Wyniki wyszukiwania dla frazy:

Oszczędne światło, proste kostiumy, muzyka elektroniczna świetnie skomponowana przez Marcina Janusa i przede wszystkim taniec dwojga tancerzy dają nam spektakl dojrzały i kompletny. Nie znajdziemy w nim kontrowersyjnego performansu czy zaangażowanego manifestu politycznego. Jest to raczej snująca się opowieść o kobiecie i mężczyźnie, o obalaniu mitów na temat ról, które odgrywamy każdego dnia, o sporach i próbach ich łagodzenia, a przede wszystkim o prawdzie w relacji łączącej dwoje ludzi.

Trzy tygodnie temu wróciłyśmy z Gdańska po czterech szalenie intensywnych dniach spędzonych na Polskiej Platformie Tańca. Tak jak wszyscy pozostali goście obejrzałyśmy tam 15 spektakli (12 wybranych do programu głównego i trzy dorzucone w bonusie od organizatorów, pokazane jako wydarzenia towarzyszące), co – kto był, ten na pewno pamięta – nawet logistycznie nie było proste. Samych „Platformowych” teatrów i scen było – lekko licząc – siedem, rozrzuconych po całym mieście, między którymi przemieszczaliśmy się wielką grupą złożoną z choreografów, tancerzy, kuratorów i zwykłych zapaleńców. W powstałym w ten sposób „międzyczasie” odbyło się wiele rozmów i spotkań w konfiguracjach nieraz trudnych...