Władysław Milon urodził się 1 stycznia 1923 roku w Kownie. Ukończył naukę w tamtejszym Studiu Baletowym Teatru Opery i Baletu. W latach 1938–1945 był tancerzem, później solistą zespołu baletowego tej instytucji. Następnie, od roku 1946 do 1947, występował w Polskim Balecie Parnella, m.in. w Krakowie. W latach 1947–1950 tańczył w Zespole Pieśni i Tańca Domu Polskiego. W 1951 roku na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu występował gościnnie w spektaklu Fontanna Bachczysaraju Asafiewa.
Następnie, od sezonu 1951/1952, pracował jako pierwszy solista i asystent choreografa w Operze Poznańskiej; w sezonie 1962/1963 był kierownikiem Baletu, z którym podróżował po Europie (m.in. Genua, Liège, Zagrzeb, Belgrad, Moskwa). Od 1953 roku nauczał tańca klasycznego w Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Poznaniu.
Na scenie poznańskiej Władysław Milon zadebiutował rolą Franciszka w Coppélii Léo Delibes’a. Inne ważne partie to:
Hilarion w Giselle Adolphe’a Adama, Twardowski w Panu Twardowskim Ludomira Różyckiego, Carmelo w Czarodziejskiej miłości Manuela de Falli, Romeo i Tybalt w Romeo i Julii Siergieja Prokofiewa, Desire w Śpiąca królewnie Czajkowskiego, Wielosław w Bursztynowej pannie Adama Świerzyńskiego, Zygfryd w Jeziorze łabędzim Piotra Czajkowskiego, a także tytułowe w Don Kichocie Ludwiga Minkusa i Dziadku do orzechów Piotra Czajkowskiego.
Był autorem choreografii do opery Kalina Apolinarego Szeluty oraz współtwórcą – np. do Zwyczajnej symfonii Benjamina Brittena i Roberta Karnawału Schumanna.
W 1979 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 4 marca 1985 roku w Poznaniu.
