Tadeusz Jan Burke – polski tancerz i pedagog. Urodzony 27 listopada 1903 roku we Lwowie, zmarł 3 stycznia 1983 roku w Katowicach .
Jego siostrą była aktorka Janina Burke-Bielecka. Ukończył Studio Baletowe Stanisława Faliszewskiego przy Teatrze Wielkim we Lwowie. W latach 1923-1928 był tancerze, a następnie w latach 1930-1939 solistą Teatru Wielkiego we Lwowie. W latach 30. brał udział w przedstawieniach operowych organizowanych przez Romana Wragę w wielu miastach prowincjonalnych. W latach 1939-1941 i później od września 1944 był tancerzem solistą Państwowego Ukraińskiego Teatru Wielkiego Opery i Baletu. Po wojnie, do 1968 roku był solistą oraz asystentem choreografa w Operze Śląskiej w Bytomiu
Jeszcze we Lwowie udzielał się jako pedagog w szkole S. Faliszewskiego, gdzie do grona jego uczennic należała Barbara Bittnerówna. Prowadził także amatorskie zespoły baletowe i kursy tańca dla młodzieży, np. we lwowskim Towarzystwie „Gwiazda”. W latach 1951-1969 był pedagogiem tańca klasycznego i charakterystycznego w Państwowej Szkole Baletowej w Bytomiu. Ponadto, w Wojewódzkim Domu Kultury w Katowicach przy ul. Francuskiej 12 wraz z Marią Mikuszewską, również solistką Opery Śląskiej, prowadzili bezpłatnie kursy tańca scenicznego dla dzieci i dorosłych, początkujących i zaawansowanych. W Szkole Dramatycznej przy Teatrze Śląskim w Katowicach prowadził ćwiczenia z tańca, ruchu scenicznego i szermierki. W 1957 r. ukończył wyższe studia pedagogiczne w zakresie tańca. Jednocześnie w latach 1951–1969 prowadził działalność pedagogiczną w szkołach średnich.
Współpracował jako pedagog i choreograf także z polskimi zespołami amatorskimi i teatralnymi, w tym z: Zespołem Pieśni i Tańca „Śląsk”, Zespołem Pieśni i Tańca „Opole”, Zespołem Pieśni i Tańca „Kielce”, Teatrem Zagłębia w Sosnowcu, Teatrem Nowym w Zabrzu, Teatrem Miejskim w Częstochowie, Teatrem Ziemi Rzeszowskiej w Rzeszowie, Śląskim Teatrem Laki i Aktora „Ateneum” w Katowicach oraz Teatrem Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach i działającą przy Teatrze Szkołą Dramatyczną. W 1952 roku objął posadę choreografa Zespołu Pieśni i Tańca Marynarki Wojennej w Gdyni, a od 1954 roku był instruktorem grupy baletowej Reprezentacyjnego Chóru Związku Zawodowego Górników w Siemianowicach Śląskich.
Do jego najważniejszych ról należą: Burmistrz (Bagatela, chor. J. Kapliński), Streber (Sprytni studenci, chor. M. Kopiński), Sułtan (Ochrydzka legenda, chor. M. Kirbos), Pan Twardowski, Satyr, Cerber (Pan Twardowski, chor. S. Miszczyk), Kacper (Królewski błazen, chor. H. Tomaszewski), Frollo, Klaudiusz (Esmeralda, chor. Z. Korycki), Brat Laurenty (Romeo i Julia, chor. Z. Korycki), Leśny Bożek (Swantewit, chor. S. Miszczyk), Ojciec, Swat (Szurale, chor. Z. Korycki).
Tadeusz Burke tworzył choreografie do spektakli takich jak: Moja siostra i ja (reż. M. Hemar) Jak w bajce (reż. W. Krzemiński), Straszny Dwór (Opera Śląska, reż. B. Fotygo-Folański), Bolesław Śmiały (reż. K. Urbanowicz), Bal maskowy (Opera Śląska, reż. K. Urbanowicz), La Traviata (Opera Śląska, reż. S. Żerdzcki), Wesele Figara (Opera Śląska, reż. J. Wyszomirski), Hrabina (Opera Śląska, reż. J. Łukowski), Moc przeznaczenia (Opera Śląska, reż. T. Konina), Otello (Opera Śląska, reż. V. Hamšik) i Don Juan (Opera Śląska, reż. S. Żerdzicki), Dom lalki (Teatr Śląski, reż. G. Holoubek), Bal manekinów (Teatr Śląski, reż. J. Jarocki), Wesele Figara (Teatr Śląski, reż. A. Nowak), Kawaler z księżyca (Teatr Śląski, reż. M. Daszewski), Wesele (Teatr Śląski, reż. J. Gruda), Popas króla jegomości (Teatr Śląski, reż. A. Mianowska), Czerwone pantofelki (Teatr Śląski, reż. M. Ziobrowski), Kot w butach (Teatr Śląski, reż. J. Kilarski), Książe i żebrak (Teatr Śląski, reż. A. Maliszewski), Czarująca szewcowa (Teatr Śląski, reż. B. Smela), tak hartowała się stal (Teatr Śląski, reż. G. Holoubek), Bal złodziejaszków (Teatr Ziemi Rzeszowskiej, reż. H. Moryciński), Rzymska kurtyzana (Teatr Zagłębia, reż. T. Przystawski), Henryk VI na łowach (Teatr Zagłębia, reż. T. Przystawski), Skalmierzanki (Teatr Zagłębia, reż. T. Przystawski), Dom Bernardy Alba (Teatr Śląski, reż. A. Mianowska), Fircyk w zalotach (Teatr Śląski, reż. J. R. Bujańśki) i inne.
Źródła:
Turska, Irena, Almanach baletu polskiego 1945-1974, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1983.
Hasło Tadeusz Burke w: Leksykon Kresowian na Śląsku, https://leksykonkresowian.instytutslaski.pl/index.php/Tadeusz_Burke[dostęp: 22.01.2025]
Hasło Tadeusz Burke w: Encyklopedia Teatru Polskiego, https://encyklopediateatru.pl/osoby/5096/tadeusz-burke [dostęp:30.01.2024]
