Kraków: Taneczne shorty w Kinie Paradox

4. edycja Tanecznych shortów kuratorowana jest przez Matki w ruchu, które zaprosiły sześć projektów łączących medium choreografii i filmu. Program daje widoczność kobietom, podejmując tematy troski i obecności w środowisku ze szczególnym uwzględnieniem macierzyństwa i przestrzeni społecznej. Po projekcjach zaplanowana jest rozmowa z twórcami i twórczyniami filmów, którą prowadzić będzie podcasterka i art project menadżerka Ola Kuzemko.

28 listopada 2024, godz. 18.00
Kino Paradox, ul. Krupnicza 38

Bilety w cenie 20 zł: kinoparadox.pl

PROGRAM:

Gdzie jest matka – Premiera

Choreografia i interpretacja: Matki w ruchu – Agnieszka Barańska-Kozik, Małgorzata Werbińska-Wojciechowska, Monika Węgrzynowicz, Katarzyna Węglowska-Jamroz, Barbara Wysoczańska-Grochal
Scenariusz, reżyseria: Barbara Wysoczańska-Grochal
Współpraca reżyserska, zdjęcia, montaż, korekcja barwna: Wojciech Kozakiewicz
Glitch: Grzegorz Kaliszuk
Muzyka: Wojciech Kiwer
Audiodeskrypcja: Katarzyna Peplinska-Pietrzak
Kostiumy: Monika Węgrzynowicz
Produkcja: Agnieszka Barańska-Kozik (Krakowskie Centrum Choreograficzne – Nowohuckie Centrum Kultury)
specjalne podziękowania dla Zofii Karpowicz, Justyny Pisarek, Beatrycze Bem, Marty Muranowicz
Produkcja sfinansowana przez Unię Europejską NextGenerationEU.

Matki w ruchu to projekt, który bada temat macierzyństwa przekładając go na język choreografii, ruchu, ciała. Film Gdzie jest matka stanowi najnowszą odsłonę projektu skierowaną na pogłębione badanie stanów i emocji towarzyszących macierzyństwu i zaspokajającą potrzebę uchwycenia i zatrzymania wybranych momentów.

Chwilka

Koncepcja, ruch, video: Magdalena Konik-Machulska
Wykonanie: Magdalena Konik-Machulska, Barbara Migut

Minimalistyczna etiuda, którą autorka nagrała kilka miesięcy po porodzie. Matka w walce o uważność na siebie miesza rozmaite jakości: czułość, kompulsywność, przyjemność, pośpiech, deformację i groteskę. W codziennych rytuałach delikatny dotyk przeplatają nerwowe manipulacje. W miniaturze twórczyni realizuje prosty formalnie koncept inspirowany, popularnym ostatnio, masażem twarzy Kobido. Choreografia, ruch, video – wykonane są z antyrozmachem, na miarę możliwości we wczesnym macierzyństwie.

Little Stories

Scenariusz, reżyseria, video: Nikodem Wojciechowski
Ruch: Małgorzata Werbińska-Wojciechowska, Małgorzata Szymula
Vvoice-over: Aniela Pramik
Muzyka: Nikodem Dybiński

Mit, piosenka, taniec, książka, równanie matematyczne, film czy opowieść przy ognisku. Niezależnie od wykorzystanego medium, storytelling jest fundamentalnym sposobem komunikacji, uniwersalnym językiem docierającym głęboko do naszego wnętrza. Opowieści mają moc przekraczania granic narzuconych przez społeczności, różnice pokoleń i płci, zdolność przemierzania kontynentów i czasu. Wywołując emocje i zaangażowanie odciskają w nas trwałe piętno. Kształtują nasze postrzeganie rzeczywistości a czasem stają się podwaliną całego naszego życia. Zapominamy fakty, ale pamiętamy opowieści.

MilkyWay (film był częścią instalacji w ramach wystawy zbiorowej KOSTBAR)

Autorka: Anna Wańtuch
Wykonanie i edycja zdjęć oraz video: Filip Wańtuch
Premiera: 14.08.2024
Kuratorka: Tatjana Hardikov, Künstlerhaus Wien

Matki karmiąc, dzielą się swoją miłością i ochroną. Same także potrzebują ochrony i wparcia, ale znalezienie sposobu i odpowiedzi na te potrzeby jest sporym wyzwaniem. MilkyWay to próba odnalezienia tych ścieżek w ciele, które samo karmiąc innych jest w stanie walki o przetrwanie. Organizmy matek produkują mleko dla dziecka, ale w tym samym czasie ich ciała tracą składniki dla nich samych. W MilkyWay biały płyn okrywa ciało, zaznacza ślady i pozostaje na ciele. Jest to sposób na odwrócenie sytuacji i skupienie uwagi na odżywianiu matki i nakarmienia jej stabilnością.
Czytaj więcej na https://www.wantuchart.com/tret-is-seriusly

Solastalgia

Choreografia: Kasia Witek
Tancerze: Elisa Vassena, Anders Duckworth, Tora Hed
Oryginalna muzyka: Alex Roth
Kontrabas: James Opstad
Wiolonczela: Alice Purton
Mentor: Joe Moran
Kamera i edycja: Ruta Puzaite

Ten krótki film to zapowiedź spektaklu Solastalgia w choreografii Kasi Witek. Zainspirowana solastalgią – głębokim smutkiem związanym ze zmianami środowiskowymi – choreografka tworzy fizyczną odpowiedź na kryzys klimatyczny. Jej język ruchu, osadzony w rezonującej kompozycji kontrabasu Alexa Rotha, łączy politykę troski z głębokim poczuciem emocjonalnej odporności i nadziei. Troje tancerzy, współtworząc z 3-metrowymi drewnianymi kijami, przekształca gałęzie w żywe rzeźby, dając im przestrzeń do wyrażania siebie. Gdy te ciche formy rzeźbią przestrzeń, kwestionują naszą percepcję natury jako „obcego”, wywołując poczucie wspólnoty i bliskości z otaczającym nas światem.

4444

Reżyseria: Nikoletta Olenchyn
Zdjęcia: Witold Prokopczyk
Korekcja barwna: Błażej Burski
Kompozytorka: Aleksandra Cembala
Tancerka, choreografka: Katarzyna Zakrzewska

Prawdziwe poczucie przynależności rozkwita, gdy z czułością pielęgnujemy wewnętrzne dziecko. Serca, jak odległe wybrzeża, cicho tęsknią za spokojem. A gdy światło zmroku gaśnie, delikatnie przecinamy kruche więzy, rozplątując nici, które niegdyś trzymały nas blisko siebie.