa. Następnie, gdy wrócił do kraju, tańczył w warszawskich teatrach, takich jak Teatr Stańczyk (1922–1925) i Teatr Rozmaitości (1923). W latach 1926–1928 pracował jako so­lista baletu opery w Bukareszcie. Później, w 1929 roku wystę­pował jako aktor-tancerz w warszawskim Teatrze Czerwony As i Hel. W sezonie 1929/1930 pracował w Operetce pod dyrekcją Lucyny Messal, w latach 1933–1934 – w teatrach Bomba i Mucha (jako aktor-tancerz), w sezonie 1936/1937 – w Wielkiej Operetce (aktor-tancerz). W sezonie 1937/1938 tańczył w Polskim Balecie Reprezentacyjnym; występował w Paryżu, Berlinie i Londynie. Następnie, 1938 był zatrudniony w warszawskim Teatrze Wielka Rewia. W latach 1939–1941 pracował w operze we Lwowie (tancerz solista), a od roku 1941 do 1942 – w jawnych teatrach Nowy Miraż i Ko­meta w Warszawie. W okresie międzywojennym Koziarski był również tancerzem solistą opery La Scala w Mediolanie.

Po II wojnie światowej należał w sezonie 1945/1946 występował w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (aktor). W latach 1946–1968 był zaś zatrudniony jako solista baletu Opery Śląskiej w Bytomiu.

Przeszedł na emeryturę w 1968 roku. W 1945 prowadził w Krakowie prywatną szkołę tańca.

Eugeniusz Koziarski był głównie tan­cerzem charakterystycznym. Do jego najważniejszych ról można zaliczyć partie Twardowskiego (Pan Twardowski, chor. S. Miszczyk), Stolnika (Fon­tanna Bachczysaraju, chor. J. Gogół), Hrabiego (Cagliostro w Warszawie, chor. J. Kapliński), Sułtana (Szeherezada, chor. M. Kopiński), Ojca (Kopciuszek), Capulettiego (Romeo i Julia), Króla (Królewski błazen, chor. H. Tomaszewski) i Mistrza ceremonii (Jezioro łabędzie, chor. Z. Korycki).

Zmarł 20 stycznia 1973 roku w Krakowie.

Bibliografia

1. Hasło „Koziarski Eugeniusz” [w:] Encyklopedia teatru polskiego, on-line: Eugeniusz Koziarski ::: Osoby ::: Encyklopedia teatru polskiego [dostęp:05.06.2023].
2. Jagoda Ignaczak, Dzieje Polskiego Baletu Reprezentacyjnego. Krótki sen o potędze, Warszawa 2022, s. 101–102.
3. Bożena Mamontowicz-Łojek, Terpsychora i lekkie muzy. Taniec widowiskowy w Polsce w okresie międzywojennym (1918-1939), Kraków 1972, s. 34, 60, 71, XLIX.

Fotografia (opis):

Scena zbiorowa. Widoczni m.in. Freda Kleszczówna i Eugeniusz Koziarski (oboje w środku) w tańcu Odjazd marynarzy; Foto Forbert, Warszawa; Narodowe Archiwum Cyfrowe; zespół: Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny – Archiwum Ilustracji; sygnatura: 3/1/0/11/11442/2; on-line: https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/jednostka/-/jednostka/5978669/obiekty/273350#opis_obiektu [dostęp: 07.06.2023].

Fotografia Freda Kleszczówna i Eugeniusz Koziarski na czele „Fortuna Girls” w układzie tanecznym Odjazd marynarzy na scenie teatru Wielka Rewia (1838) [w:] Bożena Mamontowicz-Łojek, Terpsychora i lekkie muzy. Taniec widowiskowy w Polsce w okresie międzywojennym (1918-1939), Kraków 1972, s. XLIX.