Filtrowanie
22.11.2019 Katarzyna Waligóra
Nadzieja ponad strach – o pracy nad „The Entrance”
„Napełnij płuca powietrzem i wstrzymaj oddech. A teraz zrób wydech” – choreografka Ayrin Ersöz próbę do spektaklu The Entrance, będącego najnowszą produkcją Krakowskiego Teatru Tańca, zaczyna od sesji medytacyjnej. Pięcioro tancerzy i tancerek wykonuje jej polecenia. Chwilę później choreografka prowadzi ich przez krótką Vinyasa Jogę. Zdaniem Ersöz joga idealnie nadaje się na początek próby, bo pozwala zsynchronizować ciało, umysł i ducha. „Ale nie chcę, żeby tancerze wpadli w zbyt mocno uduchowione nastroje” – dodaje szybko. Właśnie dlatego próba szybko zmienia swój bieg. „Znowu chcecie jakąś smutną muzykę?” – pyta tancerzy, a kiedy ci odpowiadają, że woleliby jakąś „szaloną muzykę”, Ersöz...
09.04.2020 Pamela Bosak
Badanie uważności i wrażliwości – o pracy Marii Stokłosy
Marią Stokłosą, podobnie jak innymi artystami należącymi do warszawskiego kolektywu Centrum w Ruchu, zainteresowałam się przy okazji pisania pracy magisterskiej dotyczącej wpływu freelancingu na pracę twórczą polskich tancerzy i choreografów. W poniższym tekście przyglądam się rozwojowi twórczemu Marii Stokłosy na przykładzie trzech spektakli (o ile Wychodząc od działania można traktować jako jeden spektakl, a nie 40 – bo przecież tyle było pokazów), próbuję zebrać narzędzia pracy, jakimi posługuje się artystka i przeanalizować jej sposoby pracy. Wybrałam te trzy spektakle, ponieważ wydały mi się one najbardziej różne od siebie, a zarazem, paradoksalnie, pod wieloma względami podobne. Z jednej strony mogłoby to...
28.11.2019 Maria Pastwa
Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń – świat ponowoczesny w tanecznej impresji
Człowiek doświadcza rzeczywistości poprzez ruch. Chodzi o stale obecną zmienność, procesualność, nieskończone poruszenia wewnątrz nas i poza nami. Taniec zatem nie może być rozumiany jako odizolowana forma sztuki, ale jako wyróżnienie i skupienie niby w soczewce podstawowego aspektu ludzkiej natury, jakim jest życiowy dynamizm. W tym ujęciu spektakl taneczny staje się eksperymentem badawczym, a choreografia – metodą naukową. Ruch na scenie – choć wyreżyserowany, intencjonalnie spreparowany do oglądania – odsyła widza do realności, w której wszyscy jesteśmy zanurzeni i z którą obcujemy na co dzień. Z tego założenia wyszli Paweł Łyskawa i Eryk Makohon, przygotowując autorski program prezentacji tańca współczesnego...