Iwona Wojnicka – tancerka i choreografka. Tworzy prace sceniczne, spektakle, performanse. W technice ruchu najchętniej posługuje się niemieckim Ausdruckstanz i jego historycznymi wariacjami. Uprawia choreologię empiryczną. Współpracuje z kompozytorami i artystami sztuk wizualnych. Od 2003 roku jest liderką Kolektywu Artystycznego Format Zero.
Jeest absolwentką socjologii na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Podyplomowych Studiów Teorii Tańca na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Ukończyła czteroletni kurs Laban/Bartenieff Movement Studies w Eurolab w Berlinie według certyfikowanej metody Laban Institute of Movement Studies w Nowym Jorku. Jest także instruktorką rekreacji ruchowej metodą hatha jogi.
W swoich pracach eksploruje granice choreografii, przeszczepiając do niej metody zaczerpnięte z języka innych sztuk. Posługuje się metoda odpowiedzi choreograficznej interesują ją takie strategie, jak remake, rekonstrukcja i rekompozycja a także obszary, gdzie definicje tracą swoje granice, jak na przykład zaczerpnięty z języka filmowego making of i jego zastosowanie w choreografii. Ponadto jest zainteresowania tworzeniem formacji ruchowych – podczas tej pracy łączy socjologiczne wykształcenie z intensywną praktyką chórów tanecznych.
Na bazie tych zainteresowań w 2015 roku powstał spektakl Po Krzyku, nawiązujący do przedwojennych prac Poli Nireńskiej i eksplorujący niemiecki Ausdruckstanz według jego twórczyni Mary Wigman. Choreologiczne badania na europejskich salach prób stały się podstawą projektu Warszawskie Muzeum Tańca, w którym eksploruje wymiary odpowiedzi choreograficznej na prace tancerzy słynących z popularności w Warszawie. Strategie tworzenia formacji stosuje w Global Water Dances, którego polską choreografką jest od 2013 roku.
Ceni pracę zespołową z twórcami z innych dziedzin. Na bazie takiej współpracy powstały najnowsze przedstawienia, wśród których można wymienić I”M z Gosią Gajdemską i kompozytorem audiowizualnym Wiktorem Podgórskim, w którym artystki eksperymentują z granicami ruchu i muzyki w kulturze techno. W Po Krzyku wspólnie z Gosią Gajdemską, Romanem Woźniakiem i kompozytorką Indią Czajkowską, a w Warszawskim Muzeum Tańca z Arturem Grabarczykiem, Gosią Gajdemską i Bartkiem Ostrowskim, badała warunki odpowiedzi artystycznej i choreograficznej w kontekście historycznym. W choreografii Obojętność w ramach Global Water Dances z Markiem Zadłużnym, Martą Kawecką, Tadeuszem Sudnikiem i Rafałem Smolińskim, eksperymentowali z muzykalnością ruchu i formacją taneczno-muzyczną. Natomiast spektakl Krótka historia wszystkiego, zrealizowany we współpracy z Michaelem Getmanem i Michałem Góralem, jest spekulacją na temat choreograficznego making of w wymiarze odpowiedzi tanecznej, muzycznej i wizualnej.
Wcześniejsze prace Iwony Wojnickiej to głównie choreograficzne projekty międzynarodowe, które pozwalały na swobodne zdobywanie wiedzy, poszerzanie horyzontów i łączenie skrajności. Wśród najważniejszych można wymienić European Laban Platform 2012 – 2014 w New Dance School w Hadze, Laban Atelier w Bratysławie oraz Discover Your Personal Movement w Polskim Teatrem Tańca w Poznaniu z udziałem Joan van der Mast oraz Ciel Werts.
Wśród projektów Wojnickiej szczególnie ważny był także wieloletni, międzynarodowy projekt Butoh Barter, realizowany z Atsushim Takenouchim i Hiroko Komiyą. W latach 2003 – 2010 powstały w jego ramach spektakle Tanz Cooperativa i Gen, które prezentowane były kilkakrotnie w TR Warszawa, Pracowni Wschodniej oraz na Festiwalu Sztuka Ulicy. W 2006 roku artystka zrealizowała wielkoformatową operę butoh Taniec lasu z Kanem Katsurą, Teatrem Chorea oraz Teatrem Limen na zamówienie Festiwalu Skrzyżowanie Kultur.
Jej taneczna biografia obejmowała praktykę według trzech stylów ruchowych: w latach 2010 – 2013 była to Labanowska Analiza Ruchu. Podczas stażu w Codarts w Rotterdamie Wojnicka uczyła się zastosowania Labanowskiej Analizy Ruchu w tańcu i choreografii. Uczestniczyła, między innymi, w warsztatach Jiříego Kyliána i Michaela Schumachera. Uczyła się także Laban Based Modern Dance z Joan van der Mast oraz adaptacji metody koncepcji labanowskich w twórczości choreograficznej w ramach coachingu z Ciel Werts. W latach 2003 – 2010 praktykowała Jinen Butoh z Atsushim Takenouchim i Kanem Katsurą. Prywatnie przyjaźni się z mieszkającą w Berlinie Yuko Kaseki, do której prac chętnie nawiązuje. W latach 1996 – 2001 występowała ze Studiem Pantomimy Stefana Niedziałkowskiego.
Obecnie artystka działa także w kilku polskich i międzynarodowych organizacjach międzynarodowych, między innymi w Komisji do Spraw Tańca przy Urzędzie Miasta Warszawy oraz w berlińskim Eurolab.
Szczegółowe portfolio artystki w języku polskim i angielskim znajduje się na stronie: www.iwonawo.com
