Inspiracją do stworzenia spektaklu 1287 był ludzki mózg, a dokładnie jego tajemniczość. Autorka stawia wiele pytań, między innymi co odczuwa osoba znajdująca się w stadium wegetatywnym? Czy obudzi się ze snu? Znamy przecież przypadki cudownych wyburzeń ze śpiączki trwającej nie raz 20 lat. Niewątpliwie dają nam one nadzieję, że nam też się uda. Wówczas zmienia się stosunek do chorej osoby. Chociaż jest ona nieobecna, nie reaguje na bodźce zewnętrzne, rozmawiamy z nią, okazujemy czułość, traktujemy tak jak by wciąż uczestniczyła w naszym życiu.
Reżyseria i choreografia: Marta Pietruszka, Paulina Wysocka Tańczą: Marta Pietruszka, Paulina Wysocka Muzyka: Prodigy, Violetta Villas, Andreas Scholl, Ryoji Kieda Kostiumy: Lucyna Zienkiewicz-Kurek Ścieżka dźwiękowa: Wojtek Fularz
