Warszawa/Scena Tańca Studio 2016/II: Lubelski Teatr Tańca „Hello Kitty”

Wersja do druku

Udostępnij

Przedstawienie jest próbą scenicznej trawestacji wybranych wątków z Dziennika Anne Frank. Jej relacja z ukrywania się przed faszystami stanowi punkt wyjścia do refleksji nad dążeniem do osiągnięcia wewnętrznej wolności.

„Kochana Kitty! Sądzę, że będę Ci mogła wszystko powierzyć, tak jak jeszcze nigdy nikomu, i mam nadzieję, że będziesz dla mnie wielkim oparciem”. Spektakl jest trawestacją wątków z Dziennika Anne Frank, dokonaną środkami tanecznymi, teatralnymi i wizualnymi. Stanowi próbę odpowiedzi na pytanie – jak pozostać „człowiekiem-samym-w-sobie”?

Lubelski Teatr Tańca o spektaklu:

Po co? Skąd pomysł, żeby raz jeszcze wracać na scenie do Dziennika Anne Frank? Czyżby kolejna próba egzorcyzmowania, odczarowywania faktu Zagłady? A może po prostu zwykła prowokacja, wyrachowana gierka obliczona na medialny skandal? Otóż – ani to, ani to. Artyści, którzy mierzą się z tematami traumatycznej pamięci o Zagładzie, zazwyczaj wybierają jedną z dwóch strategii. Pierwsza, dążąca do psychologicznego wcielenia się w ofiarę, jeden ludzki los który symbolizować ma miliony, to praca na „wyobraźni empatycznej”, ocierająca się o emocjonalny szantaż. Druga – wychodząca z założenia, że niemożliwym jest zobrazowanie ogromu zbrodni, konstruuje odcieleśnioną abstrakcyjną przestrzeń, aby w tej pustce wspólnie z widzem spróbować traumę prze-myśleć i prze-pracować. Pracując nad tekstem Dziennika Anne Frank, czytając go za pomocą języków tańca, teatru, sztuk wizualnych zrozumieliśmy, że nie możemy podążać ani jedną, ani drugą drogą.

Trailer

Idea /reżyseria: Wojtek Kaproń

Wykonanie: Ewelina Drzał-Fiałkiewicz, Paweł Grala, Wojciech Łaba, Wojtek Kaproń

Dramaturgia: Grzegorz Kondrasiuk

Słowo: Mateusz Nowak

Udźwiękowienie: Maciej Połynko

Kostiumy: Jola Szala

Wizualizacje: Piotr Lu Lużyński/ Jolanta Gmur

Światła: Grzegorz Polak

Produkcja: Teatr Centralny – Centrum Kultury w Lublinie

Logo Lubelski Teatr Tańca (miniaturka)