Florentyna Puch-Kilińska (też: Florentyna Puchówna, Florentyna Kilińska) – polska tancerka i pedagożka. Urodzona 25 listopada 1920 w Warszawie, zmarła 26 maja 2001 w Winfield w USA.
Ukończyła szkołę baletową przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Przed wojną, w latach 1937-1939 była tancerką Polskiego Baletu Reprezentacyjnego. W trakcie II wojny światowej, w latach 1940-1944 tańczyła w Teatrze Miasta Warszawy (Theater der Stadt Warschau). Po wojnie została zaangażowana najpierw do zespołu Polskiego Baletu Parnella (1945-1947), następnie występowała jako solistka Zespołu Pieśni i Tańca Domu Wojska Polskiego (1948-1949), aż w 1949 roku dołączyła do zespołu Opery i Filharmonii w Warszawie, gdzie pozostała do roku 1961. Florentyna Puch-Kilińska była wieloletnią pedagożką Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie.
Do partii, które tańczyła, należą: Diablica (Pan Twardowski, chor. S. Miszczyk), Druhna (Harnasie, chor. S. Miszczyk), Przyjaciółka (Coppelia, chor. L. Wójcikowski), Partyzantka (Suita hiszpańska, chor. L. Wójcikowski), Mieszczanka (Dyl Sowizdrzał, chor. L. Wójcikowski), przyjaciółka Julii (Romeo i Julia, chor. J. Gogół), Pasterka (Dama pikowa, chor. L. Wójcikowski), Postać kobieca (Faust, chor. S. Miszczyk) oraz tańce zespołowe w spektaklach: Hrabia Luxemburg (chor. S. Miszczyk), Serenada (chor. S. Miszczyk), Jezioro łabędzie (chor. S. Miszczyk), Pan Twardowski (chor. S. Miszczyk) oraz Straszny dwór i Halka (chor. S. Miszczyk).
