Fot. Marta Ankiersztejn.
The glass jar next to the glass jar to kontynuacja poszukiwań zgłębiających naturę człowieka. To spektakl o kontemplacji nad problematyką: przemijania, cielesności, starości, choroby. Czym jest dokładnie starzenie się? Jak dochodzi do samopoznania, gdy zbliża się ten nieodwracalny etap? Co starzeje się najpierw? Jak zachowuje się nasze ciało w chorobie? Utrata pamięci, znikoma zdolność oceniania sytuacji, trudności w wysławianiu się i orientacji. Apatia.
A może młodzi są starzy?
Choroba jest nocną półkulą życia, naszym bardziej uciążliwym obywatelstwem. Od dnia narodzin każdy z nas posiada jakby dwa paszporty – przynależy zarówno do świata zdrowych, jak i do świata chorych. (Susan Sontag Illness as Metaphor)
choreografia/koncept: Iza Szostak
wykonanie: Monika Morawska, Iza Szostak
muzyka: Kuba Słomkowski
światło: Karolina Gębska
scenografia: Kasia Nocuń
Producent:
Fundacja Ciało/Umysł
Partnerzy:
Art Stations Foundation Stary Browar Nowy Taniec,
Fundacja Burdąg,
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
O projekcie Maszyna choreograficzna
powiązane
Ludzie
Iza Szostak
- tancerka
- choreografka
