Łódź/Gość Dotknij Teatru 2017: Teatr Dada von Bzdülöw „Strategia (mimowolna reaktywacja)” – reż. Leszek Bzdyl

wprowadzenie pierwsze:

Miejsce akcji:
Polska.

Czas akcji:
Czas jest rozpięty pomiędzy to, co było a to, co jest teraz.
Czas się miesza, bo nigdy nie chce być linearny.
Czas się miesza tym bardziej, im więcej wysiłków, by go oswoić.

Akcja:
Spowodowana jest obserwacją historyczno-socjologiczną.
Punk postawił irokeza – strategia clowna.
Człowiek na ulicy wrzeszczy – strategia psa.
Jasiu bawi się w sny i przebudzenia – strategia przetrwania.

wprowadzenie drugie:

Jasiu, Bohater Strategii bawi się w sny i przebudzenia: kiedy zasypia, to w tym śnie jest rok 2016, budząc się zauważa, że ciągle tkwi w 1984. Jasiu myśli, że koło historii PAŃSTWA NA PE znowu utknęło w swoim piekielnym punkcie. Jasiu, w swoistym one man show, przeprowadza rachunek sumienia. Pyta: co zrobiłem, cośmy zrobili z naszym buntem, nadzieją na wolność, nieustępliwością wobec zła. Może nasz bunt był pozorny, może nadzieję wypaliliśmy z gandzią, a nieustępliwość utopili w postmodernistycznym relatywizmie.

Teatr Dada von Bzdülöw
scenariusz i reżyseria: Leszek Bzdyl
teksty piosenek: Lech Janerka
muzyka: Burt
reżyseria świateł: Michał Kołodziej

premiera: 22 lipca 2016 , Scena Malarnia – Teatr Wybrzeże, Gdańsk

czas trwania: 60 min.

„Niemal samowystarczalny scenicznie (tylko ze wsparciem oświetleniowca Michała Kołodzieja), z „rażąco” uroczym uśmiechem, tańcząc i śpiewając prowokował nieustannie. Bzdyl, wykorzystując teksty Lecha Janerki, upolitycznił swój przekaz, nawiązując do obecnej sytuacji ścierania się prawd błogosławionych z naznaczonymi. Najdalszą przeszłość swojego bohatera Jasia umieścił w 1984 roku, gdy nasz kraj deformował wolny przekaz i stawał się coraz bardziej niezrozumiałym miejscem zbiorowego szaleństwa. Bzdyl w 2016 „postawił” na nowo spektakl, który pokazywał już w 2003, ale wówczas wydawało mu się, iż stoi poza patosem politycznego krzyku. Bohater, który w młodości scenicznej, boryka się z samym sobą, nie poczytując sobie za zaszczyt ogarnianie dookolnych strategii, w wieku dojrzałym, roku panieńskiego 2016, pozostaje szaleńcem programowym, który planowo poddaje się chaosowi. Jasiu płynie z nurtem, choć umie wydobyć z siebie zwerbalizowane wołanie – o wartości, o siebie, o koniec świata. Taniec pozwala na płynne przejścia między stanami załamania i frustracji. W połowie performatywnego widowiska Bzdyl wchodzi w interakcję z widzami, którzy przed wejściem na widownię otrzymali białe i czarne karteczki. Artysta próbuje prowokować, ale ta prowokacja udaje się połowicznie. Widz pozostaje w konsternacji wyboru. Jakkolwiek by się nie opowiedział, wynik został już wcześniej ustalony. Państwo na Pe wygrywa w wyścigu na popapranie, a Jasiu osiągnął status konsumenta własnego obłąkania.
Nie słuchaj, co kto mówi/On mówi tak do siebie/A słowa te mętne/Ich źródła pokrętne/No weź, nie słuchaj/Opowiedz sobie sam/Opowiedz sobie sam/O czasach neonowych/O słońcach tymczasowych/O Bogu bez ludzi/Co znikł bo się znudził/Och weź nie słuchaj/Opowiedz sobie sam/Opowiedz sobie (Lech Janerka, „Nie słuchaj co kto mówi”). Zabrakło nadziei. Monotaneczne wykonanie pogłębiło frustrację spowodowane wymową. Walka w pojedynkę jest skazana na głuche milczenie.” / recenzja Katarzyny Wysockiej (Gazeta Świętojańska online)

Wstęp wolny, tel. 42 684 24 02, e-mail: ckm@toya.net.pl

***

Pokaz odbywa się w ramach projektu Dotknij Teatru 2017.

Więcej informacji na stronie projektu: http://www.dotknij-teatru.pl/