Wrocław / 18. Mandala Performance Festival: Teatr Tańca Nieznany „holy melancholy”, improwizacje taneczno-performatywne „Perceptual feedback”, spektakl improwizowany „Mikrostyki”, pokazy Solo Duo Dance Festival

Teatr Tańca Nieznany – holy melancholy (w ramach cyklu Obok Nas…)

O cyklu:

Pokazywane w tym cyklu spektakle taneczne odkrywają mistyczny wymiar istnienia człowieka i zbiorowości. Tancerze poprzez swoje działania poszukują odpowiedzi na pytania o jakość życia we wspólnocie, o miejsce tradycji, znaczenie kultury i rolę obyczajów w kontekście zmieniającego się trybu życia; w bezpośredni sposób polemizują z przemianami świadomościowymi zachodzącymi w świecie. Próby transformacji, zatarcia granicy między widzem a tancerzem stanowią o nowej jakości i powodują, że oddziaływanie sztuki na odbiorcę staje się bardzo osobiste i głębokie. Artyści przewidują relacje niejednoznaczności między sobą i odbiorcą. Często chcą osiągnąć maksymalną wieloznaczność, a postawa otwarta harmonizuje z bezinteresownym eksperymentowaniem. Dzięki niektórym spektaklom jesteśmy w stanie krytycznie analizować relację sztuki i społeczeństwa. Osobisty kapitał artystów ułatwia im szczerze pokazywać społeczne antagonizmy.

O spektaklu:

Holy melancholy to szeroka rozlewność życiowych fal, bez szarpanych linii granicznych. Fale przelewają się potężnym, oleistym echem dalekiej burzy. To o melancholii, określonej przez Zygmunta Freuda następująco: stan żałoby i jednoczesny„brak zgody” na odczuwanie żalu po stracie nam bliskiego. To moment, w którym strata staje się tak nie do zniesienia, że połyka ją nieświadomy świat, gdzie żal wciąż istnieje, ale jest nie do przetworzenia przez świadomy umysł.

Realizatorzy:

Reżyseria i choreografia: Katarzyna Leszek
Wykonanie: Jagoda Wasilewska, Julia Radziszewska, Marta Szostecka, Joanna Kukiełka, Weronika Nowosad, Weronika Lempe, Ewa Krzywicka, Filip Hylewicz
Kostiumy: Katarzyna Leszek, Julia Radziszewska
Warstwa muzyczna: Katarzyna Leszek z wykorzystaniem utworów:
De Ambassade: Green Grenade
Hermanos Gutierrez: El Camino De Mi Alma
Reżyseria światła: Katarzyna Leszek

Teatr Tańca Nieznany to kolektyw, który założyli tancerze Katarzyna Leszek oraz Filip Hylewicz. Ich duet powstał w 2018 roku i zapoczątkował działalność teatru pracującego przy wsparciu Centrum Sportu i Rozrywki fairPlayce w Poznaniu. Ich twórczość została już wielokrotnie doceniona na scenie tańca w Polsce, m.in.: spektakl gentle sin:part one w choreografii Filipa Hylewicza zdobył I miejsce na konkursie choreograficznym My Dance, organizowanym w ramach X Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca SCENA OTWARTA w Tarnowie, a etiuda choreograficzna walczyk w dwóch aktach w choreografii Katarzyny Leszek zdobyła wyróżnienia na Konkursie Choreograficznym ZAIKS-u. „To my, osoby o dużej wrażliwości, z bagażem twórczych możliwości” – piszą o sobie artyści. „Tonąc w oczekiwaniach, a hiperstres przeżywając na niby, wygaszamy świat zewnętrzny. Budujemy tunele pomiędzy świadomością a nieświadomością. Zwiedzamy niezwykłe przestrzenie mentalne i świadomie tracimy się w ekstatycznej drodze do wyobrażonych horyzontów”.

Perceptual feedback – improwizacje taneczno-performatywne (w ramach cyklu Mózg – postrzeganie piękna)

O cyklu:

Sztuka, taniec czy muzyka były jeszcze niedawno poza kręgiem zainteresowań naukowców, uznawane za zbyt złożone, by można je było badać metodami eksperymentalnymi. Badania nad mózgiem pozwoliły na stworzenie podstaw neuroestetyki, głębsze zrozumienie mechanizmów wrażliwości estetycznej i wpływu sztuki, muzyki i tańca na rozwój poznawczy i emocjonalny. Funkcją zarówno sztuki, jak i mózgu jest reprezentowanie stałych, ciągłych i istotnych cech przedmiotów, powierzchni, twarzy, sytuacji itd., celem poszerzenia naszej wiedzy o nich. Tak mózg, jak sztuka stale szukają stałego, prawdziwego, istotnego charakteru rzeczy bądź też ich spostrzegania. Corinne Jola zajmuje się wpływem nauki tańca na percepcję i zmiany mechanizmów poznawczych oraz badaniem reakcji widzów na różne formy tańca i teatru. Łączy neuronaukę poznawczą ze sztukami performatywnymi, tj. tańcem, teatrem i muzyką. Zajmuje się badaniem reakcji poznawczych i neuronalnych w odniesieniu do sztuk performatywnych, co może stanowić przyczynek do niezwykłego wglądu w ludzki mózg i zachowanie. Tancerze mają szczególnie rozwinięte zdolności percepcji i kontroli czasu, postrzegania reprezentacji ciała i przestrzeni. Ważną rolę gra u nich dobrze rozwinięta wyobraźnia ruchów ciała.
Badania związane z tańcem nabierają coraz większego znaczenia. Techniczne możliwości pozwalające na obserwację i pomiary w naturalnych warunkach są coraz większe. Istnieją uzasadnione nadzieje, że nauki o mózgu staną się naturalnym pomostem między naukami ścisłymi, które badają naturę życia i kosmosu, a naukami humanistycznymi, które zgłębiają istotę ludzkiej egzystencji.

O performansie:

Wiodącą ideą performansu jest badanie możliwości wprowadzenia performerów w specjalny stan świadomości poprzez pracę z perceptualnym sprzężeniem zwrotnym: trwałej pętli między układem motorycznym a zmysłem wzroku, która pojawia się, gdy wizja jest stymulowana przez ruch, a następnie percepcja wzrokowa tego ruchu wywołuje nowy ruch, którego postrzeganie indukuje kolejny ruch itp. w niekończącej się pętli sprzężenia zwrotnego. Narzędziem wykorzystanym w performansie do osiągnięcia sprzężenia jest instalacja performatywna, integrująca ruch z obrazem wideo poprzez technikę interaktywną, dzięki której performerzy tworzą na żywo sobą i swoim ruchem wirtualny efekt graficzny, widząc go na bieżąco w projekcji wideo.

Praca z perceptualnym sprzężeniem zwrotnym nawiązuje do rytualistycznych źródeł twórczości dramatycznej. W opisywanym performansie rolę zewnętrznej siły sprawczej zastępującej wewnętrzną motywację spełnia pętla sprzężenia zwrotnego, która wytwarza się w percepcji sensorycznej performerów, a która ma wprowadzić ich w opisany stan i być motorem ich działania.

Wykonawcy: Ewa Staroń, Piotr Mateusz Wach, Dominika Manderla – Błędowska, Kuba Falk, Michał Osowski

Ewa Staroń – jest reżyserką i choreografką teatru Niezależna Manufaktura Taneczna, twórczynią Centrum Inicjatyw Artystycznych i autorką bloga Panipisze. Od 20 lat nieprzerwanie pisze teksty, scenariusze, kreuje role teatralne, śpiewa, tańczy i tworzy ruch sceniczny w autorskich spektaklach. Regularnie występuje gościnnie w produkcjach innych artystów. Pracuje głównie z kobietami, zespół stanowią kobiety, a grupy warsztatowe złożone są zazwyczaj z przedstawicielek płci pięknej. Działania artystyczne kierowane do kobiet i przeprowadzane z kobietami w różnym wieku uważa od lat za niezwykle cenne i inspirujące. Od ponad 10 lat realizuje również programy adresowane do osób zagrożonych wykluczeniem z różnych powodów, niepełnosprawnych, seniorów. Od 2010 r. pracuje twórczo z młodzieżą zagrożoną patologią, aktywnie współpracuje artystycznie z Centrami Aktywności Lokalnej, instytucjami kultury i ośrodkami sztuki. W 2015 r. była stypendystką MKiDN.

Dominka Manderla-Błędowska – koordynatorka projektów w Centrum Inicjatyw Artystycznych, absolwentka wydziału Kulturoznawstwa (specjalizacji performance), od 2014 r. tancerka teatru tańca Niezależna Manufaktura Taneczna

Michał Osowski – kompozytor działający interdyscyplinarnie. Studiował w Instytucie Sonologii w Konserwatorium Królewskim w Hadze, kompozycję w Konserwatorium Muzycznym Codarts w Rotterdamie, jak również techniki interaktywne w IRCAM-ie w Paryżu. Prezentował swoje prace zarówno w kontekście artystycznym, jak Cinémathèque Française w Paryżu, czy festiwal De Wereld van Witte de With w Rotterdamie, ale również w miejscach niekonwencjonalnych: budynkach publicznych, ulicach, parkach, szkołach. Tworzy projekty wykorzystujące instalacje interaktywne zapraszając publiczność do aktywnego i spontanicznego uczestnictwa.

spektakl improwizowany Mikrostyki

Wykonawcy: Małgorzata Haduch, Igor Gawlikowski, Aleksandrov Kyrillos

Aleksandrov Kyrillo – artysta interdyscyplinarny, performer, improwizator urodzony w Mariupolu/Ukraina. W wieku 14 lat zaczął improwizować ciałem i słowem w obrębie kultury hip-hop, która nauczyła go obserwować i semplować. Pracuje z nowymi mediami, korzysta z fotografii, wideo, rzeźby interaktywnej. W 2017 roku Aleksandrov zaczął współtworzyć
niezależną inicjatywę off-teatralną o nazwie Scena Supernova, wymienia się doświadczeniami z artystami z różnych dziedzin. Studiuje na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie na wydziale intermediów. W swoich pracach Kyrillos eksperymentuje z różnymi formami wyrazu artystycznego, takimi jak performance, happeningi, instalacje czy wideo-art.
Oscyluje wokół tematów związanych z ludzkim ciałem, tożsamością oraz codziennymi doświadczeniami rzeczywistości. Twórczość Aleksandrov Kyrillosa jest złożoną mieszanką różnorodnych form wyrazu artystycznego, a także wiedzy i doświadczeń zdobytych w pracy i życiu. Jego sztuka porusza trudne tematy związane z ludzką egzystencją, a także zjawiska przemijania i nietrwałości. W swojej praktyce artystycznej dąży do znalezienia równowagi. Równowaga jest dynamiczna, efemeryczność zjawiska jest główną inspiracją dla poszukiwań i eksperymentów artystycznych. W procesie uczy się reguł natury. Wszystko przemija i ciągle się zmienia – nie ma stałych rzeczy. Realizuje projekty wymagające zaangażowania fizycznego. Ceni organiczność procesu twórczego, akceptuje zmiany, dzięki którym stale można poznawać rzeczywistość, mieć poczucie wolności i łączności z naturą. Często współpracuje z tancerką Małgorzatą Haduch, m.in. w performansie Sadza.

Małgorzata Haduch – tancerka/choreografka, absolwentka School for New Dance Development w Amsterdamie. Z jej inicjatywy powstała w 2006 roku grupa Unfnished Company, która skupia międzynarodowych artystów z różnych dziedzin sztuki (taniec współczesny, muzyka, video-art, fotografia). Unfinished Company realizuje przede wszystkim spektakle improwizowane, w których muzyka i taniec współistnieją jako jedna forma artystyczna a performance to spotkanie silnych osobowości, starcie się doświadczeń, energii i wyobraźni. Małgorzata Haduch związana jest z holenderską sceną free jazzową, gdzie współpracowała w ostatniej dekadzie z takimi znakomitymi muzykami jak Ab Baars, Wilbert de Joode, Andy Moor, Arnold de Boer, Colin McLean, Onno Govaert i John Dikeman. Dla Małgorzaty praca z improwizowaną muzyką na żywo wciąga do odkrywania mocnej, indywidualnej ekspresji, wymusza porzucenie kontroli i zamienia dźwięk w nową otchłań ruchu. Poszukiwania artystyczne Małgorzaty oraz gościnne występy, także solowe, prowadziły ją w ostatnich latach przez takie kraje jak Holandia, Cypr, Hiszpania, Niemcy, Japonia, Brazylia, Chile, Peru, Kostaryka, Izrael, Węgry, Słowację. Jej oryginalny język sceniczny krystalizował się przez lata, w trakcie których do najważniejszych należą takie projekty jak kilkuletnia współpraca z amsterdamskim studioOT301, gościnna choreografia w Royal Scottish Academy of Music and Drama w Glasgow, projekt choreograficzny z peruwiańską grupą teatralną Deciertopicante w pustynnym mieście Tacna, międzynarodowy program DanceWeb w Austrii, Solo Projekt w Poznaniu oraz 50 days – mistrzowski kurs oraz intensywny proces twórczy prowadzony przez kultowego choreografa Davida Zambrano w Kostaryce. Po powrocie do Polski w 2011 roku, Małgorzata rozpoczęła współpracę z duetem Mikrokolektyw oraz z członkami zespołu Hera – Ksawerym Wójcińskim i Pawłem Postaremczakiem. Wspólny projekt 5of50 był wspierany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Istotnym spotkaniem i doświadczeniem było także przedstawienie w reżyserii Haduch z udziałem legendarnej tancerki Krystyny Mazurówny. Ważne inicjatywy Małgorzaty to autorski program Filmowe Wtorki o Improwizacji (Kino Kika w Krakowie) oraz FREE THE DANCE – seria performansów z udziałem muzyków-improwizatorów oraz tancerzy, sztuka improwizacji w połączeniu dwóch dziedzin artystycznych – muzyki i tańca współczesnego. Dotychczas w serii FREE THE DANCE wystąpili razem z Małgorzatą: Michael Zerang – Chicagowski muzyk jazzowy, Rafał Mazur, Artur Majewski, Ksawery Wójciński, Tomek Chołoniewski, Michał Dymny, Dominik Borkowski, Paulina Owczarek, Lori Duncan, Przemek Kamiński i Magdalena Ptasznik.

Igor Gawlikowski – gitarzysta, kompozytor, eksperymentator, autor muzyki teatralnej, słuchowisk radiowych. Współzałożyciel i artysta interdyscyplinarnej grupy Karbido w jej realizacjach – m.in. audio-spektaklu Stolik wykonywanego na specjalnym elektroakustycznym stole; audioperformansu Table around Cage – artystycznego dialogu Karbido z Johnem Cage’em; Music 4 Buildings – eksploracji związków muzyki i architektury, trylogii Samogon – Cynamon – Absynt – czyli cyklu multimedialnych koncertów powstałych w wyniku współpracy z ukraińskim pisarzem Jurijem Andruchowyczem.

Prezentacja laureata/laureatki Solo Duo konkursu organizowanego przez Teatr Rozbark w Bytomiu

Michelle Stolarek – Atlas Eclip calis/ Three seascapes

Kacper Powichrowski i Karolina Klasa, Play the game or game the plaY, chor. Kinga Szema

Wstęp wolny na wszystkie wydarzenia, obowiązują zapisy pod mailem: atutysztuki@gmail.com

Festiwal dofinansowany ze środków Miasta Wrocław, ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego w ramach programu „Taniec”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.