Zazdrość,Szkielety,Gotycka sztuka,Boleroto tylko niektóre tytuły krótkich choreograficznych poematów, które składają się na przedstawienieOctopusfrancuskiej kompaniiDCA w reżyserii i choreografii Philippa Découflé. Pozornie niezwiązane ze sobą obrazytworzą piękny poetycki fresk, oparty o geometrię ludzkiego ciała i napięcie wynikającez przekraczania granic tej geometrii.
„Zawsze chciałem pracować z prostymi geometrycznymi kształtami sześcianu i trójkąta. Pociągał mnie sposób w jaki te linie i objętościoddziałowują ze sobą” – mówił kilka lat temu Philipe Découflé.Kariera tego wybitnego francuskiego tancerza i choreografa wygląda w swojejrozciągłości podobnie jak przedstawienie Octopus. Tworzą ją luźne, pozornieniezwiązane ze sobą epizody, składającesię na niezwykłą, poetycką całość: stworzenie Kompanii DCA(1983), SrebrnyLew w Wenecji za reklamę firmy Polaroid(1989), teledyski do wielkich przebojówgrup: New Order (True faith, 1987) i FineYoung Cannibals (She drives me crazy,1988), reżyseria otwarcia i zamknięciaOlimpiady Zimowej w Albertville (1992), reżyseria gali 50-lecia Festiwalu Filmowegow Cannes (1997) czy parada podczas paryskiej Rugby World Cup (2007).Co decyduje o stylu jego przedstawień? Sam Découflé wyznaje, że od dziecka marzyło tym, żeby zostać rysownikiem komiksów. Źródeł inspiracji szuka w komiksach właśnie, musicalach, tańcach uprawianych w nocnych klubach oraz w twórczości OskaraShlemmera (1888 – 1943), głównego choregrafa Bauhausu.Motywem przewodnim jego przedstawień (w tym i Octopusa) są kubistyczne poszukiwania w dziedzinie kinetyki, bo najważniejsze w tańcu jest to, „żeby bazując na zasadachgeometrii i optyki, poradzić sobie z problemem dystansu i formy”. Sztuka zaś pojawia się,„wraz z pragnieniem, by odnaleźć w ruchu coś ekstremalnego i delirycznego”. Czy udajesię to Philippowi Découflé na scenie? Mają Państwo okazję przekonać się osobiście.
Tomasz Domagała
gość: Alicja Knast
reżyseria i choreografia: Philippe Découflé
realizacja: Alexis de Favitski
wykonawcy: La Compagnie DCA: ośmiu tancerzy
muzyka: Nosfell & Pierre le Bourgois
produkcja: Agat Films & Cie, ARTE France, OIBO/Compagnie DCA,
La Coursive, 2011
79′