Warszawa / Centralna Scena Tańca: „Praca” kolektyw Hunters Gatherers

Pięciu tancerzy, kilka strategii, jedno zadanie. Ważąca 7.25 kg żelazna kula. Obecność przedmiotu wymaga badania.

Praca jest pojęciem wieloznaczeniowym. Może oznaczać trudności związane z wykonywaniem zawodu jak i pracę nad sobą, ze sobą̨, dla siebie i dla innych. Praca kreuje wyzwania i zadania do rozwiązania. Każdy z nas stosuje inną strategię rozwiazywania problemów: w pracach solowych tancerzy można zaobserwować różne taktyki realizacji zadania. Być może w którejś z nich widz rozpozna również siebie. Spektakl skłania do refleksji nad sensem pracy i znaczeniami własnych wyborów. Praca jest spektaklem abstrakcyjnym, nie opowiada jednej linearnej historii, dając w ten sposób widzowi wolność interpretacji.

W budowie spektaklu twórcy inspirowali się̨ z teoriami Embodied Heurisitic i 4E Cognition opisującymi ruch w kategoriach funkcji poznawczej. Poznanianie przez ruch odbywa się za pomocą serii eksperymentów, a strategia radzenia sobie z problemem zostaje wypracowana poprzez ruch i powtarzalność. Tancerze są postawieni przed problemem jakim jest używana w lekkoatletyce żelazna kula, która wyjęta z kontekstu sportowego nabiera nowych, symbolicznych znaczeń. Przedmiot oferuje tancerzowi nowe możliwości ale i restrykcje w poruszaniu się. Proces ten zależy nie tylko od afordancji kuli ale również od potencjału ciała tancerza i ustala się w sensomotorycznej pętli, w której tancerz dostosowuje się do ciągle zmieniającej się sytuacji. W ten sposób widz ma szansę zaobserwować indywidualne strategie radzenia sobie z problemem nie tylko fizyczne (zależne od siły, wytrzymałości i umiejętności), ale też psychiczne (ciekawość, nieśmiałość, frustrację, wyśmianie, negację).

Z tymi wszystkimi zagadnieniami mierzy się muzyka bluesowa, która tworzy integralną część spektaklu. Nowa solowa płyta Patryka Zakrockiego Tales for Solo Guitar to krótkie opowieści, które łączą się z opowieściami poszczególnych tancerzy.

Zdecydowaliśmy się na użycie solo jako osi kompozycyjnej aby podkreślić indywidualność ale i samotność człowieka wobec podstawowych wyzwań życia. Jednocześnie inni tancerze stają się obserwatorami pracy solistki/solisty – nawiązuje to zarówno do praktyki związanej z Authentic Movement, jak i, nieco przewrotnie, może kojarzyć się z robotnikami budowlanymi wspierającymi pracę swoich kolegów. Niespieszne tempo ruchu i muzyki nawiązuje do idei slow life i life work balance ale jest też świadomą polemiką ze współczesnością, która popycha nas w stronę pracoholizmu i ciągłej produkcji („jeśli nie idziesz do przodu to się cofasz”, „wstawaj szkoda dnia”, „wyżej mocniej dalej”), które jednak często prowadzą do wypalenia, a także nadmiernej konsumpcji i nadużywania zasobów naszej planety.

Twórcy:

Choreografia/koncept: Zuzanna Kasprzyk, Andrzej Molenda
Taniec: Emilia Biskupik, Paweł Grala, Maksymilian Hać, Sara Kozłowska, Anna Kukulska
Muzyka: Patryk Zakrocki
Światła: Ewa Garniec

projekt: Centralna Scena Tańca w Warszawie, edycja VI
organizator: Mazowiecki Instytut Kultury, Fundacja Artystyczna PERFORM
dział: CST-SCENA
kuratorka: Katarzyna Stefanowicz
współfinansowanie: Miasto st. Warszawa

27 lutego (czwartek), godz. 19.00
Mazowiecki Instytut Kultury
ul. Elektoralna 12, Warszawa