Anna Godowska – tancerka, choreograf, pedagog tańca współczesnego, współzałożycielka Teatru Bretoncaffe. Ukończyła instruktorski kurs kwalifikacyjny tańca współczesnego zorganizowany przez Centrum Animacji Kultury w Warszawie (1996). W latach 1995-1997 była solistką Kieleckiego Teatru Tańca. W następnych latach tworzyła prace solowe i uczestniczyła w międzynarodowych projektach, m.in. w Niemczech i w Paryżu. Była rezydentką w Choreographisches Zentrum NRW w Essen (2000), Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie (2002), Centre National de la Danse w Paryżu/Pantin (2005), centrum artystycznym Maison folie w Mons (Belgia, 2010) – dwa ostatnie wspólnie ze Sławomirem Krawczyńskim.
W 2001 wraz ze scenarzystą i reżyserem Sławomirem Krawczyńskim oraz muzykiem Dominikiem Strycharskim założyła Teatr Bretoncaffe. W ramach tej grupy odpowiada najczęściej za choreografię, biorąc również udział w większości spektakli. We współpracy ze Stowarzyszeniem Scena 96’ przygotowuje choreografie zespołowe (spektakle sceniczne i plenerowe). Współpracuje z artystami innych dziedzin sztuki, między innymi z Katarzyną Kozyrą (Lord of the Dance, 2002; Cheerleaderka, 2006; Il castrato; 2006) i Anną Baumgart (Utwór o matce i ojczyźnie, Bunkier Sztuki, Kraków 2008), tworzy ruch sceniczny (Był sobie dziad i baba Agnieszki Błońskiej, Instytut Teatralny/Teatr Wielki – Opera Narodowa, 2010, Chór kobiet w reżyserii Marty Górnickiej, Instytut Teatralny 2010). Pośród wielu doświadczeń Anny Godowskiej znajdują się projekty solowe, choreografie grupowe, warsztaty tańca i codzienna praca pedagogiczna, między innymi w Studio Artystycznym Metro przy Teatrze Buffo (1998-1999), Studio Taneczno-Aktorskim przy Szkole Baletowej w Warszawie (1998-2004) oraz nieistniejącym już Teatrze Wytwórnia. Była animatorką wielu projektów pedagogicznych: DCX upowszechniającego taniec współczesny w Ośrodku Działań Twórczych w Warszawie (2004-2006; obecnie pod nazwą Sala Widowiskowa DK Włochy), Podświadomość a ciało – dziewięć autorskich warsztatów w Jagniątkowie koło Jeleniej Góry (2003-2006). Realizowała również krótsze projekty warsztatowo-edukacyjne, m.in. Taniec i peryferia (2008, Teatr Wytwórnia), Urban Body (Festiwal „Sztuka Ulicy” 2008), warsztaty dla studentów Akademii Teatralnej w Warszawie, Trans Weekend w Studio Burdąg (2010).
Od 2005 roku jest stałą współpracowniczką Sławomira Krawczyńskiego przy realizacji projektu badawczo-artystycznego Taniec Śniącego Ciała autorstwa Krawczyńskiego, inspirowanego metodologią Psychologii Zorientowanej na Proces Arnolda Mindella. Projekt ten realizowany jest przez Teatr Bretoncaffe we współpracy z Akademią Psychologii Zorientowanej na Proces w Warszawie i obejmuje zarówno pracę nad spektaklami, jak i warsztaty.
W swoich poszukiwaniach na polu tańca artystka przekracza traktowanie go jako zwykłej, fizycznej techniki pracy z ciałem. W obręb działalności artystycznej i edukacyjnej Godowska włącza inspiracje i elementy metod pochodzące z innych dziedzin, tj. psychologia, psychoterapia, praktyki duchowe. Taniec uznaje nie tylko wyjątkową formę ekspresji duchowości, ale również sposób na jej odkrywanie.
