Jurorzy i zwycięzcy „Solo Dance Contest 2018”. Fot. Paweł Wyszomirski.
W ramach Malta Festival Poznań 2018 trwa Stary Browar Nowy Taniec na Malcie, którego kuratorką jest Joanna Leśnierowska. Przed nami finałowy weekend, podczas którego wystąpią Leon and the Wolf z Grecji (priorytetowi artyści Aerowaves 2016, piątek godz. 18.30), Hodworks (trzykrotni artyści priorytetowi Aerowaves, w tym w 2015 roku ze spektaklem, który zostanie pokazany w Poznaniu; sobota godz. 18.30), Aleksandry Borys (sobota i niedziela o godz. 17.00) oraz Jeanine Durning (niedziela godz. 18.30). Na pokazy Aleksandry Borys organizatorzy przygotowali bezpłatne wejściówki – zapisy pod adresem: m.maciejewski@artstationsfoundation5050.com.
Prezentacjom towarzyszą: rezydencja badawcza Aleksandry Borys oraz warsztaty z Ivaną Ivković Walk Poems – taniec i dyskurs.
PROGRAM WEEKENDU:
22 czerwca, piatek
godz. 18.30, Słodownia + 3.
Leon and the Wolf (Grecja): Opus, 40 min.
Opus bada świat muzyki klasycznej i prezentuje go wizualnie na scenie. Analizuje zasadnicze normy muzyczne i ich zastosowanie w całkowicie odmiennej formie sztuki, jaką jest taniec. Ciało staje się wizualną reprezentacją instrumentu, a partytura muzyczna dyktuje choreografię. Spektakl nie skupia się na sentymentalnym aspekcie muzyki. Przeciwnie, dąży przede wszystkim do oderwania się od jej sentymentalnego oddziaływania i opiera się skłonności do interpretacji; spektakl stanowi próbę zbadania naszej automatycznej reakcji na muzykę.
23 czerwca, sobota
godz. 17.00, Galeria 0
Aleksandra Borys (Polska): Momentum, 45 min.
W dobie doświadczanego przez nas kryzysu – ekologicznego, ekonomicznego, społecznościowego i politycznego – praca oferuje spotkanie skupione na choreografii. Szukając celowości sztuki tańca w dzisiejszym świecie, zgłębia autentyczność, cielesność/fizyczność, akceptację i potrzebę dbałości. Ten eksperyment choreograficzny bazuje na idei ruchu jako materializacji spotkania materii z anty-materią oraz widza z performerem.
godz. 18.30, Słodownia + 3
Hodworks (Węgry): Conditions of being a mortal, 75 min.
Po oszczędnym i radykalnie cielesnym Dawn (2013) produkcja Adrienn Hód z 2014 roku jest cielesnością wplecioną w łańcuch emocji. Podczas transu wywołanego ciągłym ruchem otwiera się podświadomość. Odpryski seksualności, arie impulsywnych oddechów, przecząca tabu gra mocnego, ale i subtelnego humoru. Torsy czterech tancerzy wyrażone są jako splątanie ich wewnętrznych historii. Odbywają się negocjacje między niebem a ziemią oraz triumf nad prozaiczną miejską rzeczywistością.
24 czerwca
godz. 17.00, Galeria 0
Aleksandra Borys (Polska): Momentum, 45 min.
godz. 18.30, Słodownia +3, po angielsku
Jeanine Durning (USA): Inging, 1 h
Inging to choreografia umysłu, ciąg nieprzerwanych i nieprzelanych na papier słów, które podążają za prędkością myśli i kreślą mapę obszaru współdzielonej chwili. Aplikując swą fizyczną praktykę „nonstopping” na czynność mówienia, Durning przywołuje siłę, która jest zarówno wewnętrzna, jak i zewnętrzna, fizyczna i metafizyczna. Język mówiony zacina się, płynie, zapętla się i podskakuje w tańcu dyktowanym przez rygorystyczną dyscyplinę. Gdy myśli pojawiają się jako słowa, a słowa wyłaniają się z ciała, Inging przenosi zarówno mówcę, jak i słuchacza do miejsca paradoksalnej intymności.
Wydarzenia towarzyszące:
18-22 czerwca: Ivana Ivković / Walk Poems – taniec i dyskurs / Galeria +1 / godz. 10.00 – 15.00 warsztat
Badawcza rezydencja choreograficzna Aleksandry Borys – pokazy 23/24 czerwca, godz. 17.00 / galeria na dziedzińcu
***
Bilety dostępne na stronie malta-festival.pl oraz w Punktach Informacyjnych Starego Browaru.
Tekst kuratorski Joanny Leśnierowskiej:
Pewnego jesiennego popołudnia 1960 roku od zawsze zafascynowany niebem Yves Klein wkłada garnitur, skacze z dachu i zawisa w powietrzu. Z ufnie rozpostartymi ramionami i euforią na twarzy przeczy prawom grawitacji i udowadnia, że potrafi latać. Skokiem swym, jak sam twierdzi, pół roku przed historyczną eskapadą Gagarina, potępia księżycowy wyścig, który uważa za głupi. „Człowiek w kosmosie! Malarz przestrzeni skacze w pustkę!”– podpisuje zdjęcie i swym skokiem na dobre ląduje w awangardowej historii (zaraz obok swoich monochromatycznych obrazów). Fotograficzna „dokumentacja” jest oczywiście montażem, a na odważnie skaczącego z dachu Kleina wcale nie czeka pustka, lecz niczym nie ograniczona wiara w moc sztuki i w konieczność kwestionowania tego, co oczywiste. Oraz krąg ludzi z rozpostartymi ramionami i asekuracyjnym materacem.
Symbolicznie zainaugurowana przez Kleina „praktyka skoku w” jako jednoczesnego aktu protestu i afirmacji na dobre zagościła w szeroko pojętej współczesnej kulturze. Stanowi również jeden z konstytutywnych elementów współczesnej choreografii. „Nie chodzi o to JAK tańczę, chodzi o to, ŻE tańczę” – proklamuje polityczny aktywizm tańca Deborah Hay w swojej książce zatytułowanej, nomen omen, Używając nieba.
W ramach tegorocznego festiwalu oddawać się będziemy kolejnym skokom w
dając wyraz frenetycznej wierze w
ciało
działające, ekstatyczne, wibrujące, doświadczające, czujące i myślące, sfragmentaryzowane, ciało-obiekt i ciało-proces , śniące , się stające i (się) transformujące, płynne, materialne i fikcyjne, kalejdoskopowe, autonomiczne, społeczne i polityczne, radykalnie obnażone i obnażające, zaangażowane, wielogłosowe, rezonujące, dialogiczne i dialektyczne, balansujące na krawędzi roztrzęsionego świata w akcie przetrwania
ciało w (nieustannym) ruchu
ciało tańczące
odważnie rzucające się w Nieznane
i bezpieczne lądujące we Wspólnocie
Będziemy skakać, fikać, hopsać, podrygiwać i pulsować, kolebać się i kołysać , odbijać się i wybijać, lewitować, latać i upadać i znów podskakiwać
ąż zatrzęsie się Ziemia.
I nigdy nie przestaniemy.
