Zbigniew Kiliński – urodził się 6 sierpnia 1919 w Warszawie, zmarł 13 grudnia 1993. Tancerz, choreograf, pedagog.
Ukończył szkołę baletową przy Teatrze Wielkim w Warszawie.
Od 1936 roku działał jako tancerz w Balecie Parnella. Od 1937 do 1939 był pierwszym solistą w Polskim Balecie Reprezentacyjnym utworzonym przez Leona Wójcikowskiego. W 1937 roku współpracował z teatrem Wielka Rewia w Warszawie, gdzie występował jako tancerz w programach rewiowych, m.in. u boku Feliksa Parnella, Zizi Halamy, Miry Zimińskiej i Jana Kaplińskiego. W trakcie II wojny światowej był tancerzem i choreografem w warszawskich teatrach jawnych, m.in. w Teatrze Rozmaitości Jar, Teatrze m.st. Warszawy oraz w Teatrze Popularnym. Współpracował także z Operą Towarzystwa Przyjaciół Opery w Krakowie przy produkcji opery Hrabina Stanisława Moniuszki. W 1951 roku rozpoczął pracę jako solista oraz kierownik baletu w Filharmonii i Operze w Warszawie (dziś: Teatr Wielki – Opera Narodowa), gdzie pracował do 1985 roku, pełniąc także obowiązki asystenta choreografa i choreografa. W latach 1960–1968 był kierownikiem artystycznym Państwowej Średniej Szkoły Baletowej
Był także choreografem Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca im. Tadeusza Sygietyńskiego „Mazowsze”.
Do jego najważniejszych ról należą: Diabeł i Pan Twardowski w balecie Pan Twardowski (chor. S. Miszczyk), Harnaś w balecie Harnasie (chor. S. Miszczyk), Tybalt w Romeo i Julii (chor. J. Gogół), Hilarion w Giselle (chor. J. Coralli i M. Petipa), Sewerian w Kamiennym kwiecie (chor. A. Tomski), Maur w Pietruszce (chor. L. Wójcikowski), Torreador w Suicie Hiszpańskiej (chor. L. Wójcikowski), Herkules w Hrabinie (chor. F. Parnell i S. Miszczyk), Mefisto w Fauście (chor. S. Stanisławska), Don Kichot w Don Kichocie (chor. A. Cziczinadze) i wiele innych. Wystąpił także w roli tancerza w filmie krótkometrażowym pt. Epizod (reż. B. Brok).
Zbigniew Kiliński stworzył choreografie do spektakli takich jak: Czerwony Kapturek (Teatr Popularny w Warszawie), Jaś i Małgosia (Teatr Popularny w Warszawie), Straszny dwór (Teatr Wielki w Warszawie), Miho nagato (Opera w Tokio, Theater der Stadt w Bonn), Na szkle malowane (Teatr Polski w Warszawie), Pani Gabriela (Teatr Polski w Bydgoszczy), Córka pani Angot (Operetka Śląska w Gliwicach), Wszystko do Desy (Teatr Polski w Bydgoszczy), Wieczór baletów polskich (Teatr Wielki w Łodzi), Pinokio (Teatr im. S. Żeromskiego w Kielcach) i inne. W 1958 roku tworzył choreografię do spektaklu telewizyjnego Opowieść o żołnierzu (reż. J. Kulma), a w 1966 roku do filmu fabularnego Marysia i Napoleon (reż. L. Buczkowski).
Był członkiem Związku Artystów Scen Polskich.
W 1967 roku otrzymał odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”.
Zofia Wójcikowska i Zbigniew Kiliński w balecie „Harnasie” (1938). Narodowe Archiwum Cyfrowe, Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji, sygn. 1-K-12111.
Tancerze Olga Glinkówna i Zbigniew Kiliński w „Weselu w Ojcowie”. Fotografia sytuacyjna wykonana w atelier, 1937–1939. Narodowe Archiwum Cyfrowe, Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji, sygn. 1-K-12112
