Urodzona w 1946 roku w Poznaniu, zmarła 30 czerwca 2024 roku. Tancerka, pedagożka, baletmistrzyni, kierowniczka baletu, choreografka.
Była absolwentką szkoły baletowej w Gdańsku. W 1981 roku ukończyła studia na kierunku pedagogiki baletowej na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina).
Liliana Kowalska rozpoczynała swoją karierę sceniczną w 1965 roku na scenie Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, wykonując m.in. choreografie Janiny Jarzynówny-Sobczak, ówczesnej kierowniczki zespołu baletowego. W latach 1969–1971 pracowała w Operze i Operetce w Bydgoszczy. W 1971 roku objęła stanowisko pierwszej solistki w Teatrze Wielkim w Łodzi, gdzie do 1986 roku wykonywała partie zarówno klasyczne, jak i współczesne. W 1988 roku rozpoczęła pracę w Teatrze Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, gdzie objęła stanowisko baletmistrzyni oraz wykonywała opracowania choreograficzne spektakli baletowych. Od 1988 do 1995 roku była także baletmistrzynią w Polskim Teatrze Tańca. W latach 1995–2009 pełniła funkcję kierownika baletu w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Współpracowała także z Operą Śląską w Bytomiu oraz z Operą Wrocławską.
Liliana Kowalska uczyła tańca klasycznego w szkołach baletowych w Łodzi i Poznaniu. W poznańskiej szkole w latach 1988–2000 była dyrektorką artystyczną, a jako pedagożka pracowała tam do 2015 roku. Prowadziła warsztaty metodyczne dla nauczycieli w Ogólnokształcących Szkołach Baletowych w Bytomiu, Łodzi, Warszawie, Gdańsku i Poznaniu. Była wielokrotną jurorką Ogólnopolskiego Konkursu Tańca w Gdańsku i prezenterką lekcji konkursowych. Zajmowała się rekonstrukcją baletów. Była główną metodyczką tańca klasycznego w Centrum Edukacji Artystycznej.
Do jej najwybitniejszych z ról zalicza się: Odettę-Odylię w Jeziorze łabędzim, Wieszczkę Cukrową w Dziadku do orzechów, Lisę w Córce źle strzeżonej, Giselle (chor. M. Petipa), Zaremę w Fontannie Bachczysaraju (chor. Z. Korycki), Pannę Młodą w Harnasiach (chor. W. Borkowski), I solistkę w Sylfidach (chor. N. Bielikowa), role w Panu Twardowskim (chor. J. Jarzynówna-Sobczak), a także Matkę w Zielonym stole (chor. K. Joos) i Kobietę w Głosie kobiecym (chor. E. Wycichowska) oraz wiele innych.
Jako baletmistrzyni, asystentka choreografa i kierowniczka przekazu choreograficznego współpracowała przy takich dziełach jak: Szecherezada (chor. M. Fokin), Święto wiosny (chor. E. Wycichowska), Grek Zorba (chor. L. Massine), Romeo i Julia (chor. B. Cullberg), Don Kichot (chor. H. Konwiński), Giselle (chor. J. Perrot, J. Coralli) i wielu innych.
Była laureatką licznych odznaczeń i nagród: Złotego Krzyża Zasługi, 200-lecia Baletu Polskiego, Medalu Wacława Niżyńskiego, Zasłużonego Działacza Kultury, srebrnego medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis, statuetki Terpsychory przyznanej przez ZASP i wieloma nagrodami Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej.
