Teatr Amareya

Wersja do druku

Udostępnij

Teatr Amareya powstał w styczniu 2003 roku z inicjatywy Agnieszki Kamińskiej, Katarzyny Julii Pastuszak oraz Aleksandry Śliwińskiej i od początku istnienia pracuje przy Klubie „Winda” – Gdańskim Archipelagu Kultury. Twórczynie definiują swoją grupę jako teatr ruchu i ciała, co odzwierciedla ich skupienie na cielesności oraz eksploracji fizycznych technik ekspresji. Nazwa zespołu pochodzi z języka starojapońskiego, w którym oznacza heroiczne oddanie, bezwarunkowe poświęcenie. Określa ona specyfikę pracy grupy, która swoje działania prowadzi równolegle na trzech płaszczyznach: artystycznej, dydaktycznej i animatorskiej. W obręb pierwszego w nich wchodzi realizacja spektakli i projektów teatralnych, kolejne obejmują natomiast organizację warsztatów butō , taneczno-teatralnych oraz głosowo-ruchowych, a także wykłady i publikacje. Grupa wypracowała własną metodę pracy twórczej i dydaktycznej, opartą na estetyce tańca butō oraz technikach teatru fizycznego, tańca współczesnego, techniki tańca modern Marty Graham, tańca afrykańskiego, śpiewu, jogi oraz psychosomatycznych technik relaksacyjnych.

W swojej działalności Amareya stara się uwzględniać stale zmieniający się kontekst społeczny, polityczny i kulturowy, wpływający na sposób pracy i poruszaną problematykę. Twórczynie zespołu uznają go za „teatr nomadyczny”, umożliwiający spotkanie ponad granicami wyznaczanymi przez style, konwencje i gatunki. Teatr to dla nich okazja do dzielenia się, wymiany i wzajemnej nauki. Amareya wyrasta więc z silnej potrzeby wspólnotowości i chęci spotkania – z sobą samym i innymi ludźmi.

Poszukiwania grupy dotyczą obszaru wspólnego dla tańca i teatru, czyli psychofizycznej obecności performera. Jak mówią artystki, „pragniemy powrócić do tego, co pierwotne – do ciała, jego organiczności i nieskończonego potencjału twórczego, wierząc przy tym, że całkowita obecność aktora-tancerza, promieniująca spod kostiumu formy i techniki, ma moc poruszenia widza, poprowadzenia go w głąb siebie”.

Poszukiwania Teatru Amareya obejmują:

psychofizycznej obecności performera,
indywidualnej, poza-codziennej techniki poruszania się
organiczności i nieskończonego potencjału twórczego ciała, pogłębiania świadomości ciała
rozwijania kreatywności i spontaniczności
ekspresji emocji poprzez ruch i głos
sposobów traktowania ciała we współczesnych społeczeństwach: przemocy, kontroli, uprzedmiotawiania ciała, dehumanizacji śmierci
komentowania rzeczywistości ruchem i ciałem

Zespół otrzymał kilka nagród twórczych, tj.: wyróżnieniae za urodę plastyczną spektaklu Sen Ikara (2005), za oryginalność formy Teatru Ciała w Xenos (2007) oraz za zdolność twórczego poruszenia wyobraźni widza w przedstawieniu Exit (2008) podczas Tyskich Spotkań Teatralnych (II nagroda jury).