Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA zaprasza na pokaz spektaklu dyplomowego studentów Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu Stany skupienia w choreografii Jacka Przybyłowicza w ramach programu prezentacji polskiego tańca Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń. Kuratorzy projektu, Paweł Łyskawa i Eryk Makohon, nawiązują do koncepcji człowieka ponowoczesnego Zygmunta Baumana, osadzonej na czterech wzorcach osobowości.
Spektakl Stany skupienia Jacka Przybyłowicza kusi precyzją kompozycji, budowanej gestem, ruchem, muzyką i architekturą przestrzeni. Stany skupienia to spektakl drogi, w którym widz, dosłownie jak Baumanowski spacerowicz, podąża za ciałami tancerzy, obserwując siatkę relacji, precyzyjnie tkaną z ruchu i gestów.
Choreografia: Jacek Przybyłowicz oraz wykonawcy:
Mateusz Bogdanowicz, Małgorzata Czyżowska, Kinga Duda, Paula Gogol, Dominika Gryz, Agata Jędrzejczak, Omar Karabulut, Karolina Kardasz, Wojciech Marek Kozak, Katarzyna Koziorz, Paweł Kozłowski, Joanna Kremer, Oscar Mafa, Bartłomiej Mieszczak, Aleksandra Nowakowska, Paulina Nowicka, Izabela Perez, Anna Szpaczyńska, Nicol Wesołowska
Asystent: Tobiasz Sebastian Berg
Muzyka: Maciej Henel-Celis, Bartosz Malik
Projekt plakatu, zdjęcia, wideo: Piotr Rymer
Produkcja: Akademia Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu
Spektakl jest przedstawieniem dyplomowym studentów V roku Akademii Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu.
Spektakl został zrealizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Zamówienia choreograficzne 2017.
***
Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń to program prezentacji polskiego tańca, realizowany przez Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA w ramach projektu „Scena dla Tańca 2018” Instytutu Muzyki i Tańca. Kuratorzy projektu Paweł Łyskawa i Eryk Makohon nawiązują do koncepcji człowieka ponowoczesnego Zygmunta Baumana, osadzonej na czterech wzorcach osobowości.
Są to:
Spacerowicz, który pozostaje niewidzialny w tłumie, przegląda się w cudzych twarzach i sklepowych wystawach, z nikim się nie utożsamia a jednocześnie utożsamia się z wszystkimi, do nikogo i niczego się nie przywiązuje, jest w cieniu, ale i staje się cieniem innych.
Gracz, który prowadzi ciągłą rozgrywkę, kalkuluje i obstawia, liczy i podsumowuje, chce wygrywać Wygrana stanowi dla niego pożywkę, ale przegrana nie jest końcem świata, a jedynie koniecznością szybkiego, kolejnego rozdania.
Włóczęga, który do niczego się nie przyzwyczaja, ma potrzebę bycia co chwilę w innym miejscu, podejmowania nowych wędrówek, w których nie cel, ale sama konieczność zmiany stanowi istotę. Opisują go ruch i ciągła gotowość na nowe wrażenia i przygody, które szybko okazują się banalne i rozczarowujące.
Turysta, który – inaczej niż włóczęga – podróżować nie musi, a chce. Zbiera i dokumentuje, chwali się zdobyczami, jednocześnie wymagając, by zastana rzeczywistość rządziła się jego prawami i spełniała jego oczekiwania. Zawsze ma gdzie powrócić, ale pociąga go kolekcjonowanie wrażeń.
Z każdym z typów wiążą się zmiana, ruch, przemieszczanie, podróż. Wydaje się, że Baumanowska idea nowoczesnego wzorca osobowościowego – człowieka pielgrzyma, skupionego na podróży zakończonej osiągnięciem z góry założonego celu – traci na aktualności w postmodernistycznej wizji świata.
Rollercoaster będzie działał nie tylko jako wehikuł ruchu, maszyna bodźców stymulująca współczesne pokolenie kolekcjonerów wrażeń, ale też stanie się rodzajem soczewki eskalującej wybrane zderzane ze sobą zagadnienia, ponieważ jak twierdzi Bauman, parafrazując Hegla, zjawiska na świecie są dla ludzi widoczne dopiero wtedy, gdy stają się dla nich absorbujące.
Pokaz stanowi część projektu Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń, realizowanego we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Scena dla tańca 2018.