Poznań: 15. Short Waves Festival

15. edycję festiwalu tworzy wielowątkowa opowieść wynikająca z potrzeby przebudowy i przekształcenia, na którą wszyscy możemy mieć wpływ. SWF chce otwierać się na zmiany, które obserwuje i w zgodzie z hasłem „Rethink/Rebuild” przemyśleć na nowo to, jak film, sztuka audiowizualna, kultura mogą być ich nośnikiem. Program skupia swój wzrok na twórczości przybierającej różne perspektywy, nie bojącej się poruszać ważnych współcześnie tematów i konfrontującej nas z wciąż transformującą się rzeczywistością.

Organizatorzy zapraszają wszystkich do udziału w ponad pięćdziesięciu wydarzeniach filmowych, muzycznych i interdyscyplinarnych, w podcastach na żywo, sesjach Q&A i imprezach w klubie festiwalowym, które odbędą się w poznańskich kinach, instytucjach kultury i nie tylko.

Konkurs MOVES

MOVES to międzynarodowy konkurs dla filmów, których narracja osadzona jest przede wszystkim w fizycznej ekspresji. Ruch ma dla nas również znaczenie metaforyczne: MOVES jest platformą dla filmów zaangażowanych i dążących do społecznej zmiany.

Jest to nowy, interdyscyplinarny konkurs w programie, powstały z ewolucji organizowanego od ośmiu lat na Short Waves Festival konkursu Dances with Camera. Rozszerzenie tematu konkursu na różnorodne znaczenia ruchu stanowi odpowiedź na zmiany w samej twórczości artystów łączących film i taniec, którzy coraz częściej podejmują tematy społecznie i polityczne, ale też wykorzystują film i fenomen języka ruchu do rozwijania innowacyjnych form narracji.

Podczas tegorocznego Short Waves Festival w sekcji MOVES zostaną zaprezentowane trzy zestawy filmów skomponowanych tematycznie wokół motywów wiodących.

Harmonogram projekcji dostępny jest na stronie oraz w pliku poniżej: https://shortwaves.pl/2023/10/program-15-short-waves-festival/

Program I: Living Together

1. Usures (Interval), reż. Sebastian De Buyl / Belgia / 2022

Unsures jest odzwierciedleniem spotkania z Saïdem, bezdomnym fotografem. Jego wycofanie się ze świata przekłada się na nieobecność w filmie. Unsures stara się wypełnić tę pustkę ciałami w ruchu, substratami i eksplozjami życia, które ucieleśniają stany emocjonalne, których Saïd doświadcza w swoim codziennym życiu. Podziemne korytarze, przerwy między dwoma światami, stają się sceną, na której ciała godzą się i odzyskują władzę nad swoim losem.

2. Obscura, reż. Lucas Kua / Singapur / 2023

Po trudnym doświadczeniu z partnerką, mężczyzna zastanawia się: kto tak naprawdę ma prawo do związku, gdy popisywanie się nim w Internecie zaczyna polegać bardziej na udowadnianiu swojej miłości anonimowej publiczności niż okazywaniu jej sobie nawzajem? Czy jesteśmy aż tak zniewoleni przez postęp technologiczny, że nawet miłość jest obecna jedynie na naszych ekranach i nie robimy nic dla siebie nawzajem, tylko dla widza?

Eksperymentalny film tańca o relacji człowieka z technologią.

3. FIST (STOMPEN), reż. Thomas Bos / Holandia / 2022

Patrick jest wściekły i ma ochotę niszczyć wszystko wokół siebie. Podczas kursu radzenia sobie ze złością, do którego został zmuszony, poznaje podobnych sobie ludzi z różnych środowisk. Eksperymentalny terapeuta stara się wyładować ich brutalną energię poprzez taniec. Czy Patrick znajdzie sposób, by przetworzyć swoją przemocową energię w coś wartościowego dla siebie, a może nawet dla innych?Produkcja: Sanne Cousijn

4. Beast (Bestia), reż. Iwona Pasińska / Polska / 2022

Ele mele hyc!
Gdzie się mamy kryć?
Czy pod słomę
Czy pod dach
Wszędzie mamy strach!
Jaki gatunek jest największym drapieżnikiem?

Za siedmioma jeziorami, siedmioma wzgórzami, siedmioma lasami istnieje pozornie sielska kraina. A w niej, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, zdarza się nieoczekiwane spotkanie nie raz, ale trzy. Za pierwszym razem, niczym z latającego dywanu, dostrzegamy w zaroślach zwierzęcą postać. Za drugim razem,  obserwujemy zderzenie rozbrykanego stada zwierząt z innością. Trzecie i ostateczne spotkanie to moment, w którym człowiek wkracza w uporządkowany świat natury. Czym różni się relacja między zwierzętami od relacji między ludźmi i zwierzętami? – to pytanie zadają twórcy szóstego projektu filmu choreograficznego Polskiego Teatru Tańca.

5. Terra Mater, reż. Kantarama Gahigiri / Rwanda / 2023

Za naszą ziemię i kości. Na końcu świata.
Technologia i odpady,
w naszych ziemiach, systemach, kościach.
Przemierzając nasze przestrzenie, nie może powstrzymać myśli, gdzie jest miejsce na uzdrowienie?

6. Reminiscences, reż. Virginie Brunelle / Kanada / 2022

Ten krótkometrażowy film tańca przenosi na ekran trzy zmysłowe i brutalne duety. Trzy historie nakładają się na siebie, by przekazać wspomnienie; to, co zostało z nostalgicznych odczuć na temat ich związku. Choreografie sublimują pęknięcia, które są pozostałościami po ludzkich doświadczeniach i utrzymują się w nas jak wiele emocjonalnych śladów.

7. Dear Passengers, reż. Madli Lääne / Estonia / 2022

Samotna podróżniczka wyrusza w drogę, poszukując ukojenia dla skrywanej tęsknoty. Jej niespokojne pragnienie rozprzestrzenia się i zmusza współpasażerów do zmierzenia się z własnymi pragnieniami i rozczarowaniami.

Program II: My Body and I

1. 100m, reż. Monika Szpunar / Polska / 2022

Krótkometrażowy film tańca oparty na precyzyjnej choreografii kamery i tancerki, prezentujący refleksję na temat indywidualnej podróży przez różne etapy żałoby. Nakręcony w jednym ujęciu w długim, industrialnym tunelu, w ściśle określonych ramach czasowych i przestrzennych, 100m podkreśla wyjątkowość tego intymnego doświadczenia.

2. Impossible Image, reż. Karen Pearlman / Australia / 2023

Impossible Image Karen Pearlman to owoc francusko-niemieckiej inicjatywy International Screendance Production Residency, który łączy anarchię i zabawę tożsamością płciową kobiet lat 20. XX wieku z wściekłością, ironią i przebiegłym humorem tańczących kobiet lat 20. XXI wieku. Połączenie współczesnej akcji i materiałów archiwalnych tworzy montaż wzburzenia, zabawności oraz feministycznego protestu odbijającego się echem od 100 lat. Zainspirowany żywą energią aktorek komediowych epoki kina niemego i ich szaleńczym lekceważeniem porządku i oczekiwań, projekt ten łączy materiały archiwalne i sekwencje tańca współczesnego, by nakreślić podobieństwa pomiędzy buntowniczymi formami protestu demonstrowanymi przez kobiety od naszych prababć aż po nas same. Przyszłość i teraźniejszość łączą się, by rzucić wyzwanie odgrywaniu ról związanych z płcią kulturową i obalić patriarchat tańcząc na ulicach.

3. Cracks Will Come, reż. Daniel Mateo Vallejo / Kolumbia / 2022

Pewnego ranka Keisi budzi się z obsesyjną potrzebą ucieczki w gąszcz natury, która prześladuje ją od pewnego czasu. Fotografia jako fantazja; galeria sztuki, która prezentuje to jako koszmar.

4. Backflip, reż. Nikita Diakur / Niemcy / 2022

Próba wykonania salta w tył nie jest bezpieczna. Można złamać kark, wylądować na głowie lub źle wylądować na nadgarstkach. Nic z tego nie jest przyjemne, więc mój awatar robi to za mnie. Ćwiczy na 6-rdzeniowym procesorze z pomocą uczenia maszynowego. Procesor nie jest najnowszy, ale nadal oblicza 6 skoków na iterację. Jedna iteracja trwa minutę, to 360 skoków na godzinę i 8.640 skoków na dzień. Sam nie byłbym w stanie tyle razy skoczyć.

5. Marie. Eduardo. Sophie, reż. Thomas Corriveau / Kanada / 2022

Wciągające zanurzenie się w ruch ciał i malarstwa, z trzema wspaniałymi tancerzami z Montrealu, wykonującymi taniec współczesny: Marie Mougeolle, Eduardo Ruiz Vergara i Sophie Corriveau.

6. Flow. Flux. Frame. (Rytm. Ruch. Rama.), reż. Izabela Wiktoria Nykiel, Adrianna Metryka / Polska / 2023

Współczesna interpretacja gatunku symfonii miejskiej powstałego na początku XX wieku. Ruch. Rytm. Rama. przedstawia choreografie inspirowane codziennym doświadczeniem miasta – złożonego organizmu, żyjącego własnym rytmem. Dotyka tematu samotności jednostki w obliczu zbiorowości oraz wyłamywania się z utartych miejskich schematów ruchowych.

7. Issues with My Other Half, reż. Anna Vasof / Austria / 2023

Na ile sposobów ludzkie ciało może być podzielone na dwie części?

8. Shells, reż. Marie-Magdalena Kochová / Czechy / 2022

Winda domu opieki to idealne miejsce dla tancerza, który chce zbadać granice swojego ciała, pamięci oraz upływu czasu. Uwięziony w czterech ścianach, jest zmuszony stawić czoła bezradności własnego, słabnącego ciała. W roli głównej wieloletni solista Piny Bausch Jan Minařík, jeden z najważniejszych czeskich tancerzy dwudziestego wieku.

9. Until, reż. Tanin Torabi / Iran / 2023

Chodzimy. Biegamy. Upadamy. Przytulamy tych, których kochamy i biegniemy dalej. Chodzimy razem dopóki nie przesuną się ściany.

Program III: Follow That Dream

1. Bright Hours, reż. Brennan Gerard, Ryan Kelly / Francja / 2023

Romans pomiędzy architektem Le Corbusierem i amerykańską tancerką Josephine Baker, który miał miejsce podczas rejsu w 1929 roku stał się inspiracją dla nowego filmu Gerarda i Kelly. The Cité Radieuse, modernistyczne dzieło Corbusiera, zostało wyobrażone na nowo jako łódź unosząca się na horyzoncie.

2. Urban Genesis, reż. Fu Le / Francja / 2023

Phuong zostaje wypuszczona z więzienia i wraca do swojej rodzinnej wioski. Odnajduje Khanga swoją miłość z dzieciństwa. Khang prowadzi cegielnie, ale wszystko się zmieniło, nowoczesność wstrząsa światem jego wspomnień. Urban Genesis to podróż do ostatniej cegielni na wyspie An Hiep w sercu Delty Mekongu.

3. Future Futures – Walter’s Very Bad Day, reż. Brian J. Johnson / Kanada / 2022

W jaki sposób mamy wprowadzić nasze ciała fizyczne w nieuchronnie cyfrową przyszłość?
Stworzony wspólnie przez reżysera Brian J. Johnsona oraz uznaną Company 605 z Vancouver, Future Futures to kolekcja pięciu krótkometrażowych filmów tańca, które zgłębiają cyfrowe przeznaczenie ludzkości poprzez wyjątkowe połączenie kamery i efektów wizualnych z niezwykle precyzyjną wizją choreograficzną. Korzystając z absurdalności umieszczenia tańca w narracji science-fiction, eksperymentalna seria załamuje czas, by przedstawić ludzką kulturę w bezprecedensowym momencie: pojawieniu się nowej, autonomicznej i inteligentnej istoty – cyfrowego odzwierciedlenia i kulminacji nas samych. W stanie masowej przemiany, zmuszona do dziwacznego współistnienia z tą rosnącą obecnością, pozostała populacja wcielonych „prawdziwych” ludzi mierzy się z własnymi lękami i ciekawością nowego świtu, jednocześnie opłakując to, co może pozostać po ich zbliżającej się starości. Za pomocą nieziemskich obrazów, choreografii i porywającej elektronicznej ścieżce dźwiękowej, Future Futures objawia się jako dziwaczna, wysoce wizualne i wciągająca eksploracja tego, czym się stajemy, gdy nie jesteśmy już związani z naszymi ciałami oraz to, w jaki sposób zdefiniujemy ludzkość w obliczu zanikającego fizycznego istnienia.

4. CYBO, reż. Lou Wildemann / Niemcy / 2022

ORANGE, samotny niespełniony muzyk, który nienawidzi swojej pracy, przemierza śródmiejską pustynię. Do czasu, gdy pojawia się GREEN. Pierwszy podobny do niego. Ale GREEN, który jest tak samo samotny, tańczy ze sobą w spokoju. ORANGE, walcząc z fascynacją i blokami, stara się go naśladować i rozluźnić. Do czasu, gdy znów zostaje sam. Czy GREEN w ogóle istnieje, czy to tylko umysł ORANGE tworzy wymarzony ideał?

5. And Me, I’m Dancing Too, reż. Mohammad Valizadegan / Iran, Niemcy, Czechy / 2023

Ciało Saby porusza się z rytmiczną płynnością do dźwięków muzyki. Żyje dla tańca, w ten sposób wyraża siebie – choć we własnym kraju nie może swobodnie tego robić. Z filmu balansującego na granicy dokumentu i fikcji, wyłania się poruszający portret pokolenia młodych Irańczyków, osaczonych surowymi zasadami islamskiej republiki. Gdy Saba buntuje się w poetyckim akcie oporu, granica między rzeczywistością a fikcją w końcu się zaciera.

6. Unless We Dance (A menos que bailemos), reż. Fernanda Pineda Palencia, Hanz Rippe Gabriele / Kolumbia / 2023

Jonathan (Bonays), nauczyciel tańca afrykańskiego, podejmuje inicjatywę ratowania młodych ludzi przed przestępczością, która nęka Quibdó, miasto o najwyższym wskaźniku zabójstw w Kolumbii. Tak powstał zespół taneczny Black Boys Chocó, dzięki któremu setki młodych ludzi stawiają czoła swojemu brutalnemu przeznaczeniu poprzez pasję. Unless We Dance prezentuje jedność i taniec jako najwspanialszą formę ekspresji, która ma chronić społeczność afrykańską, jest to hołd dla ich aktu oporu oraz dla wszystkich istnień, które po drodze zostały utracone.