Wyniki wyszukiwania dla frazy:

Jaka jest reakcja na zajęcia ze strony tancerzy? Czy praca w oparciu o metodę Dalcroze’a to dla nich rzeczywiście odkrywanie nieznanego? Co ta wiedza im daje? Po każdych zakończonych warsztatach prosiłam uczestników o napisanie dla mnie krótkiej informacji zwrotnej na temat tego, czym dla nich było i co im dało laboratorium Dalcroze nieodkryty. W tych notatkach często pojawiały się refleksje, że zrozumieli, na czym polega umiejętność słuchania muzyki, rozbiór formalny dzieła muzycznego czy to, jak można muzykę „przepuścić” przez ciało, jak ją ucieleśnić. Uczestnicy warsztatów pisali, że to, co im zaproponowałam, jest dla nich ciekawe, odkrywcze, uczy skupienia i świadomego...

Program Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Taniec w Warszawie. Społeczeństwo, edukacja, kultura” składał się z trzech części: artystycznej, praktycznej i naukowej. Część naukowa, kuratorowana przez Hannę Raszewską-Kursę i Aleksandrę Kleinrok, poświęcona została krytycznej analizie społecznych aspektów edukacji tanecznej w Warszawie. Jak podkreślała Raszewska-Kursa wybór perspektywy lokalnej – zamiast narodowej czy transnarodowej – uzasadniać można na co najmniej kilka sposobów. Po pierwsze, to temat istotny z punktu widzenia praktyczek i praktyków tańca, edukatorek i działaczek, którzy aktywnie współtworzą komentowaną podczas konferencji rzeczywistość. Po drugie, Warszawa to ważny ośrodek tańca, zarówno z polskiego, jak i międzynarodowego punktu widzenia, więc analiza występujących lokalnie zjawisk może stać...

W jaki sposób w martwych, nieruchomych zapisach – fotografiach, wywiadach, recenzjach – odnaleźć istotę tańca? Jak odtworzyć ruch, który kształtował choreografię zatrzymaną na zdjęciach w postaci nieruchomych póz? Taniec i choreografia nie kojarzą się raczej z pracą archiwistyczną, z przeglądaniem dokumentów, przesłuchiwaniem nagrań, próbami badania i odtwarzania przeszłości. Zdarzają się jednak sytuacje, które takiej pracy od artystów wymagają. Na przykład, gdy twórcze zainteresowanie przyciąga ich w stronę inspirujących, lecz zapomnianych biografii. Taką właśnie historyczną białą plamę stanowią biografia i twórczość jednej z najważniejszych polskich tancerek ubiegłego wieku – Poli Nireńskiej.

„Global Water Dances zostały stworzone przez choreografów – Certyfikowanych Analityków Ruchu® wrażliwych na sprawy ochrony środowiska.”- głosi oficjalna strona wydarzenia.Chóry taneczne, które można oglądać w ramach wydarzenia Tańczenie dla wody, są więc układane przez choreografów ściśle związanych ze spuścizną, jaką pozostawił po sobie Rudolf Laban. Pierwsze wydarzenie z tego cyklu odbyło się w 2011 roku, a obecnie obejmuje swoim zasięgiem 74 państwa na całym świecie. Można więc mówić o pewnym fenomenie na skalę globalną. Proste choreografie o tematyce związanej z wodą i jej dostępnością w różnych regionach świata są tańczone przez coraz szersze rzesze ludzi. Rzeka, czy też inne źródło...

VI edycja Maat Festivalu odbywała się pod hasłem „Israel Now” i dla widzów stanowiła doskonałą okazję, aby obserwować pracę izraelskich choreografów w Lublinie. Decydując się na przekształcenie swojego wydarzenia w festiwal rezydencyjny, twórcy Teatru Maat Projekt wykreowali swojego rodzaju „dom tańca”, miejsce, w którym niezależni artyści mogą tworzyć zwolnieni z konieczności walki o byt i finansowanie własnych projektów. Na metamorfozę festiwalu wpłynęła współpraca Tomasza Bazana i Patrycji Płanik. Duet ten, już od ponad czterech lat sukcesywnie zmienia cały Teatr Maat Projekt. Wspólnie stopniowo dążą do jak najściślejszego skorelowania działań performatywnych ze sztukami audiowizualnymi.