Wyniki wyszukiwania dla frazy:

W dniach 16-17 grudnia 2017 roku Stowarzyszenie i Kolektyw Artystyczny Format Zero zaprasza na warsztaty, wykłady i spektakle w ramach projektu Warszawo, tańcz!. Warszawskie Muzeum Tańca – Pola Nireńska & Feliks Parnell odnosi się do kulturalnych aspektów historii Warszawy i dorobku warszawskich tancerzy z okresu międzywojennego. Poprzez autorskie prace taneczne Iwony Wojnickiej i Artura Grabarczyka, które w oparciu o rekonstrukcje prac i metod choreograficznych artystów z okresu 1918-1939, także w kontekście ich biografii i specyfiki tamtych czasów w sztuce i w codziennym życiu, pozwoli spotkać ze sobą Warszawę dawną i współczesną. Taniec stanie się tutaj medium do przyjrzenia się historii...

Warszawskie Muzeum Tańca – Pola Nireńska & Feliks Parnell to projekt odnoszący się do kulturalnych aspektów historii Warszawy i dorobku warszawskich tancerzy z okresu międzywojennego. Poprzez autorskie prace taneczne Iwony Wojnickiej i Artura Grabarczyka, które w oparciu o rekonstrukcje prac i metod choreograficznych artystów z okresu 1918-1939, także w kontekście ich biografii i specyfiki tamtych czasów w sztuce i w codziennym życiu, pozwoli spotkać ze sobą Warszawę dawną i współczesną. Taniec stanie się tutaj medium do przyjrzenia się historii Warszawy po odzyskaniu niepodległości, roli historii w sztuce oraz sztuki w historii, a także do refleksji nad tym jak teraz –...

Piotr Hipolit Zajlich urodził się 26 czerwca 1884 roku, o godzinie pierwszej w nocy, pięć godzin po swojej siostrze bliźniaczce, Annie Apolonii. Rodzice – Anna z Szulewskich i Piotr Zajlich, z zawodu ślusarz – byli wtenczas małżeństwem od jedenastu lat. Dochowali się łącznie kilkanaściorga dzieci, ale chyba tylko Piotr Hipolit (bo takie imiona otrzymał na chrzcie w kościele pw. św. Aleksandra w Warszawie) został oddany do warszawskiej szkoły baletowej.

Janina Nowak, Nina Nowakówna, Nina Novak. Zmiany imienia i nazwiska odzwierciedlają długą i niełatwą drogę, jaką przebyła urodzona 23 marca 1923 roku w Warszawie solistka Polskiego Baletu Reprezentacyjnego, a następnie primabalerina amerykańskiego Ballet Russe de Monte Carlo. Podobnie jak Barbara Bittnerówna czy Maria Krzyszkowska należała do pokolenia tancerek, na karierach których ślad odcisnęła II wojna światowa.  

Ostatni artykuł z cyklu poświęconego polskiemu baletowi romantycznemu prezentuje wybrane sukcesy tancerzy warszawskich związane z interpretacjami tańców polskich.

Wszystko można zatańczyć, chociaż najtrudniej chyba komedię. Kiedy w 1975 roku Conrad Drzewiecki wystawił Przypowieść sarmacką, wszyscy zastanawiali się, dlaczego sięgnął po Uwerturę Bajka Stanisława Moniuszki[1]? Nikt wcześniej nie kojarzył tej kompozycji z komizmem. A jednak. Okazała się zabawna, a co więcej, zrymowała się z Zemstą Aleksandra Fredry. Zdziwiło mnie trochę, że Anna Hop postanowiła użyć do choreografii Męża i żony gotowej muzyki baletowej. Dopiero w dniu premiery przypomniałem sobie, że wcześniej muzykę z baletu Na kwaterze [Na kwaterunku] wykorzystał Paweł Chynowski do uzupełnienia ilustracji muzycznej baletu Hrabia Monte Christo, który również nie miał nic wspólnego z oryginalnym librettem. Taneczne...

Kinetografia, inaczej notacja Labana-Knusta, jest jednym z systemów notacyjnych pozwalających zapisać ruch, podobnie jak system nutowy pozwala zapisać muzykę w postaci obiektywnej partytury. Kinetografia nie zapisuje serii pozycji ciała, a rzeczywisty przebieg ruchu; uwzględnia jego trójwymiarowość i trwanie w czasie. Partyturę taką można później odtworzyć bez potrzeby oglądania wykonania danej kompozycji. Kinetografia ma wiele zastosowań praktycznych; niestety na razie nie są one rozpowszechnione w Polsce poza wąskim gronem specjalistów.

MAJEWSKA Jak wygląda podejmowanie decyzji w trakcie improwizacji?   OWCZAREK Improwizator nie powinien rozpamiętywać tego, co się wydarzyło. Jeśli coś nie wyszło, trzeba to zostawić albo wykorzystać, nie kopiować. A poza tym nie zakrywać się, wręcz przeciwnie, cenna jest umiejętność otworzenia się na to doświadczenie.   MAJEWSKA Nazwałabym to poczuciem momentu. Umieć być tylko tu i tylko teraz i czerpać z tego jak najwięcej się da…   OWCZAREK Żeby to osiągnąć, trzeba też wyzbyć się poczucia oceny w trakcie improwizacji. Oceniając siebie, odnoszę się przecież do jakiejś przyszłości, myślę: „ciekawe, czy jeśli zrobię tak, to widzowi się to spodoba czy...